Hoe de Opel C-Kadett de wereld veroverde

Soms zijn de verschillen niet meer dan een naamplaatje, een enkele keer is er iets meer fantasie gebruikt, maar auto’s die om wat voor reden dan ook onder verschillende merknamen verkocht worden, het is bepaald niet iets van de laatste tijd.

Om tegenwicht te bieden aan de in 1968 gepresenteerde Ford Capri wordt bij Opel de Manta ontwikkeld (Projekt 1450) en analoog daaraan een brave familie-auto die de in 1965 gepresenteerde B-Kadett moet opvolgen. Die familie-auto is iets groter dan de B-Kadett, eigenlijk te groot zelfs om hem direct tot een opvolger te kunnen bestempelen. Het hele project schrappen vinden ze bij Opel geen optie, zodoende zien we in 1970 twee maanden na de Manta de familie-auto debuteren als de Ascona. Voor de opvolging van de B-Kadett (die nog steeds goed verkoopt, dus reden voor paniek is er nog niet echt) wordt in 1970 gestart met Projekt 1865. Hoewel het technisch nog sterk leunt op het concept van de B-Kadett zien ze bij General Motors in Detroit Project 1865 als basis voor een compact platform voor wereldwijd gebruik, het zogenaamde GM T-platform. Project ‘1865’ wordt zo de basis voor een - voor GM  begrippen – compacte, achterwielaangedreven wereldauto.

Hoewel de ontwikkeling van de Kadett en daarmee ook die van het T-platform bij Opel in Duitsland plaats vindt, debuteert de auto met een tweedeurs sedankoetswerk in april 1973 in Brazilië, en niet als Opel Kadett maar als Chevrolet Chevette, waarbij de naam Chevette gelezen moet worden als een liefkozen verkleinwoord van Chevrolet. Ze waren tot dan toe in Brazilië blijkbaar gewend aan grotere Chevy’s. Pas vier maanden later begint de productie in het Duitse Bochum en heet-ie gewoon Kadett, verkrijgbaar als twee- en vierdeurs sedan, coupé en stationwagon (Caravan).

Chevrolet Chevette

RHD en nog wat

Niets makkelijker dan wereldwijd hetzelfde ontwerp bouwen, zou  je zeggen. Binnen GM is dat echter niet vanzelfsprekend. Vauxhall, de Engelse tak van het concern, heeft tot die tijd een eigen modellijn die niets te maken heeft met wat Opel in Duitsland bouwt. De Engelsen zien de Kadett eigenlijk helemaal niet zitten, het zal maar tot kannibalisme van de Viva leiden. Desalniettemin gaan de Vauxhall-ontwerpers toch met de Kadett aan de haal, en dan hebben we het niet over de verplaatsing van het stuur naar de andere kant. Met dezelfde naam als de Braziliaanse-versie, Chevette, verschijnt in mei 1975 de Vauxhall-interpretatie van Project 1865 als instapmodel onder de Viva. De Engelse Chevette heeft een dicht, schuin aflopend front dat sterk doet denken aan dat van de Vauxhall HP Firenze. De neus lijkt ook sterk op die van de eveneens in 1975 gepresenteerde Opel Manta B (die zijn front overigens deelt met de Vauxhall Cavelier, de Engelse versie van Opels B Ascona ).

Vauxhall Chevette

Onder de motorkap van de Chevette geen Opel-techniek maar een eigen, uit de Viva afkomstige viercilinder. Het meest opvallend is echter de achterkant van de auto, dat is een driedeurs hatchback. De auto is direct zo populair dat-ie het van 1975 tot 1978 tot populairste hatchback in het Verenigd Koninkrijk weet te schoppen. Pas in de zomer van 1976 volgen de sedan- en stationuitvoering van de Chevette. Die laatste gaat in besteluitvoering zonder zijruiten bij de bedrijfswagen-tak van Vauxhall overigens door het leven als Bedford Chevanne. De Chevettes en Chevannes blijven niet voorbehouden voor de Britse markt. Ze worden ook bij ons verkocht, net als in Oostenrijk, Zweden en Frankrijk. Om tegenwicht te bieden aan de Volkswagen Golf neemt Opel de hatchback-achterkant van de Chevette ook in het programma en noemt de auto dan Kadett City.

