Test: Citroën C3 Picasso 1.6 VTi (2010)

Alle belastingmaatregelen, de recessie, aandacht voor de natuurlijke leefomgeving, allemaal zaken die grote auto's langzaam  maar zeker de das omdoen. Fullsize MPV's vallen al  zichtbaar van hun voetstuk; de vraag ernaar begint in te zakken.

Het zijn dus ruimteauto's van wat bescheidener afmetingen die de MPV-vlag hoog moeten houden. Hoewel Citroën met maar liefst vijf MPV's in het gamma grossiert in het voertuigtype verwacht het veel van de kleine MPV op C3-basis. Die verwachting is niet gebaseerd op niets; de C3 Picasso is namelijk een behoorlijk functioneel ding. Je kunt niet alleen voorin, maar ook achterin heel behoorlijk zitten in de Citroën. Drie volwassenen op de achterbank is tamelijk ambitieus, maar even zoveel kinderen gaat eenvoudig. En met alle zitplaatsen in gebruik heeft de Picasso toch nog 500 liter bagageruimte beschikbaar. Die is eenvoudig uit te breiden tot ruim 1.500 liter als je de twee delen van de achterbankleuning neerlaat en zo een vlakke laadvloer creëert. De hele achterbank laat zich over een afstand van 15 centimeter naar voren of naar achteren schuiven, zodat je in de C3 Picasso ten koste van de kofferruimte ook kunt kiezen voor meer beenruimte van de achterpassagiers.

Citroën laat je niet alleen redelijk spelen met de ruimte, het merk laat het je eveneens ervaren, zeker als je een C3 Picasso met panoramisch glazen dak bestelt. Alles bij elkaar heeft de auto dan maar liefst vierenhalve vierkante meter glasoppervlak.

Klinkers

Onze testauto is voorzien van een 1,6-liter VTi-benzinemotor. Deze 120 pk sterke krachtbron sleurt de auto in 12,3 seconden vanuit stilstand naar 100 km/h. Tja, een sprinter die de klinkers uit de straat trekt, is het daarmee natuurlijk niet, maar dat verwacht je ook niet van een MPV'tje als deze Citroën. De motor houdt zich bovendien het grootste gedeelte van de tijd gedeisd en dat komt het comfort ten goede. Met een gemiddeld testverbruik van 1 op 13,3 toont de kleine MPV zich bovendien een bescheiden drinker.

Het onderstel is er op gericht comfort te bieden. De veerwegen zijn lang, maar de dempers weten de boel adequaat in bedwang te houden. Oneffenheden in de weg strijkt de Citroën over het algemeenkeurig glad. Alleen in zaken als dwarsrichels verslikt het onderstel zich soms enigszins. De stabiliteit in de rechte lijn wordt in enthousiast genomen bochten minder. Logisch, want een relatief hoge carrosserie eist nu eenmaal z'n tol. Het comfortabele onderstel staat de koets toe dat-ie in de bocht nogal overhelt. Op dat moment valt op hoe vlak de voorstoelen eigenlijk zijn. Ze verlenen te weinig steun. Bovendien zijn de zittingen aan de korte kant als je wat langer bent.

Ook grijpt het optionele ESP met regelmaat in. Dit om te voorkomen dat de C3 hulpeloos over z'n voorwielen naar de buitenkant van de curve glijdt. De snelheidsafhankelijke besturing werkt tot op te hoge snelheden te licht. Pas boven de 100 km/h functioneert de installatie zwaar genoeg. De feedback die je via het stuur krijgt over wat er onder de

voorwielen gebeurt, blijft te allen tijde helaas net te summier.