Bij Marcel stroomt dankzij de Volvo V60 Polestar blauw bloed door de aderen

Het is al Volvo wat de klok slaat in huize Regeer. Marcels echtgenote rijdt XC60 en Rick is dolblij met zijn C30 2.0. Het topstuk is evenwel de V60 Polestar uit 2015. Dat is niet overdreven, want eenmaal oog in oog met de sterkste Volvo ooit sta je versteld van zijn uitstraling. Niet dat hij overdreven is uitgevoerd. Alleen de dakspoiler en de spoilers onder aan de voorbumper doen een sterkere variant vermoeden, afgezien van het bescheiden, felblauwe Polestar-logo in de grille en achterop.

Het zijn de 8J brede en 20 inch hoge wielen en de ultraplatte 35-serie banden die de show stelen en hem zijn assertiviteit bezorgen. “Daarom ging ik voor een donkere kleur. Rebel Blue is me te opzichtig”, vindt Marcel.

Marcels vader had een Volvo V70 R

Waarom deze auto? “Dat idee gaat eigenlijk al terug naar de V70 R AWD van mijn vader. Die vijfcilindersound zit nog steeds in mijn hoofd. Ik kom uit een Volvo-nest. Zo lang ik weet dat ik op deze aardbol rondwandel, rijdt de familie Volvo. Ik groeide op met de 245, 740, 760, V90, C70 en V70. Mijn vader houdt van praktisch, degelijk en veilig. Hij is bovendien honkvast, merktrouw. Vooral de 245 herinner ik me levendig: de vakanties naar Oostenrijk en Duitsland – de bagageruimte volgeladen en surfplanken op het dak – hebben een onuitwisbare indruk op mij gemaakt. ‘Ik wil later ook een Volvo’, zou ik volgens mijn ouders toen hebben geroepen.”

Dit is nog een zescilinder, maar vanaf modeljaar 2017 zit er een viercilinder in de Polestar.

Eerste Volvo van Marcel was een 343

Nou, dat lukte. “Mijn eerste was een 343. Die kocht ik op mijn zeventiende. Niet de spannendste auto, maar hij bracht me overal. Toch kon ik me al snel een 244 DL uit 1982 veroorloven. In die tijd bemoeide ik me meer en meer met de keus van nieuwe auto’s, omdat mijn vader weinig tijd nam om zich er zich druk over te maken. Dus bepaalde ik welke auto’s er kwamen. Meestal waren dat nieuwe. Zo kreeg mijn vader bijvoorbeeld een V70 R AWD en die auto opende mijn ogen om ooit een snelle Volvo te bezitten. Nu rijden we allemaal Volvo. Alleen Eddy, de jongste, moet nog een jaar geduld uitoefenen. Hij zal ook wel voor een Volvo gaan.”

Volvo XC40 Recharge ingeruild op de V60 Polestar

Voor de aanschaf van de Polestar ging Marcel een paar keer vreemd met een Ford Escort in de jaren 90 en een Opel Ampera in de jaren 10. “Toen keerde ik terug op het honk met een XC40 Recharge. Een kennis had toen een V60 Polestar gekocht. Ik ging rijden en was verkocht. Wat een auto, wat een kracht en wat een grip. Toen begon de voorpret van het zoeken en kwam ik erachter dat ze ultradun zijn gezaaid. En natuurlijk duur! Wat wil je ook: er zijn van dit type jaarlijks slechts 750 stuks gebouwd. Eenmaal bezig met zoeken ging ik voor de zescilinder van voor de facelift. Voor het geluid. Uiteindelijk vond ik er een die precies paste in mijn straatje. Ik heb er toen mijn XC40 Recharge op ingeruild. En nog bijbetaald ook. Dit lijkt een ridicule actie, maar vergeet niet dat de XC40 blijft afschrijven, terwijl de V60 Polestar zijn waarde behoudt en met een beetje geluk zelfs stijgt. Je leeft maar één keer, toch?”, vergoelijkt Marcel zijn uitgekomen droomwens.

Polestars het populairst in het Midden-Oosten

Marcels V60 Polestar is een geïmporteerd exemplaar en wel uit Saoedi-Arabië. In het Midden-Oosten waren ze het populairst. In eerste instantie werd hij in dertien landen verkocht, later in 47. De meeste Polestars waren stationwagons. De vorige eigenaar heeft al het woestijnstof laten verwijderen. Marcel: “Het is een genot om elke dag met deze auto te rijden. Die machtige zescilinder met turbo, dwars voorin, dat is toch gekkigheid. Welke andere fabrikant doet zoiets? Zijn racy geluid bezorgt me telkens kippenvel. Verder is hij relatief comfortabel en voelt hij enorm uitgebalanceerd.” Marcel is niet te stoppen. “De standaard automaat helpt natuurlijk ook. De launch control gebruik ik zelden, maar de jongens dringen zo nu en dan aan. Je kunt er vreselijk hard mee, maar ook heel bedeesd mee rijden, als het ware cruisen. Dat tweeledige karakter met twee verre uitersten spreekt me zo aan. En de exclusiviteit.”

De V60 Polestar heeft zijn plek in het gezin verdiend. De auto heeft zijn eigen droge garage en wordt ook vertroeteld door de zoons. Marcel: “Ze weten dat ze hem ooit overnemen. Als we onderweg een aparte Volvo tegenkomen, of zelfs een S60 of V60 Polestar, delen we dat op onze ‘Blauw Bloed’-app.”