Gereden: Renault Talisman

Nog voor je een meter rijdt is het duidelijk dat de Talisman veel verder gaat dan Renault met de Laguna ooit gegaan is. De Talisman is een slagje groter dan de auto die hij in praktijk opvolgt en doet zodoende meer denken aan een opvolger van wat ooit de Safrane was. Het nieuwe familiegezicht op de neus is indringend, maar het staat de auto in praktijk erg goed.

Het interieur oogt bekend voor hen die al hebben kennisgemaakt met de nieuwe Renault Espace. Niet alleen het verticale multimediascherm is weer aanwezig, ook de knoppen in middentunnel waarmee je de rij-eigenschappen van de auto verandert zijn terug. Fijn is dat je het scherm kunt bedienen met zowel je vingers als de knoppen.

De 1.6 turbo die wij rijden laat zien dat het jammer is dat we in Nederland door de fiscaliteit steeds meer zijn veroordeeld tot kleinere motoren: de benzinemotor met 200 pk kent een zalige loop en grote de hoeveelheid trekkracht speelt goed samen met de automaat met dubbele koppeling. Wie denkt dat de Talisman ook qua rijgedrag veel van de nieuwe Espace weg heeft, komt bedrogen uit. Waar de MPV duidelijk op comfort geënt is, is de Talisman een behoorlijk strakke auto geworden. In basis doet hij wat denken aan het gevoel wat je ook kreeg in een Laguna III, alleen met de (positieve) inflatie van nieuwe techniek.

Geholpen door de vierwielsturing is de wil om met de neus naar binnen te duiken extreem in deze auto. Met een vrij directe besturing is het de eerste kilometers zelfs even wennen. Het verschil in demping tussen de standen comfort en dynamisch is groot, dit lijkt echter wel ten koste te zijn gegaan van de verfijning. Want hoe strak de Renault ook ligt, hij heeft niet de cadans die bijvoorbeeld de Mazda6 heeft, terwijl hij ook de verfijning van een Passat mist

Lees de uitgebreide rij-impressie van de Talisman, waarin we verder ingaan op zijn technische gadgets en concurrentiepositie, in AutoWeek nummer 49, die woensdag 2 december verschijnt.