Leaf Nismo RC - Reportage

In een ideale wereld is elk circuit zonnig en droog, tenzij Max Verstappen moet racen natuurlijk. Want dan willen we regen. Maar de omstandigheden die we vandaag aantreffen op het Richard Tormocircuit in Valencia zouden zelfs de raceleiding van de Formule 1 doen besluiten een paar uur te wachten. Niet dat het zin zou hebben … De vlucht naar Spanje was door storm Gloria al minstens zo spannend als de gemiddelde tracksessie en met ‘kans op regen’-percentages die de hele dag tussen de 90 en 100 procent hangen, is de baan één groot zwembad geworden. Het zorgt voor vrij nerveuze blikken bij de mensen van Nissan, die hun prototypes van meer dan een miljoen euro per stuk zo in handen moeten geven van een paar journalisten van wie je maar weer moet afwachten hoe behoudend ze rijden.

Nog droog in de pitbox staan ze klaar: twee nieuwe Nissans Leaf Nismo RC. Hardcore raceauto’s waarmee Nissan experimenteert. Het merk presenteert de auto graag als een raceversie van de consumenten-Leaf, maar dat is lichtelijk overdreven. De twee elektromotoren van de auto zijn gelijk aan die in een straat-Leaf, en de 64 kWh-accu is gelijk aan die in onze Leaf e+-duurtester. Maar daarmee houden de vergelijkingen wel op. De basis van de auto is een carbon monocoque, met carbon subframes voor en achter. Omdat je geen verbrandingsmotor kwijt moet, zijn deze twee inwisselbaar, wat natuurlijk uniek is voor een raceauto. De auto weegt in totaal minder dan 1.000 kilo, wat zorgt voor een heftige pk-gewicht-verhouding. De potentie van de auto is logischerwijs zeer fors, maar vandaag gaan we dat niet halen. Een verplicht verkenningsrondje over het circuit in een straat-Leaf laat zie hoe erg het eraan toe is; in sommige apexen liggen diepe plassen. Ik ken de baan wel, maar in betere omstandigheden.

Met pionnen zijn een paar extra chicanes aangelegd om de vaart eruit te halen. Dat laat zien dat Nissan de auto’s koste wat kost heel wil houden. Mijn instructeur is een Portugees, die – nadat hij Max Verstappen heeft opgehemeld – benadrukt dat de auto verder geen elektronica heeft om de boel in de hand te houden. Geen ESP, geen tractiecontrole en zelfs geen ABS. “Voorzichtig zijn, geen heftige stuurof gasinput en zeker niet ineens vol op de rem gaan staan. En o ja, rijd in vredesnaam niet over de kerbstones, want dan sta je meteen dwars.” Bemoedigende woorden, zullen we maar zeggen.

We hobbelen de pitbox uit en schakelen meteen de DTM-stijl ruitenwisser in om überhaupt iets te zien. Voorzichtig gas erbij en meteen valt op dat we niet de stilte hebben van een normale elektrische auto, of zelfs maar het zoevende van een Jaguar I-Pace E-Trophy, die in tegenstelling tot deze Leaf Nismo RC wél op de straatauto is gebaseerd.

KABAAL

De enkele overbrenging van de elektromotor naar de wielen giert het uit als in een WTTC-cup-auto, waardoor je het motorkabaal niet kunt missen. Door de enkele versnelling wordt het geluid snerpend hoog als we vaart maken.Het klinkt enigszins mechanisch en dat hadden we niet echt zien aankomen. Het is wel nuttig, want op die manier helpt het geluid om de tractie te checken. Iets wat je bij verbrandingsmotoren ongemerkt ook doet. Aanremmen voor de eerste bocht betekent met veel kracht op het pedaal stampen, maar ook weer niet zonder souplesse. Met deze gladheid en semi-slicks waar geen temperatuur in valt te krijgen, liggen blokkerende wielen voor de hand. “Vooral in rechte lijn remmen”, waarschuwt de instructeur, die het duidelijk eng vindt het stuur af te staan.

De turn-in is strak en direct. In de bocht weer vloeiend op het gas. We hebben vierwielaandrijving, maar wel 640 Nm koppel, wat in deze omstandigheden genoeg is om de grip te verbreken. Het circuit is compact en ligt in een vallei waardoor je vanaf sommige tribunes de hele baan kunt zien. Maar denk niet aan een Mickey Mouse-baantje.

Het WTCC werd hier gereden en de Moto GP vindt er nog steeds plaats. Krappe bochten, snelle knikken en lange doordraaiers: genoeg ruimte om alle aspecten van een snelle auto te testen. De elektrokracht helpt ons goed de power te doseren, ideaal als je een auto dynamisch wilt rijden. Het bijkomende voordeel is dat je geen zware motor hebt om rekening mee te houden. Daar komen natuurlijk wel zware accu’s voor in de plaats, maar die geven je veel meer vrijheid qua plaatsing.

ERVARING

Het bestaansrecht van deze auto is vooral ervaring opdoen. Nissan gaat er niet mee deelnemen aan bestaande raceklasses en er komt geen eigen cup. Maar de Nismo-afdeling ziet natuurlijk ook dat de brandstofmotor op z’n retour is. Wil je bestaansrecht hebben als sportieve afdeling, dan moet je mee. Waar racetechnieken in het verleden terechtkwamen in sportieve straatauto’s wil Nissan met deze auto voor de troepen uit lopen en klaar zijn voor een wereld waarin het niet meer mogelijk is om een verbrandingsmotor in een straatauto te lepelen. En laat dat nu net zijn waar Nissan tot op heden goed in was: zie de modellen waar GT-R op heeft gestaan. En hoewel we door het weer de limieten van deze nieuwe e-racer niet goed konden testen, is het duidelijk dat elektrische aandrijving genoeg potentie biedt om met heftige sportauto’s te komen.

In de laatste ronde besluit ik (gedoseerd) vol gas te gaan om toch even van het potentieel te proeven. Ondanks de behoudende mapping die is ingesteld, knalt de auto voorwaarts. Bij mooi weer zit je in iets meer dan drie tellen op 100 km/h, maar dan zonder de kilo’s die een Tesla meezeult. Please brake!, roept mijn Portugees nog voor het aangegeven rempunt. Prima zo. De toekomst is zo slecht nog niet.