VriMiBolide: Honda S2000

De jaren negentig vormden een absolute glorietijd voor Honda. In de eerste plaats vanwege de NSX, die in 1990 door z'n allround talenten het gemakzuchtige Ferrari ruw wakker schudde.

In 1999 bestond Honda 50 jaar. Het Japanse merk vond een speciale versie van die NSX niet voldoende feestelijk. Dus kwam er het idee om een speciale auto te ontwikkelen: de S2000.

De ingenieurs besloten in te zetten op een layout die voor maximale sensaties zou zorgen: een ideale 50:50-gewichtsverdeling en achterwielaandrijving voor een zo puur mogelijk rijgedrag, én een open dak.

De S2000 moest ook een rijdende etalage zijn van het kunnen van de Honda-ingenieurs. De auto deelde geen enkele component met een ander model van het merk en had een speciaal ontworpen 'X-Bone Frame' voor extra stijfheid en voor veiligheid bij een crash. De toepassing van aluminium zorgde voor een extra laag gewicht.

Hemelse motor

Maar de S2000-ervaring werd gedomineerd door de motor voorin. De onwetende sportwagenliefhebbers bestempelden die wellicht als een minpunt, omdat het een viercilinder was, terwijl de concurrentie zescilinders had.

Het was echter niet zomaar een viercilinder, het was de beste viercilinder ooit gebouwd. Een maniakale machine die het niet moest hebben van turbokracht, maar van toeren. De 2,0-liter benzinemotor was goed voor 240 pk, dus 120 pk per liter. Een absoluut record en de plotseling inknallende VTEC maakte een ritje in de S2000 tot een onvergetelijke ervaring.

We citeren onze eigen Stéphan Vermeulen: "De heftigste Japanner? Natuurlijk de Honda S2000. Ik weet nog precies waar ik 'm voor het eerst doortrok tot boven die magische 9.000-toerengrens. Het was na de bocht van de A16 naar de A20, richting Gouda. Ik was net 15 minuten onderweg nadat ik hem had opgehaald bij de importeur, die toen nog in Ridderkerk zat, en vond dat het wel moest kunnen. Dat gevoel, dat geluid, alsof het blok explodeerde. Ik ben maar even gestopt bij het tankstation voor afslag Nieuwerkerk aan den IJssel om bij te komen."

Je zou bij zo'n opgefokt blok denken dat de betrouwbaarheid in het gedrang zou komen, maar niets van dat al: de S2000 geldt als één van de meest betrouwbare sportwagens die je kunt kopen.

Favoriet

Heeft de S2000 dan geen enkel minpunt? Toch wel, de achterwielaandrijving zorgde er vooral in het begin voor dat de roadster af en toe listig uit de hoek kon komen. Voor ervaren bestuurders geen probleem, maar voor de minder kundige roadsterrijders af en toe een onaangename verrassing.

De gefacelifte S2000, die in 2004 op de markt kwam, had om die reden ook een aangepaste achterwielophanging. Voor de Amerikaanse markt werd de viercilinder bij deze facelift vergroot tot 2,2 liter, in Europa bleef de cilinderinhoud gelijk.

Voor de Amerikaanse markt kwam in 2007 ook de S2000 Club Racer (foto 4) beschikbaar. Deze versie had diverse prestatieverhogende aanpassingen en standaard een afneembare hardtop. De auto, die eigenlijk het dichtst in de buurt zit van de Type-R die er nooit kwam, was echter niet op ons continent te krijgen.

In 2009 gebeurde het onvermijdelijke: met de introductie van een Ultimate Edition zwaaide Honda de roadster na tien jaar trouwe dienst uit. Het was een eervol afscheid: hoewel er diverse, veel nieuwere concurrenten waren, werd de S2000 op geen enkele manier gedeklasseerd door auto's als de 350Z Roadster, Porsche Boxster of BMW Z4.

Als je ons zou vragen wat voor tweedehands sportwagen je voor pak 'm beet 15 mille zou moeten kopen, zou een groot deel van de redactie 'Honda S2000' antwoorden. Dat zegt wel genoeg over hoe wij deze Japanse parel waarderen.

Er rest ons eigenlijk nog één verzoek aan Honda: leuk, die nieuwe NSX, maar het ontbreken van een betaalbare rassportwagen als de S2000 is momenteel toch echt het grootste gemis in het Honda-gamma.

Om wat van de S2000-magie mee te krijgen, hier een video met de legendarische Motoharu 'Gan-san' Kurosawa achter het stuur op de Nordschleife: