Test: Citroën Grand C4 Picasso 1.6 THP Ligne Business (2009)

De populariteit van de midi-MPV's valt voor een groot deel te herleiden tot de aanwezigheid van een derde zitrij. Dat die er niet alleen voor de show hoeft te zijn, bewijst Citroën met de Grand C4 Picasso. Aan die twee achterste stoelen heb je echt iets en dat komt vooral omdat de Picasso geen aflopende daklijn heeft, zoals veel van zijn concurrenten. Daardoor oogt hij weliswaar minder vlot, maar praktisch is hij wel. De tweede zitrij van de zevenzitter bestaat uit drie aparte stoelen, die ook in vele richtingen verschuifbaar en verstelbaar zijn.

Het interieur van de C4 Picasso zal door sommigen worden omschreven als 'veel blingbling'. En inderdaad, bij de eerste aanblik van het Citroën-stuur kan dat nogal imponerend overkomen. Wát een knopjes, flippers en stengels! Misschien nog wel het meest opvallende stokje is dat van de keuzehendel van de automaat, dat rechts boven uit de stuurkolom priemt. Het is even wennen, maar het werkt best prettig en scheelt bovendien ruimte. De automaat zelf werkt helaas minder aangenaam, maar daarover later meer. De bediening van het ventilatiesysteem zit links naast het stuurwiel en da's niet de handigste locatie. Bovendien zijn de knopjes nogal klein van formaat. Jammer is ook dat de digitale klokken in het midden van het dash zijn geplaatst.

Citroën kiest voor twee kleuren in het interieur en omdat het overgrote deel lichtbeige is, zorgt dat samen met de enorme hoeveelheid licht die door voor-, zij-, en dakramen valt voor een zeer ruimtelijk gevoel.

Trage transmissie

De C4 Picasso is te log voor spannend bochtenwerk, al reageert de zeer lichte besturing wel opvallend direct. De Sensodrive-versnellingsbak brengt je daarbij zeker niet op andere  gedachten. Sterker:de gerobotiseerde handbak doet z'n werk zo overdreven traag dat het bijna lachwekkend wordt wanneer je hoofd eerst naar voren knikt door het ontkoppelen en daarna weer terug achterover kantelt wanneer de voorwaartse versnelling eindelijk doorzet. En soms is die traagheid zelfs bijna gevaarlijk als je even snel een klein sprintje moet trekken en de bak eerst nog uitgebreid de tijd neemt om te bedenken in welk verzet dat het beste kan gebeuren. Het scheelt iets als je de bak handmatig bedient, maar dan schiet je ons inziens toch echt aan het doel van de automaat voorbij. Helaas zit je wel aan deze bak vast als je voor de 1,6-liter THP-motor kiest. Er is ook een conventionele automaat leverbaar, maar die is een stuk duurder, dorstiger en komt met energielabel D in plaats van B. Met de motor zelf is helemaal niets mis. Hij is met z'n 150 pk en 240 Nm lekker soepel en vlot. Opvallend was dat we

de standaardsprint een dikke seconde sneller klokten dan de fabriek opgeeft,  waarschijnlijk omdat we de Sensodrive in de manuele stand hadden gezet. Het verbruik zou theoretisch op 7,3 l/100 km uit moeten komen, wij zaten er met 8,9 l/100 km een flink stuk boven.

De Picasso zoals u hem hier ziet, is een Lumière, een uitvoering die niet meer leverbaar is. Het dichtst in de buurt komt de Ligne Business, die standaard is voorzien van een navigatiesysteem en donkere bekleding. Als extra kun je er nog zo'n groot glazen dak bij bestellen.