Ford Mondeo 2.5 20V Turbo Titanium (2007)

Het eerste wat opvalt aan de Mondeo is dat hij flink is gegroeid ten opzichte van de oudere generaties. In vergelijking met de eerste Mondeo is het nieuwe model zelfs, afhankelijk van de koetsvorm, tussen de twintig en dertig centimeter gerekt. Het resultaat is een mooie, strakgelijnde carrosserie met eindelijk weer een geheel eigen gezicht. Voor het vorige model had Ford de Passat wel erg duidelijk als voorbeeld genomen. Jammer is de goed zichtbare aanwezige kier aan de bovenkant
van de achterklep. Heeft Ford zo zijn best gedaan om de naad tussen dak en zijpanelen te laten verdwijnen, krijg je die nadrukkelijke streep op het dak. Dat
'euvel' heb je niet bij de sedan, die ook nog eens (dankzij zes centimeter meer achteroverhang) een grotere kofferbak heeft.

Ruim interieur
Het is vooral vanbinnen waar je de meeste vruchten plukt van de groei. De nieuwe Mondeo is werkelijk riant. Je waant je in een auto van een grotere klasse. Aan alle kanten heb je plaats over en zelfs wanneer je voorin royaal aan jezelf denkt, blijft er achterin ruimschoots voldoende beenruimte voor langere mensen.
Onze Mondeo is uitgevoerd in de Titanium-trim (standaard is de Trend, Titanium en Ghia zijn tegen gelijke meerprijs verkrijgbaar), en dat betekent luxe met een duidelijke hang naar 'hightech'. Waar de klassiek versierde Ghia uitpuilt van een soort glimmend hout dat in verre landen vast mooi wordt gevonden, daar is de Titanium afgezet met mooie metaalpanelen. Verder heeft deze variant blauw getinte ramen, een honingraatgrille en een apart klokkencluster dat zich onderscheidt door een groot, polychroom multifunctioneel lcd-display, centraal geplaatst tussen de snelheidsmeter en de toerenteller. Het interieur oogt alles bij elkaar zeer hoogwaardig, zowel qua materialen als afwerking. Fords woorden dat ze met de Mondeo tegen de top van het segment wilden aanschurken, namen we met een korreltje zout, maar inmiddels moeten we toegeven dat de zich 'premium' noemende merken zich serieus zorgen moeten gaan maken om deze Taunus-nazaat.
Ook de zitpositie in de Mondeo is op bovengemiddeld niveau. De stoelen zijn ruim bemeten, stevig en bieden voldoende steun. Een minpuntje is de forse dode hoek linksvoor, die een resultaat is van een dikke A-stijl en een vreemd hoge buitenspiegel.

Fijne motor
Tijd om de motor te starten met de startknop. De turbogeblazen vijfpitter kennen we al uit onder meer de Focus ST en Volvo's T5-modellen. Toch weet hij opnieuw te verrassen, met zijn krachtige, soepele, maar nimmer nerveuze loop. De motor is steeds alert, maar toch lekker stil. Al onderin trekt hij er flink aan en de koppelopbouw naar hogere toerentallen verloopt heel geleidelijk. De zesbak schakelt lekker direct, met goed gekozen afstanden tussen de verzetten. Alleen de tweede versnelling is wat aan de lange kant.
De stuurkarakteristiek van de Mondeo verrast ons echter het meest. Het stuurwiel zelf mag dan wat onhandig groot en allesbehalve sportief zijn en aanvoelen, wat daarachter gebeurt, is de omgekeerde wereld. Je hebt erg veel gevoel met de weg, maar zonder dat de auto zwaar stuurt. In combinatie met een uitstekend afgesteld onderstel zorgt dat voor een rijkarakteristiek die in deze klasse zijn weerga niet kent.