Honda Jazz - licht stukje vrolijkheid op wielen

De Jazz roept meteen associaties op met ­bijvoorbeeld de eerste Renault Twingo (1993) en de oer-Panda (1980). Hoekig, hoog en daarmee ­uiterst functioneel. Helemaal nieuw was hij niet in 1984, in Japan bestaat dit model al sinds 1981 en werd daar als Honda City verkocht. Hij was te groot om te voldoen aan de eisen voor de categorie ‘Kei-car’. Zijn lengte komt overeen met die van de al genoemde Panda en bijvoorbeeld de Austin Metro; de latere Twingo is vijf centimeter langer. Net als tegenwoordig was een Honda ook toen geen prijspakker in zijn segment. Met een vanafprijs van net geen zestien mille zat de Jazz finan­cieel gezien in het vaarwater van grotere auto’s als de Ford Fiesta, Opel Corsa, VW Polo en de Peugeot 205. Stuk voor stuk basisvarianten met een 1-litermotor, waar de kleine Japanner een 1.2 onder de kap heeft. Maar aan de andere kant is het niet zo dat de Honda je verwent met veel luxe, destijds de troefkaart voor Japanse auto’s. De slechts 550 gulden duurdere Jazz Luxe ­trakteert zijn berijder op 11 pk extra en een vijfde versnelling.

Blauw aan de binnenkant

Dat hij aan een Twingo doet denken, komt vooral door het front dat je met de twee ronde ogen bijna vertederend aankijkt. In plaats van een conven­tionele grille zien we tussen de koplampen een paneel in carrosseriekleur met daarin twee grote sleuven voor koellucht en het merklogo aan de ­linkerkant, niet gecentreerd dus. Bekeken van ­opzij vallen niet alleen de hoogte (1,47 m) en het grote glasoppervlak op, maar ook de omranding van de voorste wielkast, die recht naar voren uitloopt, net als bij de tweede Kia Sportage. Andere leuke details zijn de 12-inchwieltjes, de halfronde deurgrepen en de – afsluitbare – tankklep ter hoogte van de achterbank. Die zit niet voor niets op die plek, want de brandstoftank ligt daar direct onder. Brede kunststof stootstrips voorkomen schades en de grote buitenspiegel is van binnenuit verstelbaar. De achterkant is conventioneel van snit en voor de Europese markt kreeg de bumper twee mistlampen. Een wisser op de achterruit was dan weer wél standaard. Het interieur stemt minstens zo vrolijk als de buitenkant. Op de vloer lichtblauw tapijt, het dashboard heeft dezelfde kleur en op de stoelen (met hoofdsteunen) en achterbank komt die tint ook terug. We tellen vier ventilatieroosters, een met schuifregelaars te ­bedienen systeem voor verwarming en ventilatie en een lange versnellingspook. De grote snelheidsmeter – met dagteller – wordt geflankeerd door meters voor de brandstofvoorraad en de koelvloeistoftemperatuur.

Rondom onafhankelijke wielophanging

Het grote portier geeft zelfs iemand van 1,90 m ruim toegang tot de bestuurdersplek en ook daar heb je meer dan voldoende bewegingsvrijheid. Het starten van de viercilinder is voor een autonerd met de ogen dicht feilloos te herkennen als dat van een Honda. De handbediende choke is nog even nodig bij koude motor; eenmaal op weg drukken we het hendeltje weer terug. Geen hoogtoerige motor trouwens, maar wel met een veel grotere slag dan boring. Het is niet dezelfde 1,2-­liter als in de Civic uit die tijd. Met zijn bescheiden 45 pk is hij in staat om de Jazz aan alleszins acceptabele prestaties te helpen.

Met een gewicht van 688 kg is de kleine Honda zelfs lichter dan de accu van een Mercedes EQS 450+. Dat hij veel ­rumoeriger is dan de Benz, laat zich niet zo ­moeilijk raden. Vanaf 100 km/h laat de krachtbron duidelijk weten flink aan het werk te zijn, maar ­ondraaglijk is het nog niet. Koppelen en schakelen gaat kinderlijk eenvoudig, sturen relatief licht dankzij de 145 mm smalle bandjes. Wat ook niet onvermeld mag blijven, is het feit dat de Jazz rondom onafhankelijk wielophanging heeft. Dat rechtvaardigde deels de hogere aanschafprijs. Met die ophanging gaat hij net even wat lekkerder de hoek om dan zijn concurrenten. Met een wielbasis van 2,22 m en de stevige vering is de Jazz niet ­bijster comfortabel, dat moge duidelijk zijn. Maar ronduit verbluffend is de staat waarin dit 39 jaar oude exemplaar verkeert. Daaraan hangt niet eens een exorbitant hoog prijskaartje: €4.900 werd er ten tijde van de proefrit voor gevraagd.