BMW M440i xDrive Coupé - Test

Het internet is redelijk geëxplodeerd over de neus van de nieuwe BMW 4-serie. Nadat iedereen bij de concept-4 concept-car zich afvroeg of BMW dit alleen deed om ons te laten schrikken, werd al snel duidelijk dat ook de daadwerkelijke productieauto de merkwaardige grille zou krijgen. Alsof iedereen na de gigantische nieren op de BMW 7-serie nog niet genoeg grijze haren had gekregen! Maar nadat ook de BMW M3 als sedan de nieuwe nieren kreeg (terwijl de ‘normale’ 3-serie nog een fatsoenlijke neus heeft), kunnen we inmiddels vrezen dat er meer modellen volgen. Polls op social media leren dat, hoewel de meerderheid negatief is, er ook veel mensen wél te spreken zijn over het nieuwe front. Wat maar weer eens aangeeft hoe persoonlijk smaak is.

De eerste confrontatie in levenden lijve valt enigszins mee, wat wellicht komt omdat ik erger had verwacht. De nieren zijn iets kleiner dan op de concept-car en de rest van de auto doet ook wat met je, want de agressie knalt er vanaf. Hij is dik. In deze M440i-uitvoering zitten er wellicht iets te veel openingen en spoilertjes op voor sommige mensen, maar los van de neus is het een supervette auto om te zien. Door de 4-serie bij de vorige generatie 3-serie los te koppelen van de sedan kreeg BMW meer ruimte om de auto hoger in de markt te zetten. Waar het bij die F32 vrij ingehouden te werk is gegaan, is die mogelijkheid nu met beide handen aangegrepen. Net nadat ik de nieuwe 4 heb opgehaald, passeer ik een E92 335i. Een geslaagde uitvoering van de 3-serie coupé, waarin bovendien de nieuwe zes-in-lijn turbomotor debuteerde, toen nog met twee turbo’s. Hoeveel groter en dikker de huidige 4-serie oogt, zie je pas goed als ze naast elkaar staan of rijden.

De E92 oogt bijna timide naast de uitgebouwde G22, zoals de nieuwe coupé bij BMW intern heet. De brede heupen en wervelende achterlichten onderscheiden hem van zijn sedan-broer en het aanwezig M-pakket op de M440i zorgt voor nog dikkere vooren achterbumpers. Hij oogt langer en meer als een GT dan voorheen. De nieren blijven wat ons betreft een dissonant in het geheel, maar de rest mag er zijn.

VOORBEELD

Aan de binnenkant voelt het bekend omdat het erg in lijn is met de huidige 3-serie, maar de materialen zijn in de M440i écht de mooiste uit de optielijst. De zitpositie is als vanouds super en de ergonomie is een voorbeeld voor zeer veel andere autofabrikanten. Het multimediasysteem heeft een minder groot scherm dan wat inmiddels de maatstaf lijkt en het basismenu oogt niet hypermodern. Door de extreem goede bediening, waarbij je kunt kiezen tussen de iDrive-knop óf bediening via een touch screen, vlieg je echter razendsnel door alle menu’s en keuzes en bovendien is bijvoorbeeld de navigatiekaart haarscherp. Voeg daarbij nog het touchpad op de iDrive-knop en de goede stembediening en het is duidelijk dat BMW op dit vlak niet voor niets blijft vasthouden aan fysieke knoppen. Letten we op, Audi? BMW doet het qua ergonomie nog altijd beter dan welk merk ook. Uiteraard zijn de connectiviteistopties erg uitgebreid met een BMW-app om je auto in de gaten te houden; zaken als Apple CarPlay gaan perfect draadloos.

Voor je neus eveneens een digitaal scherm met de nieuwe tegengestelde toerenteller, waarvan we nog altijd geen fan zijn. De stoel zelf is een fijne luxe sportkuip die je laag kunt zetten, waarna het kleine M-sportstuur ver naar je toe kan. Zoals wel vaker bij BMW is de rand erg dik om vast te pakken, maar de knoppen erop werken goed en prettig. De inmiddels bekende vliegtuigpook voor de automaat laat zich blindelings bedienen en druk je nog altijd opzij voor de manuele stand. Zo moet het, Porsche!

