Koopwijzer Toyota C-HR: als je bij occasion hierop let kan het echt niet fout gaan

In navolging van de Nissan Juke brengt Toyota in 2016 de minstens zo opvallende C-HR uit. Wie denkt dat we moeten wennen aan die malle cross-over heeft het mis: het model is een schot in de roos. In ons land rijden er inmiddels 21.000 van rond. En dat terwijl het geen koopje is. De meeste C-HR’s hebben Toyota’s beproefde hybride-techniek aan boord, goed voor een lage CO2-emissie en daarmee de aanschafprijs. Toch kun je de eigenzinnige cross-over ook met een ‘gewone’ aandrijflijn bestellen, in dit geval een 1,2-liter met turbo, die is gekoppeld aan een zesbak of een cvt-automaat. Na de facelift in 2019 brengt Toyota ook nog een 2.0 met 184 pk uit. In deze Koopwijzer kiezen we vanzelfsprekend voor de 1.8 Hybrid. Bij Toyota-dealer Strikwerda in het Friese Dronryp staat een C-HR in luxueuze Executive-uitdossing gereed voor de proefrit en een blik op de hefbrug.

De Toyota C-HR, we nemen voor deze Koopwijzer een exemplaar van voor de facelift mee.

C-HR staat voor Coupé High Rider

C-HR staat voor Coupé High Rider. De voor Europa bestemde auto’s komen uit Toyota’s fabriek in het Turkse Adapazari en worden gebouwd volgens dezelfde standaard als die uit Japan. Die zijn echter bestemd voor andere werelddelen. Het design is het resultaat van de bekende uitspraak van Toyota’s voorman Toyoda om geen saaie auto’s meer te bouwen, maar juist spraakmakende. Het nadeel van zulke designobjecten is dat ze vaak versneld verouderen, maar daar heeft de C-HR hoegenaamd (nog) geen last van. Dat zegt veel over het intelligente ontwerp, dat evenwel weinig functionaliteit in het vooruitzicht stelt. Van dat laatste heeft de cross-over verrassend genoeg weinig last, al gaat het zicht naar achteren wel degelijk gebukt onder de aflopende daklijn in combinatie met de oplopende raamlijn. De achterpassagiers kijken tegen de C-stijl aan, hoewel ze over voldoende hoofd- en beenruimte beschikken. De bagageruimte mag er eveneens zijn. Geen enkele reviewer klaagt over het comfort. Wel valt bezitters van een post-facelift-C-HR het afgenomen geluidsniveau op. Dat is een kwestie van betere isolatie. Het geluidsniveau is vanaf 120 km/h inderdaad hoog en wordt voornamelijk vanuit de bagageruimte naar de cabine geleid.

Weinig autofabrikanten hebben zo’n ijzersterke reputatie weten op te bouwen als het gaat om bouwkwaliteit en betrouwbaarheid als Toyota. De lat ligt dus ook hoog voor de C-HR. Nu het model alweer zes jaar meedraait, is er voldoende ervaring opgedaan. Er staan auto’s te koop met bijna drie ton op de teller, dus ook deze Toyota is opgewassen tegen intensief gebruik. Toch kent de C-HR ook zo zijn problemen en probleempjes. De lijst is echter kort en overzichtelijk, met twee opvallende uitschieters.

In 2016 kwam de Toyota C-HR met dit interieur op de markt

Lip onder voorspoiler checken op schades

Er staan nogal wat C-HR’s te koop, waarvan slechts een miniem (vijf procent) aandeel een handbak heeft. De rest heeft de cvt-automaat, die in de meeste gevallen aan de 1,8-liter motor is gekoppeld. Als je eenmaal je droom-C-HR hebt gevonden, loop dan eerst een rondje om de auto en inspecteer de carrosserie op beschadigingen en eventuele gerepareerde schades. Check vooral de lip onder de voorspoiler: die wil wel eens beschadigd zijn na een snel genomen drempel of een te hoge stoeprand.

Wat plekjes aan de onderkant van de neus: veel drempels te hard genomen.

Een blik onder de motorkap en onder de bagagemat kan nooit kwaad. Hier kun je voor- en achterschades herkennen. Kijk tijdens deze ronde ook naar de wielen. Zijn die stoeprandschadevrij? Hebben de banden voldoende profiel? Kijk ook eens door de wielen heen om de dikte van de remschijven te controleren. Roest aan de carrosserie zoek je tevergeefs. Daarvoor zijn C-HR’s te jong en bovendien goed tegen weersinvloeden beschermd.

