Gereden: Kia Rio

Waar de stap van de tweede naar de derde generatie Kia Rio nog een ware revolutie was, is deze wissel op het oog een voorzichtige. Blijkbaar was Kia nog zo tevreden over het model dat ze besloten hebben er niet al te zeer aan te tornen. In grote lijnen tenminste, want in werkelijkheid is de auto die we vandaag rijden echt volledig nieuw. Langer, breder en hoger; keurig volgens de laatste mode.

Dat levert extra binnenruimte op en die merk je meteen wanneer je instapt. Met name voorin doet de Rio een stuk ruimtelijker aan, maar ook achterin lijkt winst geboekt. De kofferruimte is ook gegroeid en meet nu een keurige 325 liter, die kan worden uitgebreid door de rugleuning van de achterbank in twee ongelijke delen (40/60) neer te klappen.

Op de snelweg voelt de Rio verrassend volwassen aan. Het onderstel is enigszins zacht en comfortabel en de besturing is in de middenstand wat loom, maar koersvast, waardoor het een erg prettige auto is voor lange snelwegritten. Pas wanneer we de geaccidenteerde bergweggetjes bij Cascais op rijden, wordt het onderstel soms wat bonkerig en rumoerig; al zal dat mede te maken hebben met de zeventien inch wielen, die ons exemplaar aangemeten heeft gekregen. Bij sportief sturen blijkt de Rio aardig lichtvoetig, vlot en koersvast. Om hem echt onderstuurd te krijgen moet je ver gaan.

We rijden de lichtste benzinemotor en dat is een driecilinder eenliter turbo met 100 pk. Hij komt ook in de bergen behoorlijk vlot mee, hoewel het natuurlijk de vraag blijft hoe die vol bepakt uit de verf komt. De motor is voldoende soepel en zo lang je hem niet al te veel tot het uiterste drijft, blijft het karakteristieke driecilinder-brommetje keurig op de achtergrond. De handgeschakelde vijfbak voelt secuur en vertrouwd aan.

Later deze week volgt de video die we op dit moment draaien. De volledige rij-impressie met alle specificaties en prijzen staat in AutoWeek 6, die woensdag 8 februari verschijnt.