Test: Fiat Tipo (2016)

Eigenlijk is de introductie van de nieuwe Fiat Tipo een beetje een eigenaardige aangelegenheid. Het compacte sedannetje op deze pagina's werd namelijk in Istanbul gepresenteerd als de Aegea en in landen waar de sedanvorm populair is vervangt-ie de Linea. Maar in Nederland komt diezelfde sedan onder een bekende naam op de markt: Tipo. Helaas is de vraag naar sedans in het C-segment bij ons relatief beperkt, tenzij er een premium-logo op zit. Hoe vaak zie je de Focus sedan of Mazda 3 sedan rijden? Precies, niet zo vaak. Toch is deze auto interessant, want later in 2016 komt er ook een stationwagonvariant en een vijfdeurs hatchback en die moeten voor de aantallen gaan zorgen. Kortom: dit is de eerste mogelijkheid om voor te proeven van Fiats nieuwe troef in het C-segment.

Fiat kiest er sinds een paar jaar voor om modellen onder één van twee 'stromingen' onder te brengen. De ene is voor de functionele modellen zoals de Panda, de andere is bedoeld voor de hippere zusters die van de 500 zijn afgeleid. De Tipo van duidelijk in de eerste stroming. Dat wil niet zeggen dat de nieuwe Tipo een traditioneel suffe sedan is, want daarmee zouden we de Italiaan echt tekort doen. Omdat de auto vanaf het begin is ontworpen als sedan heeft-ie namelijk niet de wat vreemde verhoudingen die we ook weleens in dit segment zien. Een keurig neusje en een al even keurige achterpartij verlenen 'm een net, maar weinig inspirerend voorkomen. Een spannende auto is het in ieder geval niet. Wel eentje die een hoop bagage slikt, 520 liter maar liefst en daarmee overklast-ie zo'n beetje alles in het C-segment als het op bagageruimte aankomt. Enige uitzondering is de Skoda Octavia, maar dat is officieel natuurlijk geen sedan. Het enige minpunt zijn eigenlijk de naar binnen stekende beugels van de achterklep, die zouden de bagage kunnen beschadigen. Op de achterbank is de Tipo naar de maatstaven van het C-segment ook redelijk bedeeld. De hoofdruimte is net aan, maar de beenruimte is met vier volwassenen aan boord tamelijk riant. Aan praktische inzetbaarheid ontbreekt het de nieuwe Italiaanse troef in ieder geval niet.

Simpel

Aangekomen bij de voorste zitrij doet de Tipo naar de maatstaven van het segment echter wat goedkoop aan. Relatief harde plastics, een vrij klein navigatiescherm en hendels en knoppen die wat grof aandoen maken 'm op dit vlak wat minder prettig dan de top van het segment. Vooral de bediening van het touchscreen is door de beperkte afmetingen voor verbetering vatbaar, al reageert het scherm wel snel op je aanraking. Het onderstreept de functionele insteek van de nieuwe Tipo. Het werkt, maar er zijn concurrenten die prettiger zijn om in te zitten.

Motorisch loopt de Tipo ook niet in de voorhoede van het C-segment. Op benzinegebied is er een 1.4 en een 1.6, beide zonder turbo, en dieselrijders kunnen kiezen uit een 1.3 en 1.6 turbodiesel. Maar niet in Nederland, want hier gaat de importeur alleen de lichtste benzine en dieselmotor aanbieden. Helaas konden we alleen op pad met de sterkste diesel, die je dus straks niet kan kopen. Op zich jammer, want de commonrail is stil, soepel en met 120 pk meer dan krachtig genoeg, maar gezien de vrij forse CO2-uitstoot zou de motor zichzelf in Nederland waarschijnlijk uit de markt prijzen. Helaas is ook de 1.4 benzinemotor op papier relatief onzuinig, met 133 gram CO2 per kilometer stoot-ie volgens de fabriek aanzienlijk meer uit dan de turbomotoren van de concurrentie.

Net als bij de motoren houdt Fiat het voor het onderstel bij beproefde techniek. McPhersons voor en een torsieas achter. Samen met lange veerwegen en niet al te doortastende schokdempers resulteert het in een auto die gemoedelijk z'n ding doet. Op de vrij slechte wegen in Italië een zegening, maar verwacht geen auto die je uitnodigt tot een lekker potje sturen. Daarvoor is de Tipo te zwaar in de neus en de stuurinrichting niet exact genoeg. Geen schande overigens, want de veiligheidsmarge die in het onderstel is gebouwd is ruim voldoende. Wel jammer is dat de wielophanging, met name aan de achterzijde, weleens een weinig subtiele bonk laat horen bij grotere oneffenheden.

Functioneel

Al met al is de Tipo eigenlijk precies wat Fiat ermee bedoelt: functioneel vervoer in een aardige verpakking. Afgezien van de laadruimte blinkt de Tipo nergens echt in uit, maar zakt ook nergens genadeloos door het ijs. Wat oneerbiedig gezegd: alle waar is naar z'n geld en de Tipo is relatief goedkoop. Dat wil zeggen, in landen als Italië. De Nederlandse prijs is op dit moment namelijk nog onbekend. En daar gaat alles wel mee vallen of staan. Is de Tipo gunstig geprijsd dan kan de auto misschien profteren van het Dacia-effect. Veel auto voor weinig. Probleem is dat de importeur alleen de dikste versie gaat voeren en meet een CO2-uitstoot van 133 gram per kilometer voor de 1.4 benzine betaal je als consument al gauw enkele duizenden Euro's meer BPM dan een vergelijkbare Focus-sedan of Mazda 3 sedan. Kansloze missie dus? Nee, want in ons land worden de stationwagon en hatchback toch belangrijker. Die verschijnen beide volgend jaar en worden "aangepast aan de eisen van de markten waar daar vraag naar is". Met andere woorden: aan het onderstel zal nog wat gesleuteld worden en de op papier veel schonere MultiAir-motoren die Fiat heeft zouden dan ook weleens hun intrede kunnen doen. En dan wordt het opeens andere koek. Of wijn.