Amsterdam-Enkhuizen met de Mazda MX-5 - De Dijk

Terwijl de westkust van Noord-Holland door duinen wordt beschermd, is de oostkant eeuwenlang geteisterd door stormvloeden en overstromingen. Zo’n 900 jaar geleden legden onze verre voorouders daarom een uitgebreid stelsel van dijken aan, het oudste van Nederland. Daarnaast werden er molens gebouwd om het land droog te malen.

Vanwege de ingeklonken, laag gelegen grond hebben de vele Noord-Hollandse dijken nog steeds een belangrijke functie, al is het gevaar van de getijden verdwenen met de voltooiing van de Afsluitdijk in 1932. Daarmee immers is de Zuiderzee getransformeerd tot het IJsselmeer. Dat betekent dus ook dat er honderden kilometers aan smakelijke wegen liggen in Noord-Holland. Te veel om in één aflevering te vatten, daarom beperken we ons vandaag tot de dijken langs het Markermeer. Dat ontstond in 1976 na de aanleg van de waterkering tussen Enkhuizen en Lelystad.

We beginnen in Durgerdam, een voormalig handels- en vissersdorp dat tegenwoordig vooral bewoond wordt door forenzen en dat snel gepasseerd kan worden. We maken ons op voor de eerste 10 kilometer, die heerlijk bochtig zijn. Eerst laten we de hardtop van onze Mazda MX-5 RF zakken, een kwestie van 13 seconden lang een knop onderaan de middenconsole indrukken. Je zit minder open dan in een MX-5 met een reguliere stoffen kap, maar evengoed voel je meteen de verbondenheid met de elementen. Boven de 100 km/h kunnen de windwervelingen in de cockpit van de RF irritant worden, maar daar blijven we vandaag onder. Daardoor leveren de wind, zon en rijgeluiden juist extra beleving op.

HEERLIJK SPEELS

De weg onderlangs de Uitdammerdijk kronkelt uitdagend. Het Markermeer is aan het zicht onttrokken, maar gelukkig is het Waterlandse polderlandschap aan de linkerkant ook de moeite waard. Beter houd je je blik echter vooruit, want door de ligging onderaan de dijk is de weg op veel plekken behoorlijk onoverzichtelijk. Het is bovendien dusdanig smal, dat een onverwachte tegenligger voor spannende momenten kan zorgen. Gelukkig is het reactievermogen van de MX-5 geweldig. Het geroemde bochtengedrag van de lichtvoetige roadster komt hier volledig tot zijn recht. Heerlijk hoe de kleine, speelse Japanner direct en trefzeker reageert op zelfs de kleinste stuurbewegingen. En dat zonder ál te grote offers aan het veercomfort; het onderstel heeft voldoende absorptievermogen om de koets niet van de wijs te brengen op het hobbelige asfalt. Niettemin worden wel degelijk alle oneffenheden doorgegeven aan je billen, dat hoort nu eenmaal bij een communicatief onderstel.

Een zijstapje naar het idyllische schiereiland Marken met zijn karakteristieke groene huisjes mag tijdens deze trip niet ontbreken. Het is het eerste van de vele (officieuze) openluchtmusea die je onderweg tegenkomt. Behalve voor bestemmingsverkeer is het dorp vrij van auto’s, dus het is leuk om hier een kleine wandeling te maken.

Monnickendam is de volgende plek op de route. Je moet er even om de stad heen navigeren, maar mocht je zin hebben in een kop koffie, dan kun je die vinden in het mooie, historische centrum. Wij vervolgen onze weg echter naar Volendam, opnieuw onderlangs de dijk. De atmosferisch ademende 1.5 vierpitter kraait het uit van genot als we hem opjagen; boven de 4.000 toeren komt hij helemaal in zijn element. Net als de vorige keer hebben we niet schrikbarend veel vermogen tot onze beschikking, maar 132 pk is op dit soort wegen meer dan genoeg, zeker gezien het wagengewicht van slechts 1.005 kilogram. In combinatie met de ultrakort schakelende zesbak en het gememoreerde stuurgedrag is en blijft het onverminderd feest in de MX-5, de Mazda laat je van elke meter genieten.

Een tussenstop in Volendam is een must. We kunnen ons voorstellen dat je een foto in klederdracht overslaat, maar een wandeling langs de haven en smikkelen van een broodje paling of een bakje kibbeling (zie ook kader) horen er natuurlijk bij. Vlei je daarna neer op het terras van café De Dijk en wie weet spot je Jan Smit of een andere bekende Volendammer.

APOTHEOSE

Blijf echter niet te lang treuzelen in Volendam, want er ligt nog een heerlijk stuk rijden over de dijk in het vooruitzicht. Richting Hoorn is het meer van hetzelfde (waar op zich niets mis mee is), maar daarna volgt een 15 kilometer lang slottraject om je vingers bij af te likken. Bij Schellinkhout klimt de weg de Zuiderdijk op en opent het uitzicht zich. Kijkend over het Markermeer, naar de zeilboten die schuin in de golven liggen en de kitesurfers die over het water scheren, voelen we ons ineens als een vogel zo vrij. Bovendien is het asfalt er zo strak als een biljart laken en krijgen we bochtencombinaties voorgeschoteld die we nog niet eerder hebben gehad. Bij een aantal haakse hoeken is het uitzicht recht voor je als bij een infinity pool; de rand van de weg gaat net als bij zo’n bijzonder zwembad schijnbaar naadloos over in het water. Als je je hier verremt, verdwijn je pardoes met Mazda en al in het meer. Wat een geweldige apotheose!