Menu
Top 1: Opel
De vorige Astra was op z'n minst weinig indrukwekkend en eigenlijk gold dat voor wel meer auto's die het merk met de bliksem de afgelopen jaren voortbracht. Niet slecht, maar ook zeker niet leidend in hun klasse. En gezien dat andere Europese GM-merk dat niet zo lekker meer draaide vreesde ik zelfs even voor het voortbestaan van Opel. Dat maakt de manier waarop de Duitsers zichzelf hebben herpakt extra knap. De Corsa was een voorbode, de Karl en Astra bewezen dit jaar dat Opel weer doet waar het echt goed in is: kwalitatief goede auto's bouwen voor een redelijke prijs. Het heeft me echt verbaasd hoe groot de stap voorwaarts is, waarvoor hulde.
Top 2: Honda Civic Type R
Meestal als een auto zo lang op zich laat wachten als de nieuwe Civic Type R, dan kan het resultaat alleen maar tegenvallen. Gelukkig vormt de Honda de uitzondering die de regel bevestigt, want hij bewijst op fabelachtige wijze dat niet álle hot hatchbacks tegenwoordig op safe spelen. Zeker niet de meest verfijnde auto die je kunt kopen en evenmin de meest toegankelijke, maar voor wie het potentieel durft te ontsluiten, is het de meest bevredigende auto om op snelheid te rijden sinds de Renault Mégane RS. Het is te hopen dat het antwoord uit Dieppe over enige tijd net zo goed is, maar het wordt een opgave.
Top 3: Mercedes-AMG C 63
"Dat de concurrenten teruggaan naar een zescilinder kan alleen maar in ons voordeel werken." Aldus een AMG-engineer tijdens de introductie van de C 63. En hij heeft gelijk, want de bulderende, machtige V8 overstemt BMW's zes-in-lijn zowel letterlijk als figuurlijk. Nou was de motorisering al nooit het probleem bij AMG's, maar nu is de rest van de auto eromheen ook nog eens verbazingwekkend goed in balans. Goed, een M3 is nog altijd meer gefocust, maar wat zou het. Tenzij je woon/werk-verkeer toevallig over een circuit loopt, is de AMG de auto die je de grootste grijns bezorgt.
Flop 1: Vertraging opening A4
Hoe presteer je het? Al meer dan mijn hele leven wordt er over een stukje weg van zeven kilometer gesteggeld, onderhandeld en gevochten. En dan ligt het asfalt er eindelijk, blijkt het hele plan in letterlijke zin niet waterdicht te zijn. Ik zal me niet uitlaten over de wenselijkheid van asfalt dwars door het groene hart (dat dossier is te ingewikkeld voor een stukje van zeven regels), maar als je het dan uiteindelijk doet, doe het dan fatsoenlijk.
Flop 2: Lancering DS als zelfstandig merk
Deze behoeft wat nuance: ik vind het idee van een Frans luxemerk sympathiek en in het kader van de diversiteit ook goed. Maar net als in bovenstaande flopper geldt: als je het doet, doe het dan goed. Tussen de gevestigde orde komen is lastig, kijk maar naar merken als Lexus, Volvo en Infiniti, die het al jaren of decennia proberen. Als je dan denkt een merk te lanceren met, in feite, twee gefacelifte Citroëns, dan heb je het volgens mij niet goed doordacht. Jammer.
Flop 3: Facelift Fiat 500
Toegegeven, een geslaagd retro-icoon als de Fiat 500 faceliften is niet makkelijk. Anderzijds: hoewel het uiterlijk van de hippe Italiaan altijd de juiste snaar wist te raken, viel er technisch nog wel het één en ander te verbeteren. Nou schijnt Fiat zo'n 1.900 onderdelen vernieuwd te hebben, maar het wiebelige onderstel had kennelijk geen prioriteit en ook zitpositie is nog steeds voor verbetering vatbaar. Ja, ik weet dat de klanten meer belang hechten aan het uiterlijk dan aan de rijeigenschappen, maar waarom zou je je product niet zo maken dat het op beide vlakken gewoon goed is?
De discussie is gesloten.
Reageren is niet meer mogelijk.