Naast de bescheiden boter en brood-versies van de Kadett worden er ook dikke rally-versies gebouwd en of dat niet genoeg is produceert de Duitse carrosserier Baur tussen 1976 en 1978  in opdracht van Opel een open versie, de Kadett Aero.

In 1979 wordt de C-Kadett opgevolgd door de iets grotere D-Kadett. Om het hierdoor ontstane gat aan de onderkant van de markt te vullen wordt de Engelse hatchback (tot die tijd niet bij onze oosterburen verkrijgbaar) als Opel Chevette naar Duitsland gehaald. Dit lijkt op een snelle noodgreep, op het stuur en de wieldoppen van de Opel Chevette prijken nog gewoon Vauxhall-logo’s. Pas wanneer in 1982 de Corsa verschijnt wordt de productie van de Chevette hatchback gestaakt. Alleen de Chevette sedan en stationcar gaan nog door tot in januari 1984.

Plastic fantastic

Niet alleen de eerste auto op het T-platform staat op naam van GM do Brasil ook het laatste exemplaar rolt daar in november 1993 (!) van de band. Aanvankelijk volgen ze in Brazilië de Opel-lijnen, maar gaandeweg geven ze er hun eigen invulling aan en komen ze in 1983 zelfs met een pick-up, de Chevy 500 (met een laadvermogen van 500 kg, vandaar de naam). Deze auto met open laadbak is gebaseerd op de tweedeurs stationwagon, Marajó genoemd. Ze hebben per definitie veel creativiteit in Brazilië. Zo bouwen ze ook nog naar eigen ontwerp een hatchback die net even langer is dan de Europese Kadett City. Gelijk met de introductie van de pick-up ondergaan in 1983 alle Braziliaanse Chevettes een facelift en hebben ze niet langer het front van de Duitse Kadett maar krijgen ze een neus met de rechthoekige koplampen van de Amerikaanse Chevette. En dat zal niet de laatste wijzing zijn: vanaf 1987 krijgen de Braziliaanse Chevettes een neus met een grote plastic grille waardoor het front sterk lijkt op dat van de Corsa en C-Ascona.

Chevrolet Chevy 500

Vanaf 1974 wordt in buurland Argentinië de Opel K-180 gebouwd, alleen als vierdeurs sedan. De K staat voor Kadett en 180 voor de cilinderinhoud van de 1,8 liter viercilinder die in basis een ingekorte zescilinder is van GM Argentina. Het zal niet de laatste keer zijn dat een auto op het T-platform een andere motor krijgt dan de oorspronkelijke Kadett-krachtbronnen. Wanneer General Motors in 1978 zijn Argentijnse fabriek sluit, valt voor de K-180 het doek. Maar nog niet voor de T-auto, die komt tussen 1992 en 1994 tijdelijk terug in Argentinië wanneer uit Brazilië de tot GMC Chevette en GMC 500 Pickup omgedoopte auto’s geïmporteerd worden.

Om importheffingen te omzeilen is het vaak voordeliger de auto’s lokaal te assembleren, zodoende produceert GM Brazilië voor tal van Latijns Amerikaanse landen auto’s in bouwpakket-vorm die vervolgens ter plekke in elkaar gezet worden. En dan nog kan het weer anders. In Ecuador bouwt Aymesa de T-auto als Condór. Al is het eigenlijk geen echte T-auto. Onder het op de Vauxhall Chevette geïnspireerde sedan-koetswerk met schuin aflopende neus gaat techniek van de B-Ascona schuil. Daarnaast bouwt Aymesa ook nog een pick-up. Die laatste heeft wegens het ontbreken van eigen grondstoffen en om de import van duur buitenlands staal te vermijden een polyester koetswerk. Een soortgelijk project zien we in Uruguay, daar bouwt Grumett de Color, onderhuids een Braziliaanse Chevrolet Chevette, maar dan net als de Aymesa Condór met een polyester koetswerk in de vorm van de Engelse Vauxhall Chevette. De Color is er als stationwagon en pick-up, die laatste naar wens ook met dubbele cabine. Overigens assembleert GM zelf in Uruguay gewoon de Braziliaanse Chevrolet Chevette.

