Jaguar XF 2.7D Premium Luxury (2008)

De XF is getekend door Ian Callum, de man die eerder zijn signatuur onder de Aston Martin Vanquish en DB7 zette. Dat kon dus eigenlijk alleen maar goed komen. Je zou hoogstens kunnen vermoeden dat Ian de neus aan zijn snuffelstagiair heeft overgelaten, met die wat Koreaans aandoende koplampen. Maar die bubbel bovenop is bedoeld om de glooiing van de koplamp over de motorkap te laten weglopen, een duidelijke poging om het klassieke Jaguar-design niet volledig overboord te kieperen. En toegegeven, dat detail is dan wel weer erg mooi. Net als de rest van de koets, die van een bijna onwerkelijke schoonheid is. Zeker driekwart van achteren is de XF op zijn allermooist. Dat komt door de Aston Martin-achtige achterlichten, maar nog meer door de enorme, schuine C-stijlen die het coupéeffect versterken. De lage en vloeiende daklijn is prachtig. Die lijn begint al meteen na de B-stijl met afzakken, zodat de instap naar de achterbank nogal lastig is.
Zodra de portieren zijn ontgrendeld, begint de startknop op de middenconsole met rood licht te pulseren. Het stelt de hartslag voor, zo verklaart Jaguar. Het beest leeft en wacht tot jij het wakker maakt. En zodra je dat doet, door op de knop te drukken, begint er van alles te bewegen. Natuurlijk de motor, maar dat moet je maar aannemen, want de geluidsisolatie is dik voor elkaar. Daarnaast vleit een grote, ronde aluminium draaiknop langzaam en fluisterstil in je handpalm: de keuzeschakelaar van de transmissie. Het dashboard is voor de verandering blauw verlicht. Die kleur schijnt ook vanonder de deurklinken uit.

Chique sfeer
Jaguar heeft ook vanbinnen een totaal andere koers ingezet. Herkenbaar is het strakke, naar de zijkanten iets smaller toelopende paneel dat over de hele breedte van het dashboard is gedrapeerd, maar voor de rest is niets gelijk aan vorige modellen van Jaguar. Tegelijkertijd hangt er een heel chique sfeer dankzij de inzet van veel houtfineer. Het aantal knoppen is redelijk binnen de perken gehouden dankzij de inzet van een multifunctioneel touchscreen, al is dat wel wat rommelig opgezet. Maar er zijn ook andere methoden om het aantal knoppen te reduceren, laat Jaguar zien met de XF. Zo gaat de binnenverlichting aan door hem eenvoudigweg aan te raken, maakt niet uit waar, en om het dashboardkastje te ontgrendelen moet je een bepaalde plek op het hout aanraken.
Rijdend is de XF een waar feest. De auto voelt voor zijn formaat en gewicht verrassend lichtvoetig aan. De besturing is lekker scherp en communicatief, zonder veel aan comfort in te boeten. De 2,7-liter dieselmotor begint ver onderin al flink te werken en de automatische zesbak schakelt vlot en soepel op. Naar keus kun je hem in de sportstand zetten door de knop in te drukken en nog een tandje naar rechts te draaien, maar in de praktijk maakt dat niet veel uit. Zelf schakelen kan via de flippers en dat begint zodra je een van de hendels beroert. Als je er even niets mee doet, gaat hij vanzelf weer over in automaat. Tenzij de keuzeknop op S staat, want dan houdt hij vast aan handschakeling.