VriMiBolide: Opel Speedster

De Speedster was nogal een vreemde eend in de Opel-bijt toen hij in 2000 op de markt verscheen. Het uit degelijke Corsa's, Astra's en Vectra's opgebouwde modellenprogramma bood voor elk wat wils, zolang je maar niet naar sportiviteit of een opvallend uiterlijk verlangde. Praktisch gebruiksgemak, een nuchtere uitstraling en een brede inzetbaarheid waren de speerpunten bij de Duitse GM-tak.

Deze drie punten zijn precies de eigenschappen die de Speedster zeker níet had. Als spiritueel opvolger van de GT uit de jaren 70, en als poging het ietwat suffe imago naar de achtergrond te verdringen, besloot Opel dat er een vederlicht, die-hard roadstertje moest komen. Omdat het risico bestaat dat de opbrengsten van zo'n auto niet in staat zijn de ontwikkelingskosten af te dekken, werd een samenwerking aangegaan met een bedrijf dat met datzelfde probleem zat: Lotus.

De expertise die de Engelsen hebben op het gebied van lichtgewicht sportwagens is natuurlijk ongeëvenaard, en toch beweerde Opel dat slechts 10 procent van de Speedster-onderdelen uitwisselbaar waren met de Elise die als basis diende. De Duitsers maakten het tweezittertje iets toegankelijker door een neutraler, minder hard onderstel. Comfortabel was de Speedster nog steeds niet, maar het knetterharde van de Elise was er wel af. Bovendien was de Opel flink goedkoper: de auto mocht mee voor omgerekend € 28.995 mee, terwijl Lotus voor de basis-Elise € 46.222 verlangde.

Voor de aandrijving van de Speedster zorgde een 2,2-liter viercilinder die ook dienstdeed in de gewonere modellen van Opel. Het geluid viel dan ook wat tegen, maar met de prestaties was niets mis: 147 pk's joegen het 870 kg lichte sportwagentje in 5,9 seconden naar de 100 km/h. Nog meer geweld kwam er in 2003 in de vorm van de Speedster Turbo: het tweeliter turboblok in die auto leverde maar liefst 200 pk, zodat er een volle seconde van het sprintje kon worden afgesnoept.

Uiteindelijk wist Opel ruim zevenduizend Speedsters te verkopen. De auto werd overigens ook met het Vauxhall- en zelfs met het Daewoo-logo aan de man gebracht. De beoogde negenduizend stuks werd daarmee niet gehaald, maar de Duitsers boorden er wel mooi een nieuwe, sportiever ingestelde klantenkring mee aan. Na het verdwijnen van de Speedster verwees het verkopend personeel deze mensen in 2005 graag door naar de nieuwe GT, maar die veel zwaardere, op Amerikaanse leest geschoeide roadster was niet in staat zijn voorganger te doen vergeten.

Hier zie je een Opel Speedster (of nou ja, eigenlijk z'n Engelse tweelingbroer Vauxhall VX220) die de Nordschleife onveilig maakt: