Handgeschakelde BMW X5 (2002) – Liefhebber Gezocht

Schelden is makkelijk, maar met de jaren wordt bijna elke auto leuker. SUV’s zijn daar een uitstekend voorbeeld van. Auto’s als de eerste Porsche Cayenne en deze X5 werden toen ze nieuw waren misschien verguisd in bepaalde kringen, maar staan nu symbool voor de periode waarin zo’n luxe-SUV nog een noviteit was. BMW was met de X5 niet de eerste met een ‘moderne’ luxe-SUV - die eer gaat naar Lexus met de RX en Mercedes met de ML – maar was er in 2000 evengoed vroeg bij. Als product van een merk dat sportiviteit hoog in het vaandel voerde, had de X5 bovendien automatisch wat speciaals over zich. BMW’s eerste SUV maakte meteen indruk met zijn rijeigenschappen en vond door zijn uitstraling, ruimte en inzetbaarheid al snel veel klanten.

De eerste X5 verscheen aanvankelijk als 4.4i V8 en was er in 2000 ook al meteen met een drieliter zes-in-lijn. Dat is de motor die in dit exemplaar zit. Met 231 pk op ongeveer 2.000 kg is de auto bepaald niet snel, maar als pleister op de wonde zuipt hij wel als een waar beest. Deze X5 viel ons allereerst op door de combinatie van de ‘Graugrün’-lak en de typische wielen, die we alleen van dit model kennen. Een blik op het interieur maakt het feest echter compleet, want met groenige, stoffen stoelbekleding én de forse pook van een handgeschakelde vijfbak is deze X5 anders dan anders. De auto is vrij kaal en heeft geen sportstoelen en geen navigatiescherm, waarbij dat laatste inmiddels vooral een voordeel is. Wél zien we een driespaaks, multifunctioneel 'sportstuurwiel', xenonverlichting, afwerking met pianolak en een trekhaak.

Bij de zilverkleurige randen rond de mistlampen ging ons tuning-alarm even af, maar gezien de originele brochurefoto’s was dit wel degelijk zo verkrijgbaar. De versiering was wellicht onderdeel van een pakket waartoe ook de verchroomde zijruit-omlijsting behoort, een vrij zeldzame afwerking op dit type. De treeplanken waren uiteraard evenmin standaard. De auto bevindt zich niet in topconditie, maar oogt op de foto’s wel ‘eerlijk’. Met een nieuw logo op de neus, het oppoetsen van de koplampen en de montage van een setje originele, niet-flatblade-ruitenwissers staat hier een ware tijdmachine, die met die handbak en de zespitter ongetwijfeld ook lekker typisch rijdt. De kilometerstand mag er zijn, maar is met krap 3 ton in 21 jaar zeker niet astronomisch. De eigenaarshistorie ziet er ook al prima uit: de auto was al vroeg in particulier bezit en was tussen 2008 en 2020 van een en dezelfde eigenaar, en van 2020 tot eerder dit jaar ook weer. 3,5 mille lijkt ons zeker geen onredelijke prijs voor dit exemplaar, die de bodem van zijn prijscurve hiermee net, en het ‘sjonnie-stadium’ zo te zien nooit bereikt heeft. Wie durft?