Ford Fiesta (2008) - Test

Ford wil met de nieuwe Fiesta grootse dingen gaan doen in het compacte segment. Om dat doel te bereiken, bleef de auto zélf juist opvallend klein. In tegenstelling tot de huidige trend groeide de nieuwe Fiesta namelijk nauwelijks ten opzichte van zijn voorganger. In de lengte is de jongste generatie bijvoorbeeld slechts drie centimeter langer dan het model dat-ie aflost. Daarmee is-ie compacter dan veel van z'n concurrenten, en dat past precies in het succesrecept dat Ford voor de Fiesta in gedachten heeft.

Concernbroer Mazda 2 was de Fiesta natuurlijk al voorgegaan, maar ook bij de compacte Ford is veel werk gemaakt van gewichtsbesparing. In het huidige tijdsbeeld wint de compacte klasse aan populariteit en daar moet de Fiesta optimaal van profiteren. Vooral in verband met de hoge brandstofkosten blijken steeds meer kopers namelijk te kiezen voor een auto van het formaat Fiesta, waar ze vroeger kozen voor 'n grotere auto in de klasse van de Focus. Dan is een minder dikke buik mooi meegenomen. De kleine Ford komt dus op een gunstig moment. Bovendien treft de Fiesta z'n concurrenten in een zwakkere positie; de Volkswagen Polo loopt op zijn laatste benen en een vergelijkbare – overigens niet bepaald lichte – Opel Corsa is al snel zo'n € 700 duurder. Op het oog voldoende ingrediënten voor een glansrijke carrière.

'Boodschappenautootje'

In AutoWeek 34 las u al dat Fords van tegenwoordig moeten uitstralen dat ze heerlijk rijden, en die filosofie verpakt Ford in de term Kinetic Design. In het geval van de Fiesta nam de ontwerpafdeling ruim negentig procent over van het studiemodel Verve, waarmee we kennismaakten op de IAA van 2007. Het resultaat is een boodschappenautootje met een verrassend volwassen uitstraling. De term 'boodschappenautootje' is eigenlijk compleet misplaatst, in het geval van onze test-Fiesta klinkt het eerder komisch. Ga maar na: Ford bekleedt het interieur van de Fiesta tegen meerprijs met een fraai soort leer, de deuren open je zonder sleutel en onderhuids is een ingewikkeld elektronisch netwerk aan het werk waar – pak 'm beet – een Mercedes-Benz S-klasse van niet eens zó lang geleden het warm van krijgt.

Dat voorname karakter komt ook naar voren zodra we de motor starten. Met een druk op de knop brengen we de 90 pk sterke viercilinder TDCi tot leven, waarna de krachtbron ons verbaast met zijn fraaie, geruisloze loop. Een dikke isolatielaag moet voorkomen dat je continu met 'n irritant motorgeluid rondrijdt, en daar slaagt-ie prima in. In vergelijking met de concurrentie gedraagt de Fiesta zich onderweg opvallend beschaafd. Een 100 pk sterke TDI in 'n Volkswagen Polo klinkt ineens zo antiek als een knisperende langspeelplaat. De TDCi in de Fiesta presteert bovendien uitstekend, waarbij opvalt dat de diesel ook bij hogere toerentallen zijn trekkracht behoudt.

Over hoge toeren gesproken: ook bij het interieur hebben de Ford-ingenieurs vol gas gegeven. De zitpositie is ten eerste voorbeeldig in te stellen, onder meer dankzij het stuur dat voor het eerst standaard in zowel hoogte als diepte verstelbaar is. Gevolg: de Fiesta zit als gegoten. Het stuur zelf ligt lekker in de hand, en laat zich prettig bedienen. Wanneer je stilstaat, werkt de besturing opvallend licht, terwijl de bekrachtiging op snelwegtempo op een fijne, subtiele manier meer weerstand biedt. De elektronische stuurbekrachtiging is een noviteit voor de Fiesta (voorheen werkte die hydraulisch), waardoor de auto volgens z'n scheppers meteen zuiniger met brandstof omspringt.

Veelbelovend

De fabrieksopgaven van het gemiddelde brandstofverbruik van de Fiesta klinken veelbelovend. De diesel waarmee wij reden, heeft naar verluidt voldoende aan 4,2 liter om 100 kilometer af te leggen, en dat zijn nette waarden voor een niet specifiek op een laag brandstofverbruik ontworpen auto. De Fiesta Econetic, die in een later stadium volgt, moet het zelfs met 3,7 liter per 100 kilometer kunnen redden. Om zo'n gemiddelde te bereiken, stuurde Ford de Fiesta op dieet. Met als resultaat dat de auto ongeveer veertig kilo minder zwaar is dan zijn voorganger. Dat is nog eens winst! Gelukkig beknibbelde Ford niet op de uitrusting, want elke Fiesta heeft standaard ESP en een knieairbag voor de bestuurder aan boord.

Met die riante uitrusting bewijst de Fiesta dat-ie thuishoort in de nieuwe generatie van B-segmentauto's. De generatie die plastic 0,5-literflessen mee moet zeulen in plaats van blikjes, zo blijkt uit de riante portiervakken in de Fiesta. Gelukkig zorgt de uitgebalanceerde onderstelafstelling ervoor dat die drankjes bij de eerste de beste drempel niet worden gemorst. De Fiesta veert weliswaar vrij straf, zoals we dat ook van andere Fords gewend zijn, maar de auto wordt nooit oncomfortabel. De onderstelmix is mooier dan die van bijvoorbeeld een Opel Corsa, omdat die laatste nogal hard is afgeveerd. De Fiesta is vriendelijker voor de achterpassagiers, die bovendien opvallend veel ruimte hebben. De sterk aflopende daklijn doet het ergste vermoeden, maar qua hoofd- en beenruimte staat de Fiesta zeker op vergelijkbaar niveau met de concurrentie. De bagageruimte van 295 liter ligt bovendien boven het gemiddelde in deze klasse, waarmee we mogen concluderen dat Ford met de nieuwe Fiesta een prima pakket op de weg heeft gezet.