Denk aan de voorruit bij vroege exemplaren

Opvallend veel reviewers (die in dit artikel al eens een podium kregen) hebben één of meer keren de voorruit moeten laten vernieuwen. De C-HR blijkt hier bovengemiddeld gevoelig voor te zijn. Volgens Strikwerda waren de C-HR’s uit de eerste twee jaar hier gevoelig voor. Daarna bereiken hem geen signalen meer. Sluit hoe dan ook een glasverzekering af als je besluit een C-HR aan te schaffen.

Trage navigatie

Aan de toestand van het interieur kun je de hand van de vorige eigenaar herkennen. Is hij of zij er zuinig mee omgesprongen? Toyota’s mogen dan degelijk in elkaar steken, veel kunststoffen kunnen moeilijk tegen grof gebruik en zijn amper krasbestendig. Daarover klagen ook enkele reviewers. Zij melden echter bovengemiddeld vaak de navigatie als irritatiebron. Die heeft veel te veel tijd nodig om op te starten. Updaten helpt het probleem op te lossen, maar lang niet in alle gevallen. Sommigen laten het systeem voor wat het is en gebruiken hun telefoonnavigatie. Als je budget hebt voor een jongere C-HR: die heeft een Android-systeem.

Bijgeluiden wielophanging amper reden tot vervanging

De proefrit met de C-HR zou over het algemeen soepeltjes moeten verlopen. Wie een auto met meer dan 200.000 kilometer op het oog heeft, moet extra letten op bijgeluiden uit de wielophanging. Bij elke auto, dus ook een Toyota, slijten de draaipunten van de draagarmen en neemt de werking van de schokdempers af, al hangt veel af van waar de auto heeft gereden. Heeft hij de eerste periode gereden in een woonwijk met tientallen drempels? Tel de keren op dat de auto daaroverheen heeft gereden. Strikwerda vernieuwt echter amper delen aan de wielophanging.

Zoemt de CVT?

Als je een exemplaar met cvt wilt kopen, let dan op zoemgeluiden uit het vooronder. Hoewel er weinig tot geen klachten over de cvt-automaat bestaan, komen uit het buitenland wel degelijk meldingen van automaatschades, bovendien al bij lage kilometerstanden. Over de meest voorkomende 1,8-liter motor komen geen meldingen van kwaaltjes bovendrijven. Distributie-ellende is deze motor vreemd. Het enige nu en dan voorkomende kwaaltje is een lekkende keerring van de kettingspanner. De 1.2 Turbo daarentegen lijdt aan interne vervuiling door koolaanslag, iets wat bij vrijwel elke direct ingespoten motor voorkomt. Korte stukjes rijden versnelt de opbouw van koolstofaanslag. De remmen van de 1.8 Hybrid hebben weinig te lijden; ze gaan eerder achteruit vanwege het weinig aanspreken dan van hun potentie. Vastzittende remklauwen vormen geen uitzondering. Bij deze dealer behoort de gangbaarheid van de remmen tot een vast inspectiepunt. Het verdient ook aanbeveling de airco grondig te testen. Probeer wat temperatuurstanden uit. Op sommige C-HR’s klopt de aangegeven temperatuur niet met wat je hebt ingesteld.

Roest aan het subframe kan geen kwaad

We hebben onze C-HR de brug van de Toyota-dealer op gereden. Deze Toyota is zes jaar oud en heeft ruim 140.000 km gereden. De onderzijde heeft zich kranig gehouden, hoewel de subframes opvallend zijn aangetast door de roestduivel. Dat kan geen kwaad, maar een van fabriekswege betere behandeling zou Toyota mogen overwegen. Of moeten? De uitlaat koelt snel af en komt door het aanspreken van de elektroaandrijving amper op temperatuur, vandaar dat de pijpen tussen de dempers al flink zijn gecorrodeerd. “Die gaan zeker tien jaar mee”, luidt het verweer van Strikwerda. Terugroepacties zijn er geweest voor een brug over de parkeerremschakelaar en aan de bekabeling van de vermogensregelaar.

Niet honderd procent foutloos maar koop er gerust een

Kun je fout gaan met een C-HR? Eigenlijk niet. Elke auto kent zijn merites, maar hoewel deze Toyota niet honderd procent foutloos is, kun je er gerust een kopen. Er staan zo’n duizend stuks te koop, met een kilometerspanwijdte van nog geen 1.000 tot twee en zelfs drie ton of meer. Er bestaat hoe dan ook een C-HR voor jouw budget.