Dodge Avenger

Met stoere, agressief ogende auto's is Dodge het brutale buitenbeentje van Chrysler. Bijna vanuit het niets is het merk druk aan de weg aan het timmeren met een modelaanbod dat in Europa naast de Avenger bestaat uit de Nitro, de Viper en de Caliber – een sterk uiteenlopend aanbod, overigens. De Dodge Avenger moet kopers wegsnoepen bij onder andere Peugeot, Mazda en Toyota, om precies te zijn de klanten die in de markt zijn voor een 407, een 6 of een Avensis. Ofwel de Avenger zit in de grotere middenklasse, het zogenaamde D-segment. Het is een volwaardige vierdeurssedan met plaats voor vijf personen en in het segment voor de brave sedans een uitgesproken vormgeving; de grote grille en de koplampunits met twee ronde koplampen die je lijken aan te staren als een getergd dier, de sterk oplopende bilpartij, het straalt één en al drift uit.

In de praktijk valt het wel mee met z'n driften, alhoewel hij ook niet echt verfijnd is te noemen. Wie instapt, neemt plaats in een wereld waar vrij goedkoop ogend plastic overheerst; we zijn tegenwoordig uit Korea al beter gewend. De vormgeving is weinig subtiel, een beetje grof. De opzet is rechttoe-rechtaan. Het dashboard is daarentegen wel vrij praktisch en overzichtelijk van opzet. Recht voor de bestuurder treffen we een set duidelijk afleesbare meters met een witte achtergrond om een sportieve indruk te wekken. Wie niet om verfijning geeft, heeft grote kans zich snel op z'n gemak te voelen. Althans wanneer je je rechterbeen niet te veel tegen de middenconsole laat rusten, want die is nogal hoekig en drukt gemeen tegen de kuit.

Er is getracht het de bestuurder en z'n passagiers tijdens langere trips wel degelijk naar de zin te maken. Met de eindeloze Amerikaanse highways in gedachten kun je je voorstellen dat een cd-wisselaar met zes cd's niet toereikend is. Vandaar dat de Avenger verkrijgbaar is met een infotainment-installatie, voorzien van een 20 gigabyte harde schijf, goed voor 1.600 nummers. De muziek laat zich oproepen met behulp van een eenvoudig werkend systeem met een aanraakscherm. Verder is het mogelijk muziek of foto's van een externe bron binnen te halen via een usb-aansluiting. Tja, en urenlang muziek luisteren (of film kijken op een optioneel scherm tussen de voorstoelen), daar hoort natuurlijk wel een drankje bij: warm of koud, geen probleem. Rechts op het dashboard, zo'n beetje boven de passagiersairbag zit een zogenaamde Chill Zone, waarin je vier halve liters koel kunt houden (afhankelijk van de instelling van de – overigens niet automatisch geregelde – airconditioning) en op de middentunnel, pal naast de handrem, zitten twee royale bekerhouders waarin je de bekers kunt koud houden op een temperatuur van 3 °C óf juist warm op maximaal 60 °C.

In eerste instantie komt de Avenger met twee motorvarianten naar Nederland, een tweeliter benzine- en een tweeliter dieselmotor. De benzinemotor was tijdens de presentatie nog niet beschikbaar, onze eerste rij-indrukken van de Avenger hebben we dan ook opgedaan met de dieselmotor. Deze tweeliter viercilinder is ons niet helemaal onbekend: het is de motor uit ondermeer de Volkswagens Golf en Passat 2.0 TDI met 140 pk.

In de Avenger laat de motor duidelijk merken dat hij er is, hij is vrij rumoerig. Niet ideaal. Het enige is dat je hem minder hoort boven de 140 km/h, omdat het windgeruis het dan overneemt. Hoewel z'n maximumkoppel van 190 Nm al vrijkomt bij 1.750 toeren per minuut, is de Duitse krachtbron het meest in z'n element als hij op toeren gehouden wordt, althans om vlot mee te kunnen komen op de heuvelachtige wegen waar wij de auto hebben gereden. Echt schakellui rijden zit er niet in. Dat is jammer, want de handgeschakelde zesbak is niet bepaald een toonbeeld van souplesse, vrij hakerig laat de pook zich van de ene naar de andere gang verzetten.

Wat betreft het onderstel zal de voorwielaangedreven Avenger evenmin het ijkpunt voor de concurrentie zijn. Het is te makkelijk om te zeggen dat Amerikanen van comfortabel deinende auto's houden, daar komt Dodge in dit geval niet mee weg. Als je een stoere auto bouwt, mag daar gerust een strak onderstel onder. De Avenger staat weliswaar op een nieuw onderstel, maar het is een publiek geheim dat hij dat met een Mitsubishi deelt. Niet geheel verbazingwekkend: Mitsubishi maakte tot voorkort ook deel uit van het DaimlerChrysler-concern (denk maar aan de Smart Forfour en de Mitsubishi Colt die gebroederlijk in het Nederlandse Born van de band liepen). Maar we weten dat Mitsubishi in staat is om toch wat strakker afgestelde onderstellen af te leveren.

Verder is de besturing vrij licht en daardoor ook wat vaag en gevoelloos, voor het snelle bochtenwerk wil je wat meer informatie van wat er zich tussen banden en wegdek afspeelt. Overigens, waar je je als bijrijder aan moet vasthouden om in de bocht op je plaats te blijven zitten, is niet helemaal duidelijk; een handgreep aan het plafond of op het dashboard ontbreekt.

Veel Avengers zullen er niet naar Europa komen. Niet om hem exclusief te houden, maar om de eenvoudige reden dat de Sterling Heights-fabriek in Michigan er niet nog meer kan maken. Sinds de benzineprijzen in de VS zijn gestegen, zijn relatief zuinige auto's als de Avenger daar namelijk erg populair en is het overgrote deel van de productie voor de thuismarkt bestemd. Daarom is de kans groot dat de auto een glimlach weet op te wekken als je er één in het wild tegenkomt – wie weet ook wel om de vertedering die hij oproept, vergelijkbaar met die van de Dacia Logan. Ondanks z'n stoere uiterlijk is het namelijk een relatief goedkope auto. De vanafprijs is bij ons € 26.495 voor de benzineversie; voor de diesel wordt € 30.400 gevraagd. Je krijgt voor dat geld niet de meest subtiele auto, maar wel eentje met een brutaal voorkomen en genoeg ruimte. Het is zelfs een scherp aanbod wanneer je bedenkt dat een Passat met dezelfde dieselmotor vijf mille meer kost en een Jetta nog altijd drieduizend euro duurder is.