Kia Picanto

In het segment van de compacte middenklassers speelt Kia geen rol van betekenis. De Cee'd zou daar wel eens enige verandering in kunnen brengen. Groei genereert het Koreaanse merk vooral in het SUV-segment met de Sportage en de Sorento, en in de klasse van de compacts, waar de Picanto de kleuren van Kia verdedigt. Het compacte model heeft een opfrisbeurt gehad en in september mogen we 'm allemaal in volle glorie bij de dealer bewonderen. De eerste exemplaren die Kia klaarzet voor een rij-impressie hebben een zorgvuldig gemaskeerde voor- en achterzijde. Het lijkt wel een gemaskerd bal met al die ingepakte nieuwe Picanto's voor onze neus. En juist aan de kop en kont zijn de veranderingen doorgevoerd. Beetje flauw om die dan af te schermen met kunststoflappen als je de pers uitnodigt om kennis te maken met de auto. Het camouflagemateriaal is voor alle zekerheid ook nog eens met behulp van hangsloten aan de carrosserie bevestigd. Alleen een scherp mes zou het van de koets kunnen losweken. De zijkanten liggen bloot, maar ja, aan de portieren is ten opzichte van de Picanto die van de zomer afgelost wordt niets veranderd. Ondanks de camouflage valt duidelijk waar te nemen dat de Picanto is gegroeid, terwijl de wielbasis hetzelfde is gebleven. De nieuwe Picanto meet 3.535 millimeter, en da's 40 mm meer dan de huidige kleine Kia. De groei zit 'm in een rondere neus en een wat meer uit de kluiten gewassen achterbumper. Samen geven die wel de índruk dat de wielbasis rianter is. Onder het afdekmateriaal gaan aan de voorzijde een anders geboetseerde motorkap en spatschermen schuil. Scherpe vouwen hebben plaatsgemaakt voor rondere vormen, zo is op het beeld op deze pagina's te zien. Ook de voorbumper is minder hoekig dan nu het geval is. Grote afgeronde koplampen flankeren de vernieuwde grille die het nieuwe Kia -familiegezicht uitdraagt, zoals de Carens en de Cee'd dat nu al doen.

Aan de achterzijde zijn eveneens de vormen van de lichtunits veranderd. Ook die volgen het ronde thema van de nieuwe Picanto. De bumper is groter en dieper doorgetrokken. Van de huidige erft-ie de achterklep en de portieren. Nieuw zijn de buitenspiegels, die clignoteurs omvatten.

Rubber

Het interieur kunnen we wel volledig aanschouwen. Het ziet er een stuk volwassener uit dan voorheen. Ons testexemplaar heeft nog wat voorseriemateriaal aan boord, zoals een gummiachtig rubber stuurwiel, dat verbazend genoeg nog lekker vastpakt ook, afdekplaten tussen de voorstoelen en aan de onderzijde van het dash van glad, keihard plastic. Het lijkt op het materiaal waaruit Kia vroeger graag de dashboards optrok. Ons wordt echter verzekerd dat dat op de productiemodellen allemaal verdwenen zal zijn. We hebben een goede reden om dat te geloven. Het dashboard van de pre-productie-Picanto is namelijk al grotendeels opgebouwd uit goed uitziend en aanvoelend materiaal. De kunststof is nog altijd tamelijk hard, maar in de klasse waarin de Picanto opereert, kan het er prima mee door. Voortaan heeft de Kia een audio-systeem af fabriek. De goedkoop ogende achteraf ingebouwde radio's behoren hiermee tot het verleden. Optioneel is bovendien een mp3-speler. Het knoppencircus kent een nieuwe opzet; de boel ziet er degelijker en serieuzer uit. Ook het instrumentencluster is nieuw. De verlichting heeft net als in de Cee'd een oranje kleur.

In ruimtelijke zin blijft alles bij het oude. Kia vindt de Picanto zelf een vijfpersoonsauto, getuige de drie driepuntsgordels achterin. Drie volwassenen krijg je echter met geen mogelijkheid op de achterbank. Niet vanwege een te krappe beenruimte, want die is achter de voorstoelen best riant. Dat komt met name doordat de stoelen vrij hoog geplaatst zijn, waardoor achterpassagiers daaronder hun voeten kwijt kunnen. Als de inzittenden voorin 1,80 meter lang zijn, dan nog kun je redelijk je knieën kwijt wanneer je op de achterbank zit. Volgroeide achterpassagiers mogen met niet meer dan twee zijn vanwege de beperkte ruimte op schouderhoogte in de Kia. Alleen drie kinderen hebben genoeg aan de achterbank.

Het kofferbakje is tamelijk snel vol. Het heeft 157 liter in de aanbieding en daar kun je natuurlijk niet al te veel mee. De kofferruimte is vooral erg kort, en dat speelt 'm parten. Maar niet getreurd, in de Picanto kun je meer ruimte winnen door de achterbank neer te klappen. Zowel de leuning als de zitting kan in delen worden weggeklapt. En dan heeft hij opeens 822 liter stouwruimte te vergeven.

Geduld

De tweede generatie van de Picanto is straks verkrijgbaar met dezelfde motoren als die van vandaag. Het palet omvat dus wederom twee benzinemotoren, een 1,0- (60 pk) en een 1,1-liter (65 pk), en een driecilinder 1,1-diesel met common-railinspuittechniek (75 pk). Bij de benzinegestookte elfhonderd biedt Kia de keuze tussen een vijfversnellingsbak en een viertrapsautomaat. Hoe lang de grootste benzinemotor het ditmaal volhoudt, is de vraag. Bij de huidige Picanto haalde Kia 'm na enige tijd uit het gamma. We leggen de eerste kilometers af in de nieuwe Picanto met de zelfontbrander aan boord. Die is uitgerust met een turbo met variabele geometrie. Het voordeel van zo'n compressor is dat hij meer rendement geeft over een breder toerengebied. De maximale trekkracht wordt bereikt bij 1.900 tpm en houdt aan tot 2.750 tpm. Geen waarden om stijl van achterover te slaan, maar de Picanto kan ermee uit de voeten. Hij haalt volgens de fabriek een topsnelheid van 162 km/h. De sprint van 0 naar 100 km/h vindt plaats in naar verluidt 16,0 seconden. Maar papier is geduldig, want de dieselende Picanto voelt allerminst traag aan. De motor laat zich bij stationair draaien best horen. Onder het rijden dringt het geluid echter niet op een irritante manier het interieur binnen.

De Kia stuurt plezierig; een echte stuurmansauto is de Picanto natuurlijk niet, maar je hebt een behoorlijk idee van wat er onder de wielen gebeurt. De elektrische bekrachtiging haalt niet te veel gevoel uit de stuurinstallatie. Deze vindt in de komende Picanto overigens ook z'n weg naar de benzine-uitvoeringen. Het onderstel dat ongewijzigd is en bestaat uit een onafhankelijke voorwielophanging en een semi-onafhankelijke ophanging achter, heeft zelfs een vleugje dynamiek, waardoor de Koreaan onverwacht solide op de weg ligt. De keerzijde is dat oneffenheden in het asfalt als verkeersdrempels vrij hard worden doorgegeven aan het interieur. In bochten reageert de Kia veilig onderstuurd. Gas los doet de achterzijde weer in het gareel springen, maar rare zwiepers maakt de kont niet gauw; daar moet je 'm behoorlijk voor provoceren.