Opel GT (1969) - In het Wild

Het zou ons niets verbazen als de wat jongere autoliefhebber even twee of zelfs drie keer moet kijken wat hij voor zich heeft bij het spotten van een Opel GT. Met zijn uiterst wulpse lijnenspel en sportieve voorkomen is Opel wellicht niet het eerste merk waaraan je denkt. De GT was een bijzonder creatieve uitspatting van het merk, eind jaren 60. Niet voor niets heet de Opel GT in de volksmond ook wel de 'poor man's Corvette', want hij lijkt behoorlijk op de in hetzelfde jaar verschenen Chevrolet Corvette C3. Toch moet gezegd worden dat de door de Duitser Erhard Schnell getekende GT vooral voortborduurde op de eveneens door hem getekende Opel Experimental GT uit 1965. Die was er dus al vóór het verschijnen van de Corvette C3. Vanwaar dan toch die sterke gelijkenis? Nou, eveneens in 1965 kwam concerngenoot Chevrolet met de Mako Shark II Concept. Dat studiemodel zorgde duidelijk niet alleen voor inspiratie bij Chevrolet.

Chevrolet Corvette Mako Shark II Concept

Bij de Opel GT ging het er uiteraard wel net even wat bescheidener aan toe dan bij de Corvette. Niet alleen wat betreft het lijnenspel, maar ook qua formaat en techniek. De GT deelde de nodige techniek met de Kadett B, verscholen onder de door de Franse firma's Chausson en Brissonneau & Lotz gebouwde koets. Net als de Corvette had de GT een voor zijn formaat bijzonder lange neus, waarin de motor behoorlijk ver naar achteren werd geplaatst. Zover dat-ie achter de vooras lag, wat van de Opel GT dus een heuse sportcoupé met middenmotor maakte. Eentje die het wel met een bescheiden vermogen moest stellen, want de instapper had een 60 pk sterke uit de Kadett afkomstige 1.1 vierpitter. Er was echter ook een van de Rekord bekende 1.9 leverbaar, die 90 pk naar de achterwielen stuurde.

Het exemplaar dat we dankzij AutoWeek-forumlid Karmann Ghia voor ons hebben, is zo'n GT 1900. Dat hij de grotere motor heeft, herken je aan de bult in de motorkap. Zonder die uitsparing paste het blok er niet in. Met een 0 naar 100 km/h-tijd van 11,5 seconden en een top van 185 km/h had je daar voor zijn tijd een vlotte auto aan, met prestaties die in ieder geval ook beter pasten bij het uiterlijk dan die van de 1.1. Zoals je ziet houdt deze GT hoewel hij geparkeerd staat zijn klapkoplampen niet verborgen. Ze draaien dan ook niet automatisch weg in de koets als je de verlichting uitdoet, maar dienen handmatig met een hendel te worden weggedraaid. Kennelijk vond de eigenaar dat in dit geval niet nodig.

Niet dat we hem of haar daarmee van laksheid kunnen betichten, want het is duidelijk dat er met liefde wordt omgesprongen met de GT. Hij staat er zo te zien puntgaaf bij. Afgaande op de kentekenhistorie is de klassieker zo'n vijf jaar geleden voor het eerst in heel lange tijd de weg op gegaan, waarschijnlijk na een uitgebreide restauratie. Van vóór 2017 zijn er namelijk geen apk-keuringen bekend, terwijl de auto toch echt al sinds 1982 op Nederlands kenteken staat. Mooi om te zien dat hij nu al wel weer een tijdje op pad kan, want van zo'n GT wordt het toch weer een stukje leuker op de weg.