Ford Fiesta en Fusion (2006) - Test

Volgend jaar is het al weer dertig jaar geleden dat Ford de Fiesta op de markt bracht. Destijds een klein, hoekig stadsautootje, alleen leverbaar in driedeurs uitvoering en met een 1,0-liter motor en een 1,1 liter. Pas vier jaar later kwam daar een sportieve versie bij, de 1.3 Supersport, voorganger van de legendarische XR2. Met de komst van de tweede generatie Fiesta, in 1983, introduceerde Ford een dieselmotor in de Fiesta. Kort daarop werd het gamma uitgebreid met motoren die geschikt waren voor loodvrije benzine, en een traploze CVT automaat. Generatie op generatie volgde, en in 2002 kreeg de Fiesta de vorm die hij tot vandaag de dag heeft. Of beter gezegd, tot gisteren. Want na drie jaar Fiesta 5 vond Fordd het tijd om de auto een facelift te geven. Wij reizen af naar het Zuid-Spaanse Valencia voor een eerste kennismaking met de nieuwe Fiesta. En die locatie is niet alleen gekozen vanwege het mooie landschap en het aangename klimaat. Hier staat namelijk ook de fabriek waar de Fiesta, naast de Ka, de Focus en concerngenoot Mazda 2, van de band rolt. Omdat we vrij weinig tijd hebben, rijden we alleen met de 1.4 TDCi dieselmotor. Op zich niet zo erg, want de wijzigingen aan de Fiesta zijn alleen maar optisch. Wel rijden we ook nog een stukje met de Fusion, die eveneens optisch is aangepakt.

Kritischer

Was een facelift voor de Fiesta überhaupt nodig? De moeite die wij hebben om, zonder hulp van de persmap, de vernieuwingspunten te ontdekken, geeft eigenlijk al antwoord op die vraag. De Fiesta was een modern, fris ogende auto en dat is hij gewoon gebleven. Vernieuwd zijn de bumpers, de grille en de lichtunits rondom. Afijn, gewoon de geijkte ingrepen. De auto is er zeker niet lelijker van geworden, maar was er niets gebeurd, hadden wij de Fiesta de komende tijd zeker nog geen bedaagd ogende auto genoemd. Waar de Fiesta wel wat verbetering kon gebruiken, is dat dan ook goed gedaan. Het dashboard zag er op zich prima uit, maar viel wat uit de toon door harde, goedkope materialen. De lijnen zijn dan ook redelijk hetzelfde gebleven, maar Ford heeft de materialen allemaal opnieuw uitgekozen en daarbij is veel kritischer te werk gegaan dan drie jaar eerder. Het voelt allemaal veel hoogwaardiger aan. Zacht, maar niet slap. En het ziet er ook beter uit. Het bovenste paneel van het dashboard bestaat uit een soort anti-reflecterend materiaal, dat hinderlijke spiegelingen b ij felle zon tegengaat. Verder zijn er eigentijdse kleurencombinaties gebruikt. Dat geldt ook voor de stoelen. We waren niet in de gelegenheid de oude en de nieuwe naast elkaar te zetten, maar in het verleden hadden we nog wel eens kritiek op de zittingen. Daar hebben we ditmaal weinig op aan te merken. De Fiesta heeft gewoon prima stoelen, die je na een lange rit weer kwiek laten uitstappen.

Loftrompet

Zoals gezegd is er aan het motorenpalet niets veranderd. Ook aan het onderstel is niet getornd, en dat is maar goed ook. We hebben het al vaker gezegd, maar na een ochtend door het bergachtige achterland van de Costa Dorado te hebben geboenderd, kunnen we het niet laten opnieuw de loftrompet op te steken over het stuurgedrag van de Ford Fiesta. Het is een heerlijk gooi- en smijtijzertje, dat zich lekker direct en scherp de bochten in laat sturen. Beetje gas bij en je leidt een lekker potje onderstuur in. Ga je vervolgens plotseling van het gas af, dan laat de motorrem de achterkant uitbreken. Dat alles heel gemodereerd, zodat plotselinge en dus gevaarlijke verrassingen achterwege blijven. Jammer dat de 1.4 TDCi wat koppel tekort komt. Zeker voor een diesel dwingt hij je te veel in hogere toerenregionen te blijven. Daarbij wordt hij wat rumoerig. Overigens is dat op een vlakke snelweg bij in ons land wettelijk geaccepteerde snelheden niet nodig, en zo lang is deze diesel juist lekker stil. Ook over de versnellingsbak hebben we weinig te mekkeren. De verhoudingen zijn goed gekozen en de bak laat zich soepel bedienen.

Waar wel flink aan gepoetst is, is de lijst met opties. Diverse zaken die op de Ghia en de ST al standaard waren, kunnen nu ook op de minder luxe uitvoering bijbesteld worden. Denk daarbij aan een regensensor, elektrisch inklapbare buitenspiegels, een boordcomputer, automatische airco, bluetooth met stembediening en follow me home verlichting.

Niks mis mee

We leveren de Fiesta weer in en krijgen er een Fusion voor terug. Eveneens uitgerust met de 1.4 TDCi 8V Duratorq dieselmotor. De veranderingen aan de Fusion zijn overwegend dezelfde als die van de Fiesta, op wiens basis de Fusion is gebouwd. De Fusion is zeven centimeter hoger en tachtig kilo zwaarder dan de Fiesta, en dat is net genoeg om het bijzondere aan het rijgedrag weg te nemen. Er is verder niks mis met dat rijgedrag, maar de Fusion mist dat aparte. Nou valt te verwachten dat de doelgroep die veel belang hecht aan sportief rijgedrag sowieso eerder voor het model van de Fiesta zal kiezen, dus die handicap zal de Fusion niet nekken. Ook de Fusion is vanbinnen op een zeer positieve manier opgewaardeerd. Alleen het was drukke motiefje in het bovenste paneel van het dashboard kan ons niet bekoren.

Net als voorheen zijn de Fiesta en Fusion leverbaar met een handgeschakelde vijfversnellingbak, een viertraps automaat en de EST, die de berijder de keuze laat. De uitvoeringsniveaus variëren van de relatief eenvoudige Champion tot de luxe Ghia. De Fiesta is er ook nog in de Sport en de ST-uitvoering. Ook de populaire Futura-uitvoeringen blijven op de gefacelifte versies gewoon leverbaar.