Chevrolet Aveo 1.2 LS (2011)

De Chevrolet Aveo kreeg onlangs een nieuw gezicht. De wat saaie, nietszeggende koplampen zijn vervangen door heel uitgesproken exemplaren. De dubbele, ronde lampen, gehuld in een zwarte behuizing, doen zelfs een beetje jaren tachtig aan, maar ze zien er beslist stoer uit. In combinatie met de enorme grille ertussen (die lijkt te zijn geïnspireerd op Mitsubishi's jetfighter-neus) geeft dat de Aveo een ronduit agressieve snoet, die imposante prestaties belooft. Daarover later meer.

Een apart detail aan de zijkanten zijn de deurgrepen achter, die net als eerder bij Alfa Romeo en Seat in de C-stijlen zitten. Ook de achterlichten zijn dubbele, in zwart gehulde rondjes, maar achterop oogt het net wat goedkoper. Niettemin ziet het totaalplaatje er een stuk beter uit dan voorheen.

Ook vanbinnen heeft Chevrolet de boel grondig aangepakt. Het geheel is uit matig ogende stukken grauwe kunststof opgetrokken, maar de klokjes maken veel goed. Je krijgt een toerenteller die de boel domineert – dat belooft wederom wat! – en daarnaast een mooi, rechthoekig schermpje waarin onder meer de digitale snelheidsmeter huist. Rondslingerende spullen hoef je in de Aveo in elk geval niet te hebben. Het interieur zit vol met allerlei bakjes en vakjes, waaronder twee aan weerszijden van de radio, en zelfs twee dashboardkastjes. Met de aux-aansluiting prik je je eigen mp3-speler in de radio, mocht je dat je favoriete artiesten aan willen doen. De Aveo-geluidsinstallatie klinkt namelijk als een oude transistorradio in een lege giertank. De stuurkolom is in twee dimensies verstelbaar, maar de stoelhoogte is vast.

Veel ruimte achterin

De grote verrassing zit hem toch wel in de ruimte achterin. Die is namelijk erg goed. De wat hoge koets werpt hier zijn vruchten af, maar ook de beenruimte is royaal. De rugleuning van de achterbank is in twee ongelijke delen neerklapbaar, maar de zitting is vast. Daardoor blijft er een drempel, die lastig kan zijn bij het naar binnen schuiven van grote stukken.

De agressieve neus en de prominente toerenteller suggereren een sportiviteit die helaas hoogmoed blijkt te zijn. Scheurijzers zoek je in dit segment natuurlijk tevergeefs en zo is deze auto ook niet bedoeld. De Aveo is echter allerminst potent. Tussensprints vallen hem zwaar, en de 80-120 km/h-meting al helemaal, doordat de vijfde versnelling zo lang is. De 1,2-liter viercilindermotor, goed voor een vermogen van 86 pk, draait bij 120 km/h in z'n vijf maar 3.100 tpm en dat is voor een machientje van dit kaliber te ambitieus. En helpen doet het niet eens, getuige het relatief hoge testverbruik.

Enthousiaster zijn we over het onderstel van de Aveo. Dat voelt zelfverzekerd en strak aan, maar beslist niet te hard of stuiterig. De auto reageert snel en alert op je stuurbewegingen en voelt levendig aan. Goed, je moet flink blijven schakelen als je een beetje actief wilt rijden, maar dat is geen straf. De bak voelt strak, precies en vertrouwd. Wij reden de Aveo in zijn eenvoudigste verschijning. Die heet LS en is voorzien van onder meer centrale vergrendeling met afstandsbediening, elektrische raambediening voor, cruisecontrol en hellingstart-assistent.