Citroën XM 2.0i Turbo C.T. - lekker gerijpt laat exemplaar

Net als een goede Franse wijn is de XM met de jaren aan het rijpen. Volgend jaar viert de hypercomfortabele limousine zijn 35ste verjaardag. Met zijn spraakmakende uiterlijk en enigszins exotische techniek weet hij de individualist nog altijd voor zich te winnen. Het is mei 1989 als Citroën de opvolger van de CX onthult, wat na vijftien jaar zo zachtjes aan wel tijd werd, ook al wist de DS de twee decennia aan te tikken. Net als zijn voorganger sleept de XM de titel Auto van het Jaar binnen, ditmaal in 1990. Misschien wel een van de belangrijkste wapenfeiten van de XM is het gegeven dat er eindelijk weer een V6 leverbaar is. Want na de SM, met zijn zescilinder van Maserati, bleef het akelig stil op dat vlak. De verwende klant in dit segment neemt nu eenmaal geen genoegen met een armetierige viercilinder. De basismotor voor onze markt is in 1989 een 2,0-liter met 135 pk; pas in 1992 komt de versie met turbo. Daarnaast zijn er twee diesels, met 83 pk en 110 pk. De vermogens van de motoren nemen in de loop der jaren wat toe, met als krachtigste variant een 24-kleps V6 met 200 pk. Machtige machine, maar met de 2.0i Turbo C.T. kom je er allerminst bekaaid vanaf. Die letters CT staan voor Constant Torque en dat past helemaal in de hedendaagse opvattingen. We kennen het als downsizen. Met zijn maximale koppel van 235 Nm weet deze motor de twaalfkleps V6 te evenaren en dat al bij een lager toerental. Op papier lijkt het een uitstekende krachtbron voor de XM.

XM heeft een beetje een 007-gehalte

Eerst eens zien hoe we die motor aan de praat krijgen. De startonderbreker is alleen via een pincode te deactiveren, wat de auto een beetje een 007-gehalte meegeeft. Het toetsenveld zit verstopt onder een vierkant klepje in de middentunnel. Niet alleen de nuchtere koppelcijfers pleiten in het voordeel van de geblazen viercilinder, in de praktijk blijkt het een fijne machine. In dit geval in de echt verbonden met een automatische transmissie die vier verzetten telt. Een goede combinatie, al voelen we zo nu en dan een schokje in de aandrijflijn.

Er is ook een sportief schakelprogramma, maar dat past niet zo goed bij het comfortabele karakter van deze Citroën. Het ensemble turbomotor, hydraulische koppelomvormer en automaat gaat goed samen met de formidabel geveerde Fransman. Want het hydropneumatische veersysteem was in die tijd nog springlevend en bezorgde het merk een unieke positie. Het evolueerde tot een computergestuurde versie, die de naam Hydractive draagt. Elektronica stuurt de veerbollen aan, gevoed door onder meer sensoren die de gaspedaal- en stuurwielstand monitoren. Dat moet ertoe leiden dat de carrosserie minder duikt en overhelt en het maakt extra stabilisatorstangen overbodig. Binnen een fractie van een seconde kan de vering stugger worden, maar in ongeveer 85 procent van de tijd rijd je in de soepele modus. Hij mag dan niet zo gracieus over de weg zweven als een CX of DS, het comfort is ongekend. Slecht plaveisel stoort de inzittenden niet en op goed geasfalteerde wegen is het een oase van rust.

Niet zo futuristisch als de CX of DS

De koets van de XM - die in 1994 een milde facelift ondergaat - lijkt met een liniaal getekend, met als opvallend stijlkenmerk de knik in de taillelijn. De zijkant telt maar liefst vijf ruiten en het gedeelte dat omlaag kan, is vrij smal. Groot voordeel van al dat glas is het formidabele zicht rondom. Verder is er nog de destijds optionele dertiende ruit, die je pas ziet als de achterklep opengaat. Zo waait er geen kille of hete lucht het interieur in. Het dashboard is lang niet zo futuristisch als dat van de CX of DS. Conventionele klokken, stengels aan de stuurkolom en een vierspaaks stuurwiel. De eerste generatie heeft nog wel een eenspaaks stuur, maar met de komst van de airbag kan dat niet meer.

De met zwart leer beklede, elektrisch verstelbare fauteuils zien er uitnodigend uit en zitten inderdaad vorstelijk. We rijden de meest luxe uitvoering, met onder meer automatische klimaatregeling en cruisecontrol. De vorige eigenaar voegde daar nog wat gadgets aan toe. Zoals een multimediasysteem met groot scherm en parkeersensoren in de voor- en achterbumper. Het is allemaal keurig ingebouwd en stoort daardoor niet. Integendeel, je hebt er zelfs veel plezier en profijt van. Oké, voor het mooie hadden de sensoren nog in carrosseriekleur gemogen. Op de achterbank heb je ook niets te klagen, als het gaat om ruimte en zitcomfort. De productie van de XM eindigt in 2000, waarmee dit een laat exemplaar is. Pas in 2005 staat de C6 in de showroom, die het slechts zeven jaar volhoudt. Daarmee is deze soort in feite uitgestorven bij Citroën.