Test - BMW X1 Xdrive28i (2011)

Hoekig, sterk en robuust oogt de X1 van BMW. Hij heeft nog het meeste weg van een gekrompen SUV, maar zo mogen we hem van BMW niet noemen. Het merk ziet hem als stationwagon. Hij is dus niet terreinwaardig, maar wel stoer.

Op de openbare weg kan de X1 zich als een rechtgeaard BMW prima weren. De X1 kan zich voorstaan op een draaimoment van 350 Nm, dat al bij 1.250 toeren per minuut vrijkomt. Voor het eerst sinds de 2002 Turbo uit 1973 biedt BMW weer een viercilinder benzinemotor met turbo aan. Die vervangt in de X1 xDrive 28i, die overigens z'n typebenaming behoudt, de 258 pk sterke drieliter zes-in-lijn, waarvan hij is afgeleid. De tweeliter mobiliseert 13 pk minder, maar komt toch tot een evenmin misselijke 245 pk. Daarmee staat de turbomotor van de BMW, die werkt volgens het twin scroll-principe dat het merk ook al op z'n zescilinders toepast aan de basis van uitstekende prestaties Eerst maar een blik onder de kap. Oei, da's even slikken. Waar eerst de drieliter zescilinder lijnmotor klem lag tussen schutbord en radiator, daar ligt de tweeliter viercilinder er nu maar een beetje verloren bij achter de vooras.

Sneller en zuiniger

Maar dat is op de keper beschouwd geen nadeel. Ten opzichte van z'n voorganger weegt de vierpitter dertig kilogram minder en – nog belangrijker – hij verbruikt minder brandstof. En als klap op de vuurpijl maakt hij de X1 ook nog eens sneller. Overtuigender argumenten zijn er niet om voor downsizing te kiezen. Hooguit zou je het de nieuwe tweeliter viercilinder euvel kunnen duiden dat hij de sensationele en voor BMW zo kenmerkende zescilinderhuil ontbeert waarop de X1 Xdrive 28i je voorheen trakteerde. Hij klinkt wat rauw en iel, maar hij katapulteert de BMW in 6,6 seconden van 0 naar 100 km/h. Ook in de tussensprints is de BMW rap. De motor maakt daarbij nadrukkelijk gewag van z'n aanwezigheid.

Hoewel de X1 best sportief klinkt, past het geluid niet zo bij het type auto. Met z'n hoge carrosserie neigt-ie meer naar een SUV dan naar een stationwagon, en ook zit je nogal hoog achter het stuur. Goed voor het overzicht, maar de zitpositie in de BMW kun je met de beste wil van de wereld niet sportief noemen. Aan de stoelen ligt het niet, want die zitten werkelijk als gegoten. Je kunt nergens heen, zo goed houden ze je vast. Dat moeten ze ook wel, want het bochtenwerk van de X1 is wel degelijk sportief. De besturing voelt lekker vlezig aan en commando's die je de auto via het stuurwiel geeft, worden onmiddellijk en precies opgevolgd. Overhelneigingen zijn de BMW ondanks z'n hoge koets vrijwel vreemd en curves rondt de X1 neutraal. Vering en demping zijn wat straf afgesteld en in combinatie met de relatief korte wielbasis reageert hij daardoor stoterig op oneffenheden in het wegdek, waarvan de staat de inzittenden dan ook niet ontgaat.

De BMW heeft een wat kaal ogend interieur. Het dashboard ziet er wel opgeruimd uit. Het is een overzichtelijk geheel en de knoppen en toetsen zijn eenvoudig te bedienen. Voor een auto in dit segment mag het allemaal wel wat minder sober aandoen. De cockpit is ook opgetrokken uit tamelijk hard plastic.