Ford Fiesta ST (2005) - Test

Ford heeft het Fiesta-programma naar boven afgerond met een explosief bommetje, de 150 pk sterke ST. Dit gaat verder dan een van ST-badges voorziene kleine auto waar een dikke tweelitermotor in is gelepeld. De mensen van TeamRS, de sportafdeling van Ford Europa, die zich over de kleine Ford ontfermd hebben, hebben zich er duidelijk niet met een Jantje van Leiden afgemaakt. Nee, om er een ST van te maken, hebben de heren de Fiesta serieus onder handen genomen, en alles is er op gericht om van deze auto een strak rij-ijzer te maken

Racy uiterlijk

Al op het eerste gezicht zie je dat de ST anders is dan de doorsnee Fiesta. Zo is deze sportieveling uitgerust met bumpers die grote verwantschap vertonen met ander ST-materiaal uit de Ford-stal: in het midden van de voorbumper een grote, met racy gaas afgeschermde, trapeziumvormige opening die voor een betere luchttoevoer moet zorgen. Dit gapende gat wordt geflankeerd door twee kleine mistlampen. Onder aan de achterbumper lijkt het ook alsof er een gaasopening zit, maar helaas is dat nep. Wel functioneel is volgens Ford de spoiler boven aan de achterklep. Of het heel veel scheelt? Ach, het staat in elk geval lekker sportief. Overigens maken deze bumpers en achterspoiler ook deel uit van de uiterlijke kenmerken van de eveneens vanaf februari leverbare Fiesta Sport. De ST onderscheidt zich echter van die zwakkere (en ook goedkopere broeder) door z'n zijskirts. Wie het netjes wil afmaken, laat de standaard 195/45 R16-banden voor wat ze zijn en bestelt de auto met vier Pirelli's P Zero Nero in de maat 205/40 R17; deze vullen de wielkasten mooi op en zorgen ook nog 'ns voor een leuker weggedrag.
Binnenin is de ST-beleving iets minder intens. Voornaamste interieurwijzigingen zijn de met lichtmetaal uitgeruste pedalen en de sportief stoelbekleding. De voorstoelen, gestoffeerd met zwart leer en naar keuze rode of blauwe zitvlakken en rugleuningen zijn voorzien van een ST-logo. Ze zien er niet alleen sportief uit, maar bieden ook veel zijdelingse steun. En dat is erg prettig wanneer je met de ST even je zelfbeheersing verliest en het beest uit wilt hangen. Alleen jammer is dat de sportzetels vrij korte zittingen hebben en naar onze smaak niet ver genoeg naar beneden zijn te verstellen. In een sportieve auto wil je tenslotte zo laag mogelijk zitten. Nu we het toch over de zitpositie hebben: wie de stoel in de achterste stand zet, zou wensen dat het stuur wat verder axiaal versteld kon worden, maar helaas. Volgens Ford wordt de zitpositie opgezet voor een grote reeks posturen, maar kan met extremen geen rekening worden gehouden. Jammer, want als je voor sportief gaat, is het erg fijn wanneer je het stuur lekker naar je toe kunt halen, of je nou groot of klein bent.

Grote gretigheid

Hoewel het uiterlijk als geslaagd bestempeld mag worden, gaat het bij deze auto om de techniek. En daar is flink werk van gemaakt. Het onderstel is behoorlijk onderhanden genomen en onder de motorkap ligt een potente krachtbron. Deze motor, een tweeliter viercilinder, is een bekende uit de Mondeo en de nieuwe Focus. Overigens is deze krachtbron niet één op één overgenomen. Dankzij een aangepast inlaatsysteem is het vermogen gestegen van 145 naar 150 pk, een alleszins leuke waarde voor deze 1.137 kg wegende hatchback. Het karakter van de motor is dik in orde. Hij toont grote gretigheid, over het hele toerengebied. Dit komt mede doordat de mensen van Team RS het vliegwiel lichter hebben gemaakt, met als gevolg een snellere reactie op de bewegingen van het gaspedaal. Een beetje motoringenieur zou ook 150 pk uit bijvoorbeeld een 1,6-litermotor kunnen krijgen, maar volgens Ford is voor een inhoud van twee liter gekozen omdat dat meer mogelijkheden biedt om deze motor als uitgangspunt te nemen voor verdere vermogensstijgingen (al dan niet buitenshuis). Zonder slag of stoot ging het trouwens niet om deze motor in het compacte vooronder van de Fiesta te plaatsen. Zo is het uitlaatsysteem opnieuw getekend, hebben hulpaggregaten zoals de aircopomp en dynamo een nieuw plekje gekregen en staat de motor zes graden achterovergekanteld. Met effect: de motor past nu netjes onder de motorkap en vormt daar een uitdagende attractie. Een beetje luidruchtig is 'ie wel, maar dat is leuk voor zo'n sportief karretje. Alleen jammer dat bij 3.500 tpm een dreunend geluid doorkomt, het volume zwelt daar even wat meer aan om vervolgens weer terug te zakken. Helaas wordt in de vijfde versnelling bij 3.500 toeren per minuut ook de landelijke maximumsnelheid van 120 km/h bereikt, waardoor die dreun op de lange afstand een beetje vermoeiend wordt.

Veel speelruimte

Wanneer je echter met het onderstel kennismaakt, laat je de lange rechte snelwegen voor wat ze zijn. Je gaat op zoek naar slingerende binnenwegen. Nu is de gewone Fiesta al gezegend met een voorbeeldig weggedrag, de ST is nog beter. De veren zijn stugger geworden, de schokdempers werken wat harder en de remmen zijn groter. Met dit onderstel kleeft de auto erg lekker aan het wegdek. Mooi voorspelbaar gaat de Fiesta ST de hoek om. Wanneer je dat iets te snel doet, glijdt hij lekker over z'n voorwielen naar de buitenbocht. Je hebt wat speelruimte voordat het ESP ingrijpt. De TeamRS-mensen begrijpen dat je met zo'n auto niet als een klein kind in je vrijheid beknot wilt worden, maar de grens wilt opzoeken. Met een wat later corrigerend stabiliteitssysteem wordt het sportieve karakter van deze auto nog eens duidelijk onderstreept. Helemaal goed.
Wat een wereld van verschil vormt de ST met de eerste sportievere Fiesta, de XR2 uit 1981; die was met 84 pk goed voor een top van 160 km/h. Voor die tijd best aardig, tegenwoordig weinig imponerend. De basis-Fiesta, de 1.3 Style, bereikt op dit moment dezelfde top en doet dat met 70 pk. Er is de afgelopen 23 jaar een boel veranderd. We kijken dan ook vol verwachting uit naar het moment dat we de scherpgeprijsde Fiesta ST in een directe confrontatie tegen z'n concurrenten kunnen zetten.