Jeep Compass 2.0 CRD Limited (2007)

Jeep weet als geen andere producent hoe een terreinauto te bouwen. Net als aspirine is Jeep van een merknaam tot een soortnaam uitgegroeid. Het ontwerp van de Compass straalt beslist dynamiek uit, maar het lijnenspel is hier en daar moeilijk en geeft de Compass een typisch uiterlijk. Aan de voorzijde is-ie onmiddellijk herkenbaar als Jeep dankzij de grille met zeven sleuven. De grote knipperlichten naast de koplampen vragen enige gewenning, net als de sterk oplopende lijnen in de voorbumper. Die is overigens van een inferieure kwaliteit kunststof; hij is zo slap als een vaatdoek – een kleine parkeertik overleeft-ie niet.

De wielkasten zijn fors uitgeklopt en de taillelijn wijkt ter hoogte van de portieren sterk terug. Hierdoor worden de voluptueuze wielkasten extra geaccentueerd. Het geheel ziet er niet vanuit elke hoek even harmonieus uit; sterker: we hebben in de testperiode wel eens ten onrechte gedacht dat een of andere onverlaat een deuk in onze Compass had gereden toen we eropaf liepen. Maar goed, uitgesproken is het ontwerp wel, met uitzondering van de achterzijde. Die oogt – zeker ten opzichte van de rest van de auto – wat anoniem en doet ons enigszins denken aan die van de Kia Sportage.

Uitgeklopt
Zweverigheid is de Compass vreemd. Wel is hij redelijk soepel geveerd. Maar hoewel hij in bochten de neiging heeft over te hellen, is het weggedrag als voldoende te kwalificeren. Minpunt is dat de vering en demping niet direct muisstil zijn te noemen. Kuilen en butsen in het wegdek neemt de Jeep met enig gekreun van het onderstel. Dat laat verder geen steek vallen gedurende de testperiode, maar erg vertrouwenwekkend doet het gekraak en geknisper niet aan. De besturing geeft bitter weinig informatie door. Op lage snelheid laat het stuur zich werkelijk met de pink verdraaien (Jeep heeft kennelijk ook aan de vrouwelijke bestuurders gedacht). Voer de snelheid op en de besturing wordt wat zwaarder, maar je blijft te veel tegendruk missen. Ook de directheid van de besturingsinstallatie kan beter.
De bediening van de Compass is eenvoudig. Geen rare fratsen, op de tast vind je alle bedieningsorganen. Het stuurwiel is louter in hoogte verstelbaar – een tegenvaller. Je bedient de airco met drie draaiknoppen en de druk- en draaitoetsen van de audio zitten gegroepeerd rond een display. Die blinkt overigens niet uit in logica.
De opbouw en de vormgeving van het dashboard zijn niet om over naar huis te schrijven. Harde, goedkoop ogende kunststoffen voeren de boventoon en de pasvorm van de verschillende delen van het dashboard is niet je dat. Door het hoekige design waan je je in een auto uit de jaren 80. Aan de andere kant heeft het dashboard dankzij z'n vormgeving wel de no-nonsense-uitstraling die bij 't merk past.
De stoelen zijn wat aan de smalle kant en ook nogal zacht. Ruimte voor hoofd en ledematen is er ruim voldoende, zowel voor- als achterin. De kofferbakbodem wordt beschermd door 'n plastic beschermplaat. Zo besmeur je met je modderlaarzen niet de bekleding. En de plaat valt eenvoudig schoon te spuiten. Een bagagenet houdt losse items op hun plaats: achterin – een bruikbaar item.