Citroën C5 Aircross - Afscheid duurtest

De Citroën C5 Aircross reed bij ons bijna 20.000 kilometer, en je voelt het natuurlijk al aankomen: het is een geweldige reisauto. Net voordat de coronacrisis in Europa echt toesloeg, reden we de 180 pk sterke PureTech naar de sneeuw van de Alpen en dat was een waar genoegen voor de redacteur en de fotograaf. Bij aanvang van de duurtest veronderstelden we nog dat deze auto wel lovers en haters zou hebben op de redactie vanwege zijn smaakgevoelige vering en demping (met hydraulische stootkussens), maar echte tegenstanders hoorden we nooit. Iedereen begrijpt de insteek van de auto, die ook duidelijk een ander karakter heeft dan de Peugeot 3008 en de Opel Grandland X, maar daarover later meer.

Wat maakt de C5 Aircross zo’n lekkere reisauto? De stoelen zaten zo goed als ze eruitzien, ook al heeft de stoelverwarming moeite de zitvlakken echt heet te krijgen. Vier uur aan één stuk door sturen was voor collega Jan Lemkes, die hem naar het bergachtige hart van Europa reed, geen probleem. Doel van de trip was uitvinden hoe de aparte sneeuw-en-ijsfunctie van de tractieregeling werkt. Niet echt heel erg zinvol, want je bent als bestuurder vooral bepalend met je rechtervoet. De 1.6-turbomotor kreeg erg op zijn falie tijdens de trip, wat resulteerde in een verbruik van 1 op 10,5. Over de hele duurtestperiode kwamen we uit op 1 op 12,1. Niet verkeerd, gezien het hogere vermogen. We reden 1 op 13,1 met de Opel Grandland X, die over de 1.2-driecilinder turbo met 130 pk beschikte, een motor die je sinds enige tijd ook in de C5 Aircross kunt krijgen. Een prima aanbieding overigens, die voor Nederland voldoende kracht levert.

Sportief is deze auto natuurlijk geenszins. Geen verhalen dus over een messcherpe besturing of bochten die je met duizelingwekkende vaart neemt. Toch voelt hij niet log aan. Deze auto maant tot rust. Niet in de laatste plaats doordat de automaat op zijn dooie gemak zijn werk doet, waarbij de bak niet in elke situatie goed weet wat hij moet doen. Een ander minpuntje is dat het multimediasysteem nog steeds wat traag werkt en dat ook de bediening van de klimaatregeling daarin is ondergebracht. Daar kunnen we maar niet aan wennen.

VERSCHIL IN SFEER

Bij het ophalen van de Citroën raakten we zo onder de indruk van zijn uitstraling dat we bedachten dat het een goed idee zou zijn de meest premium versie van de familie erbij te halen. Die DS 7 Crossback hebben we niet voor een duurtest gehad maar die reden we al meerdere keren, waaronder dus die keer als sparringpartner van de duurtest-C5 Aircross. Het belangrijkste verschil is dat in de DS 7 een heel ander sfeertje hangt. Dat van de C5 deed ons denken aan een knappend haardvuur in een blokhut, terwijl de DS 7 meer weg heeft van een strak vormgegeven hotelkamer. Uiteindelijk zagen we de meerwaarde van de DS 7 niet en kozen we toch voor onze eigen witte reus.

Dan moeten we natuurlijk de gebreken nog even langs die zich hebben voorgedaan. Om te beginnen waren er de knoppen van de elektrische stoelverstelling. Daarvan begaf het venstertje het eigenlijk meteen al. Of dat ligt aan de kwaliteit van de knoppen of aan de grove mannenklauwen van de bewuste collega laten we maar even in het midden. Verder kregen we na een tijdje last van een klapperend geluid bij de linker A-stijl. Dat deed zich voor bij rijden op de snelweg en als de wind op een bepaalde manier op de auto stond. We hebben hem daarvoor teruggebracht naar de importeur toen hij toe was aan zijn beurt en daar is het probleem verholpen. Laten we het op aanloopprobleempjes houden, want uiteindelijk heeft hij op ons een degelijke indruk gemaakt. We zullen hem gaan missen.