Menu
Een Ferrari uit de jaren 60 is toch een auto die we vooral voor ons zien in de zon, op het strak gemaaide gras van een hoog aangeschreven concours d’elegance. De eigenaar van dit exemplaar vindt een regenachtige rotonde in Zuid-Holland kennelijk ook goed genoeg.
Het is maandagochtend, het regent en het is echt zo’n dag waarop het daglicht maar tot 70 procent van het haalbare komt. Hoewel je het dankzij een nog wat slaperig hoofd maar half waarneemt, vertelt de radiostem op de achtergrond dat het de hele week regenachtig blijft. Corona zorgt ervoor dat het niet heel druk is op de weg, maar toch mag de rij voor de rotonde naar de snelweg er best zijn. Hoewel je inmiddels volledig stilstaat, besluit de regensensor van je bijtellingsvriendelijke lease-crossover er een schepje bovenop te doen. Was het maar weer april …
Maar wacht, wat rijdt daar? Een klassieker is onder deze omstandigheden eigenlijk per definitie een bijzonderheid, maar dit is geen Volvo Amazon of roestige Chevrolet. Nee, hier rijdt iets écht moois. Iets Italiaans. Een Alfa? Nee, een Ferrari! Om precies te zijn een Ferrari 250 GT/E, een fantastische 2+2 op het Ferrari 250-thema. Zo waardevol als de roemruchte SWB-250’s is zo’n GT/E zeker niet (de dagwaarde schrijf je hier nog gewoon met zes cijfers), maar toch is zo’n auto onder deze omstandigheden een unieke verschijning.
De vierzits-Ferrari met V12 is één van de vaste waardes binnen het Ferrari-gamma en wordt momenteel vertolkt door de GTC4 Lusso V12. De bloedlijn van die Lusso gaat in feite terug tot deze 250 GT/E, want dit was de eerste vierzitter van Ferrari die in enige aantallen werd geproduceerd. Tussen 1959 en 1963 – het bouwjaar van dit exemplaar – zijn er zo’n 1.000 gebouwd. Dit exemplaar rijdt sinds 2005 in Nederland rond. Voor zover dat op de foto’s te zien is, verkeert de auto in absolute nieuwstaat. Zo hoort dat natuurlijk ook, zelfs als er gewoon met de auto wordt gereden.
De discussie is gesloten.
Reageren is niet meer mogelijk.