Aziatische tweelingen

In Japan komt GM’s halfdochter Isuzu in 1974 met het Kadett-derivaat Bellet Gemini, zowel als coupé als vierdeurs sedan. Overigens vormt de Gemini-techniek ook de basis voor de door Giorgetto Giugiaro getekende Isuzu Piazza (de strakke coupé), die ook bekend wordt als Isuzu Impulse en Holden Piazza.

Saehan Gemini

Op de Maleisische markt verkoopt Isuzu de Bellet Gemini overigens als Opel Gemini. De Zuid-Koreaanse GM-jointventure Saehan bouwt vanaf 1976 zijn eigen variant van de vierdeurs Gemini, op de lokale markt heet-ie Saehan Gemini en voor de export gaat-ie door het leven als Saehan Bird. Nog voordat GM do Brasil een pick-up ontwikkelt doet Saehan dat al, het werkpaard krijgt de naam Max. De Max heeft de kortere portieren van de vierdeurs Gemini en dat betekent een iets kortere en dus krappere cabine dan bij de latere Chevy 500 uit Brazilië met zijn langere deuren. Wanneer de Saehan joint venture in 1982 omgedoopt wordt tot Daewoo Motor Company heet de sedan voortaan Daewoo Maepsy en de pick-up Daewoo Max.

Daewoo Maepsy

GM’s Australische dochter Holden volgt voor zijn Gemini’s aanvankelijk het lijnenspel van Isuzu en ook onder de motorkap trekken de Australiërs met de Japanners op: Holden gebruikt de 1,6 liter benzine- en 1,8 liter dieselmotor van Isuzu. Wanneer Holden na 1978 meer zijn eigen koers gaat, worden behalve een coupé ook een stationwagon- en bestelwagen-variant aan het programma toegevoegd.

Holden Gemini

Paniek in Detroit

Bij de start van Project 1865 is er op basis van het T-platform geen eigen Noord-Amerikaanse versie bedacht. Al sinds 1959 verkoopt Buick in de VS Opels als Buick Opel. En ook de Kadett vindt (voorzien van dikke bumpers en nog wat verplichte aanpassingen) op die manier zijn weg naar The States.

Buick Opel

Maar de Kadett is amper geïntroduceerd of de wereld krijgt te maken met een oliecrisis. De gemiddelde Amerikaan is eventjes niet meer geïnteresseerd in grote V8’en. Detroit in paniek uit! In allerijl wordt eind 1973 op basis van het T-platform begonnen met Project 909. Met een twee inch langere wielbasis en een koetswerk dat in weinig nog op die van de Kadett lijkt, presenteert Chevrolet op 16 september 1975 zijn eigen Chevette. Deze Amerikaanse Chevette is er als drie- en vijfdeurs hatchback en heeft werkelijk geen schroef gemeen met zijn Europese broertjes. Maar wat maakt het uit?  De auto schopt het in 1980 en 1981 tot de best verkocht personenauto in Amerika. In Canada wordt de Chevette door Pontiac-Buick-dealers verkocht als Pontiac Acadian. Pas in 1981 komt er ook voor de VS-markt een Pontiac-derivaat: de Pontiac T1000, deze kalere en dus goedkopere versie van de Chevette wordt twee jaar later gewoon Pontiac 1000 gedoopt, zonder de T. Op 23 december 1986 loopt de laatste Chevrolet Chevette van de band, de laatste auto op basis van het T-platform is echter pas zeven jaar later de Chevy 500 pick-up in Brazilië. De teller staat dan op dik 7 miljoen T-cars, verkocht onder bijna 40 verschillende namen. Duizelingwekkend.

Chevrolet Chevette (Noord-Amerika)

Dit artikel verscheen eerder in AutoWeek Classics