Lancia Delta 1.4 T-Jet Oro (2008)

In tegenstelling tot wat nogal eens wordt gesuggereerd, ís Lancia echter helemaal geen sportief merk. Met de Delta maakte het weliswaar een avontuurlijk uitstapje naar de autosport, maar de historie leert dat de kracht van de Italiaanse producent veel meer ligt in het bouwen van comfortabele, innovatieve auto's. De Delta van vandaag grijpt dan ook niet terug op het autosportverleden, maar op de andere traditionele waarden van het merk, zoals design, comfort en luxe.
Het Lancia Style Centre heeft ontzettend z'n best gedaan de Delta zo origineel mogelijk vorm te geven. De voorzijde wordt gedomineerd door een grote verchroomde grille. En profil valt de hoge, naar achteren toe sterk oplopende taillelijn op. Het dak, dat in onze bicoloreuitvoering titaniumgrijs van kleur is, daalt sterk en eindigt in een spoiler boven de achterruit. Chroomkleurige ruitstijlen en dakranden benadrukken de dynamische lijnvoering en zorgen voor een chique uitstraling. Opvallende kenmerken aan de achterkant zijn de uit leds opgebouwde lichtunits. In eerste instantie heb je de indruk met een vierdeurscoupé van doen te hebben, maar feitelijk is de Delta een kruising tussen een hatchback en een stationwagon.
De Lancia onthaalt je met luxe. Zo zouden de materialen waaruit het interieur is opgebouwd niet misstaan in een veel prijziger auto uit een klasse hoger. Het zitmeubilair geeft een weelderige en chique indruk en het dashboard draagt door zacht uitziende en prettig aanvoelende materialen bij aan de rijke sfeer binnen in de Delta. Wel zouden de stoelen dichter tegen het asfalt mogen zakken en je lichaam beter moeten ondersteunen.

Veel ruimte
Door zijn lange wielbasis weet Lancia vooral achterin veel ruimte te creëren. De achterbank laat zich in de lengte over een centimeter of tien verschuiven, maar heeft ook een verstelbare rugleuning. Jammer dat de bank plankhard is en even vormeloos als de voorstoelen.
Onder de kap van de test-Delta ligt een 1,4-liter turbomotor met 150 pk. Die is op z'n best tussen de 3.000 en de 6.000 tpm. Onder de 3.000 gebeurt er niet zo veel en boven de 6.000 is de koek op. Het koppel komt er vrij abrupt in, wat de auto een enigszins nerveus karakter geeft. Als je de motor op toeren houdt, presteert hij heel behoorlijk. Dat betekent enthousiast schakelen. Dat gaat met trefzekere, zij het wat lange slagen. Onder de Lancia zit een wat te hard onderstel. Butsen en bulten in de ondergrond geeft hij luid en duidelijk door. Hiermee is niet gezegd dat de Delta een heel sportief karakter heeft. Hij rolt in bochten behoorlijk om z'n lengteas en reageert op de grens niet neutraal.
De stuurinrichting reageert fel, maar met te weinig gevoel. Drive Steering Torque brengt wat gevoel terug door bij een dwarsversnelling van 0,6 G of meer de tegendruk in het stuurwiel enigszins te verhogen. Die voorziening maakt deel uit van het Absolute Handling System dat de Delta standaard meekrijgt. Het omvat voorts ESP, traction control en Torque Transfer Control. Dit systeem bootst door middel van rem ingrepen de werking van een sperdifferentieel op de vooras na.