Hyundai Lantra Wagon 2.0i GLS (1997)

De tijd dat Koreaanse auto's nog weinig fantasierijke aftreksels naar Japans of Westers voorbeeld waren, ligt al vele jaren achter ons. Vooral pionier Hyundai onderscheidt zich met originele modellen, waarvan de vlotte Lantra onbetwist de koploper is. Die Lantra werd 'uitgebouwd' tot een harmonisch ogende stationcar. Aan het silhouet te zien, lijkt het erop dat de ontwerpers van de Lantra op de tekentafel al rekening hadden gehouden met de komst van een stationcar. Zo is de Wagon op dezelfde wielbasis maar 3 cm langer dan de sedan, terwijl hij toch bijna anderhalve kuub laadruimte biedt. De hoogte van de station-uitvoering is met 7 cm verschil wél beduidend groter, maar dat is hoofdzakelijk een gevolg van de forse dakrelingen.

Karakter
Over lijn gesproken: vooral de stevige achterkant toont karakter, terwijl de extra zijruiten mooi aansluiten bij de achterportieren. Alleen de raamgeleider in de tweede ruit is jammer; bij de sedan vormt dat spijltje optisch gezien een zinvolle afsluiting, maar hier is het een storend element.
Achter het stuur merk je nauwelijks verschil met de 'gewone' Lantra. Weliswaar wordt 't zicht in de achteruitkijkspiegel ietwat beperkt door de grotere afstand tot de ruit en is de open ruimte achterin een klankkast voor het interieurgeluid, maar dat wordt min of meer gecompenseerd door een betere inschatting bij het achteruitparkeren. De achterbumper zit vrijwel recht onder de laadklep en omdat de doorgetrokken zijruiten de blik verruimen, mikt dat lekker.
De 1.6 Lantra sedan was al een verrassing vanwege z'n forse motorvermogen van 114 pk en het is dan ook geen wonder dat de 2.0 met 25 pk méér en een nog wat mooier gespreid koppel prima bevalt.
Overigens is het vermogen ruim bemeten, zeker bij accelereren. Amusant is de sprint van stilstand naar 100 kilometers per uur. De Lantra gaat als een dronkeman over het asfalt zoekend naar tractie. De Hyundai geeft de indruk van een sport- stationcar mits je in de hogere toerentallen blijft bivakkeren. De testpraktijk wijst uit: de Lantra is snel in de sprint naar 100 (dat redt-ie net in de tweede versnelling). De vijfbak valt ons tegen. Hij heeft een irritante achteruit en de pook moet te lange slagen maken. Verder zit er veel 'ruimte' in de pook en dat geeft een gammele indruk.

Goed weggedrag
Een opmerkelijk aspect van de Lantra is verder dat je onder het rijden uitstekend met hem kunt communiceren. Je voelt goed wát-ie wil en hóe. Anders gezegd: met de Lantra voel je je als bestuurder één geheel. Dat maakt de Lantra tot een fijne auto om te rijden. Ook omdat de auto homogeen en stijf aanvoelt.
Het weggedrag doet beslist niet onder voor de auto waarvan hij is afgeleid. In lange, snelle bochten blijft hij betrouwbaar op koers, bij overschrijding van z'n niet geringe mogelijkheden reageert hij met een zachtmoedig, makkelijk te controleren onderstuur en rechtuit op de snelweg voelt hij ondanks de vrij sterk bekrachtigde besturing stabiel aan. Met het tegen een meerprijs van zo'n f 2.500 gemonteerde ABS maak je alleen kennis als alle mogelijkheden tot vertragen zijn uitgeput. Met een gevoelige rechtervoet kan je uitstekend 'tegen blokkeren aan' remmen en pas bij stevig doortrappen voel je aan de geruststellende vibratie van het pedaal dat de elektronica het overneemt.

Stevige prijs
De Wagon is voorzien van alles wat het rijden vandaag-de-dag veraangenaamt en veiliger maakt, zoals twee airbags, cruise control, elektrisch bediende spiegels en meer van dat fraais. Dat maakt deze versie van de Lantra Wagon (met een prijs van zo'n f 39.500) wél stevig aan de prijs. Wel biedt Hyundai voor zo'n f 36.500 deze zelfde tweeliter Lantra Wagon GLS aan maar dan zonder tweede airbag, lichtmetalen velgen en cruise- control. Wie zonder die extra's kan, rijdt natuurlijk wel messcherp geprijsd in die lekkere Lantra Wagon.