ELEKTROBOOST

De motor is een doorontwikkeling van BMW’s bekende zes-in-lijn. De tweede turbo uit de E92 is al bij de vorige 4-serie geschrapt vanwege emissie-eisen, maar het blok pompt er inmiddels wel 376 pk uit en wordt geholpen door een 48V-systeem voor net dat beetje extra elektro-ondersteuning met behulp van een mild-hybrid-principe. De krachtbron is zijdezacht en maakt gretig toeren, waarbij het blok niet eens heel veel afvlakt richting de toerenbegrenzer. De achttrapsautomaat schakelt snel en kiest perfect zijn eigen momenten. Mocht je zelf liever willen flipperen, dan zijn de schakelacties vrij heftig als je de rijstand in Sport zet, wellicht zelfs een beetje overdreven voor een volautomaat. Maar je voelt in elk geval of je geschakeld hebt of niet.

Een noviteit: als je de linkerflipper langer dan een seconde naar je toe haalt, zet de auto zichzelf in sprintfunctie: de automaat schakelt terug naar de laagst mogelijke versnelling en de auto zet alles op scherp. Goed gejat van Porsches Sport Responsknop en iets wat elke sportieve auto met veel instellingen zou moeten hebben.

Het onderstel van de nieuwe 4-serie is in beginsel al iets lager en harder dan dat van de 3-serie, ook al neem je een 420i. Een Monderstel is dan een optie. In het geval van deze M440i is dat natuurlijk standaard en dan krijg je er ook nog dynamische dempers bij. Op lange afstanden is het prettig deze in Comfort-stand te hebben en we kunnen ons voorstellen dat het dynamische onderstel zonder die dempers wellicht een beetje veel van het goede is. Dat hangt er ook wat vanaf of het je daily driver wordt of echt een auto voor erbij. Maar met die dempers is de keuze tussen Sport en Comfort goed voelbaar. De nieuwe 4 is in deze uitvoering gewoon een dikke GT geworden met meer vermogen dan een BMW E46 M3. De motor is gretig en soepel, de weg ligging subliem. Zelfs in de regen is de grip opvallend goed, wat natuurlijk mede te danken is aan de bandentechniek van tegenwoordig.

XDRIVE

De M440i is standaard een xDrive. Iets waar de die-hard BMW-rijder van weleer wellicht van gruwelt, maar in de praktijk is het prima voor een auto als deze. Hoog tempo over snelwegen, heuvels en andere lege wegen die smeken om het rijdersgevoel dat deze auto bij je oproept, zonder het gevaar van tractieverlies onder slechte omstandig heden. De 4 dwingt zichzelf in deze dikke versie op een interessante plek naast de BMW 8-serie, die zichzelf als über-GT inmiddels erg hoog in de markt heeft gezet. Nu staan de nogal pretentieuze uitstraling en de luxe van de 8 op een hoog plan, maar het echte rijplezier lijkt een beetje te zijn ondergesneeuwd bij alle blingbling en overvloed aan pk’s. En daar is dan ineens een prachtig product als de 4-serie. Na alle ietwat zwaarlijvige auto’s als de BWM X2 of 6 GT waarin BMW’s Freude am Fahren er een beetje met de haren is bijgesleept, is deze 4 een verademing.

Een heuse lage coupé met een prachtige lijnmotor voor in de neus, maar grotendeels áchter de vooras, waarbij het vermogen ondanks de 4WD nog altijd in principe naar achteren gaat, zodat je je op de openbare weg zelden ergert aan wat storend vermogen op de vooras. Een auto die je zodra je gaat zitten perfect aanvoelt en je omhult met luxe en een ergonomie die ervoor zorgt dat je als chauffeur niet echt wordt afgeleid. Nu ook BMW aan alle kanten SUV’s uitspuugt is het prettig om te zien dat het de basis nog niet is verleerd. Uiteraard is dit direct weer de dikste 4serie tot de onlangs onthulde M4 ook leverbaar is, maar gezien de basiskwaliteiten van de auto zal ook een 420i je goed kunnen bekoren als het gaat om de zaken die BMW in het verleden zijn goede repu tatie bij autoliefhebbers heeft bezorgd.

Eén eigenschap van de vorige 4-serie blijft zonder meer staan: het is een erg dure auto. Dus als je bij het rijden niet meteen voelt wat hem zo bijzonder maakt, is hij zijn geld voor jou niet waard.