Ford S-MAX 2.2 TDCi 175pk (2008)

Tot nu toe maakte alleen de 220 pk sterke vijfcilinder turbobenzinemotor in de 2.5T het imago van familiebewuste knalkar waar. Een fantastische krachtbron, maar op diesel gebied bleef het met de 2.0 TDCi (140 pk) wat behelpen. De tweeliter is een fijne motor, dat zeker, maar voor echt aansprekende prestaties kwam je toch iets bedrogen uit.
Sinds april 2008 heeft Ford echter een oplossing voor dat 'probleem' in de vorm van de 2,2-liter TDCi, die in samenwerking met het Franse PSA-concern werd ontwikkeld. Het voordeel van een dergelijke gezamenlijke ontwikkeling is dat je samen de vruchten kunt plukken van het resultaat, maar voor Ford en PSA is het ook gunstig dat de 2.2 in veel verschillende modellen te gebruiken is. Ford gebruikt de grote diesel zelf in de Mondeo, S-Max en Galaxy als topdiesel, om het gamma naast de 140 pk sterke 2.0 TDCi naar boven af te ronden. Bovendien lag het voor de hand om de motor ook te leveren in de Freelander, een keuze die gemaakt werd toen Land Rover nog eigendom van Ford was.
In de S-Max levert de viercilinder 175 pk en – veel belangrijker nog – 400 Nm aan koppel. Op papier zijn dat ingrediënten waarmee deze variant de letter 'S' (van sportiviteit) in S-Max recht moet kunnen doen. Dit blok is de sterkste diesel die Ford beschikbaar heeft. In die zin is de 2.2 TDCi dus de topmotor in deze Ford, maar die omschrijving kunnen we ook gemakkelijk anders opvatten.

Fijne combinatie
De S-Max en zijn 2.2 diesel vormen namelijk een erg fijne combinatie. Het vermogen van 175 pk maakt van de S-Max een meer dan pittige auto. Volgens de fabriek moet de S-Max 2.2 TDCi in 10,2 seconden vanuit stilstand naar 100 km/h kunnen accelereren en onze metingen komen daar met 10,5 mooi dicht bij in de buurt. Uiteraard: afgezet tegen de 7,9 seconden waarmee de 2.5T-benzine motor de sprint afraffelt, is de dikste diesel flink trager, maar minder dan elf tellen is gewoon keurig voor een auto met een gewicht van 1.702 kilo.
Ford koppelt de diesel standaard aan een handgeschakelde zesversnellingsbak. Een automatische transmissie is voor deze motor niet leverbaar, maar we missen die ook geen moment. Het voordeel van het hoge koppel is dat de S-Max op veel momenten lekker veel power paraat heeft en je dus niet vaak met de pook in de weer hoeft. Die trekkracht is al beschikbaar bij 1.750 toeren, en het is aan te raden om de toeren ook niet onder dat punt te laten zakken. Rond de 1.500 gebeurt er namelijk niet veel, maar zodra het toerental stijgt, is de motor goed wakker en zet de S-Max keurige tussentijden op de klok. In de vijfde versnelling versnelt hij van 80 naar 120 km/h in zo'n 10,4 seconden, en dat is netjes. Het gevoel dat de S-Max dan geeft, is fijn; terwijl je de turbofluit langzaam hoort aanzwellen, trekt de auto vol weg en voor je het weet, schiet de tellernaald in het rood. Dat is een keerzijde van sportief rijden: al bij 4.750 toeren is de kracht eruit, terwijl je voor je gevoel nog wel even door wilt trekken. Het gemiddelde verbruik van 1 op 14,6 is trouwens erg netjes.