Test: Renault Trafic Combi en SpaceClass

Hoewel bestelauto’s vaak voor busjes worden uitgemaakt, slaat die term feitelijk nergens op: een bus is een voertuig om mensen mee te vervoeren. En als-ie niet zo groot is, mag je hem van ons best busje noemen. Hoe komt dit uit bij de nieuwe Renault Trafic? Het zou niet zo netjes zijn dit een busje te noemen, daar is hij te groot en te statig voor. Zelfs als Combi is het een deftige verschijning, zeker wanneer je een aardige kleur kiest, zoals het nieuwe Rouge Carmin dat ook op de foto’s is te zien. Renault betitelt de Trafic Combi als auto voor grote gezinnen, op de manier waarop Opel de Vivaro voor dat doel omnummerde tot Zafira Life, en natuurlijk als vervoermiddel voor bedrijven en overheden. Hij concurreert volop met modellen als de Ford Tourneo Custom. De Trafic SpaceClass is nieuw in het Renault-gamma en speelt de rol van luxueuze vip-vervoerder, in de stijl van de Mercedes-Benz V-klasse. Uiteraard geen auto’s die in grote aantallen op de weg komen, maar die je als bedrijfsautomerk toch niet in je portfolio kunt missen – de Renault-verkoper wil geen nee hoeven verkopen tijdens de onderhandelingen met een wagenparkbeheerder die er eentje nodig heeft naast een park bestelauto’s. Beide Trafic-versie hebben drie zitrijen en bieden plaats aan maximaal negen inzittenden en zijn in twee lengtes (508 en 548 cm) leverbaar.

Gebruiksgemak

De Trafic stamt uit 2014 en is twee jaar terug al eens opnieuw op de tekentafel gelegd. En nu andermaal, onder druk van de toenemende concurrentie. Voor de gelegenheid is het front strakgetrokken zoals dat ook bij de Master gebeurde: de motorkap is vlakker gelegd en de grille staat meer rechtop. De grote koplampunits zijn ontdaan van een hun puntige uitlopers. Vanbinnen is er meer veranderd. Zo is er nu een normale, ronde klok als snelheidsmeter in plaats van de centrale, digitale aanduiding en maakten de inmiddels wel erg gedateerde ronde vormen van het dashboard plaats voor scherpe lijnen. Wel zo fraai en het gebruiksgemak is er eerder beter dan slechter op geworden. Het nieuwe, centrale display groeide ten opzichte van de vorige en is gemakkelijk bedienbaar, hoewel de graphics niet van het hoogste niveau zijn. Fysieke knoppen voor de warmtehuishouding zijn eronder geplaatst: prima, dus geen gezoek op dat scherm. Ook het stuurwiel is nieuw, met nu veel meer bedieningsfuncties waarvan de werking al snel helder is. En ja, eindelijk is de cruisecontrol ook daar geheel te bedienen. Kortom, een flinke verbetering ten opzichte van de oude situatie - de auto is er jaren jonger door geworden, ook doordat de meeste gangbare assistentiesystemen nu beschikbaar zijn gekomen. En op veiligheidsgebied willen we de passagiersairbag noemen die voortaan beide bijrijders opvangt.

Schudden

Een korte rit maken we met de Trafic Combi Blue dCi 150. Dat is de nieuwe 150 pk-versie, die naast motoren met 110 pk (alleen met 6-bak) en 170 pk (alleen met EDC 6-traps automaat) wordt geleverd. De 150 pk-motor is met beide transmissies verkrijgbaar. De gereden handgeschakelde uitvoering heeft dezelfde rijkwaliteiten als de bestaande Trafic-modellen; aan het onderstel en de besturing veranderde niets. Dat hoefde ook niet, want de auto rijdt nog altijd plezierig, met een voldoende lichte bediening en in het geval van de 150-motor redelijk vlotte prestaties, hoewel de Renault het allemaal niet cadeau krijgt. Helaas hebben de Fransen niet de gelegenheid aangegrepen om het beruchte ‘schudden’ van de aandrijflijn onder controle te krijgen; bij niet eens volgas bij een laag toerental, als de aandrijflijn veel koppel te verwerken krijgt, trekken er sidderingen door de auto. De remedie is om het wat kalmer aan te doen. Maar ja, ook personenbussen hebben weleens haast, niet?