Test: Citroen Grand C4 Picasso 2.0 HDiF 138 Exclusive (2007)

In 2000 bracht Citroën de Xsara Picasso op de markt, die het vooral van zijn aparte
uiterlijk moest hebben. Voor de nieuwe C4 Picasso is dat niet anders. Het is knap hoe de Franse fabrikant het busjesgehalte heeft weten te beperken. De truc is glas, veel glas. Om te beginnen springt de panoramische voorruit in het oog. Die loopt een heel eind door in het dak. En ook van opzij zie je veel glas. Het geeft de nieuwe Picasso een prachtige, dynamische lijn. De nieuweling is wat minder uitgesproken dan zijn voorganger, maar het is een mooie auto – een hele prestatie voor een MPV.

Grappig stuur
Minpuntje van de grote ruit is dat de ruitenwissers niet veel verder reiken dan bij een normale voorruit; wanneer de auto vies wordt, blijft het bovenste deel van de ruit verstoken van wisseractie. Toch maakt de panoramische ruit het rijden in de Picasso tot een bijzondere ervaring. Dat wordt versterkt door het extravagante dashboard. Net als de gewone C4 heeft de Picasso dat grappige stuur waarvan het hart blijft stilstaan en bezaaid is met knoppen. Wat niet op het hart van het stuur kon worden ondergebracht, is naar de onwaarschijnlijkste plekken verbannen. Zo zit de bediening van de airconditioning helemaal links, bij de knie van de bestuurder. Het centrale display smoelt leuk, maar het gaat al gauw storen dat je steeds naar rechts moet kijken. Hoewel het dashboard bijna leeg is, is de C4 Picasso toch een feest voor liefhebbers van lampjes en gimmicks. Over de breedte van het instrumentenpaneel
loopt bijvoorbeeld een goot, waaruit een lichtgloed schijnt. Ook achter de zonnekleppen bevinden zich twee van die lichtgevende kieren. De licht-intensiteit is regelbaar met een dimmer.
Het opgeruimde dashboard in combinatie met het vele glas versterkt het ruimtegevoel flink, zodat je jezelf in een aanzienlijk grotere MPV waant. Ook de stoelen ogen fors – breed met hoogopstaande lendensteunen en enorme hoofdsteunen –, maar als je gaat zitten vallen ze een beetje tegen. Steviger materiaal was wat ons betreft welkom geweest.

Zijdezacht
Citroën lijkt weer helemaal terug bij zijn oude doctrine. De C4 Picasso rijdt werkelijk
zijdezacht, je voelt nauwelijks dat er iets gebeurt. Het zal zeker niet iedereen bekoren, maar liefhebbers van Frans comfort kunnen amper om deze auto heen. Elke oneffenheid in de weg wordt zorgvuldig en bijna ongemerkt weggepoetst
en het stuur filtert bijna alle informatie weg. Maar zoals te verwachten valt, wraakt al dat comfort zich op het moment dat er een ferme bocht genomen moeten worden. De Picasso lijdt dan aan flink onderstuur en de besturing blijkt in die gevallen wel erg vaag.
De tweeliter diesel, op zichzelf een erg fijne machine, wordt helaas geleverd met de gerobotiseerde semi-automatische zesbak, dat onding met de eufemistische naam 'Sensodrive'. Nog steeds gaat automatisch schakelen gepaard met een veel te sterk inhouden van de auto. Wij zetten het pookje liever in de handmatige positie om te schakelen met de flippers bij het stuur. De automatische stand blijft wat ons betreft alleen gereserveerd voor filerijden. Daarvoor is hij juist weer geschikter dan een conventionele automaat, omdat hij bij gas los in de één stilstaat en niet kruipt zoals bij een volautomaat wel het geval is.