Gereden: Citroën Berlingo Blue HDi 120

Topmodel of niet, voor de gelegenheid heeft de importeur de 17.900 euro kostende testauto uitgevoerd met allerhande extra's, waarvan de lichtmetalen wielen (bescheiden 15 inch), aluminium dakrails en RVS sidebars het meest opvallen. Dit trio vormt een actiepakket van 995 euro; de meegespoten bumpers horen al bij de Business-uitvoering, net als bijvoorbeeld een airco en parkeersensoren achter. Dat laatste is erg fijn bij een achterruitloze laadruimte, die bij deze auto gek genoeg was gecombineerd met een ruit in de tussenwand en een binnenspiegel, die beide natuurlijk slechts een inktzwart beeld vertoonden.

Met de komst van een multifunctioneel (want op diverse manieren opklapbaar) tweepersoonsbankje naast de bestuurdersstoel is er ook een driepuntsgordel voor de middelste passagier geïnstalleerd. Het bovenste bevestigingspunt zit vast aan een buizenconstructie die is gemonteerd achter de stoel van de bestuurder, die hierdoor wat minder ver naar achteren kan zitten dan gewenst. De beenruimte voor de middelste passagier is overigens erg beperkt; de versnellingspook zal hem of haar flink in de weg zitten.

Nieuw voor de Berlingo (en standaard in de Business-uitvoering) is een 7-inchtouchscreen zoals dat ook in de C4 Cactus zit, maar dan zonder de zeven hoofdtoetsen links en rechts. Nu moet je steeds een hoofdmenu oproepen via één van de knoppen in het paneeltje boven het schermpje. Daar zitten ook de volumetoetsen. Je dient te plussen en minnen om het volume te regelen. Gelukkig kan dit ook aan de stuurkolom. Het scherm reageert wat traag en heeft na een langere pauze soms ook wat moeite met wakker worden. Maar de werking is daarna goed, ook van de optionele achteruitrijcamera en de navigatie. Irritant was alleen dat de radio bij elke start vanzelf aanging, zelfs wanneer de auto werd afgezet met de radio uit, of beter gezegd, het volume op nul. Een foutje in de software, vermoedde de importeur.

Het beste nieuws van de nieuwe Berlingo is zijn nieuwe motor. De 1,6-liter Blue HDi 120 heeft een vorstelijk koppel van 300 Nm, dat je met de strak schakelende zesbak nauwkeurig rond de bijbehorende 1.750 toeren kunt laten opereren. Een flinke trap op het gaspedaal staat vanaf pakweg 1.500 toeren al garant voor een overtuigende duw in de rug (0-100 km/h in 10,7 s). Fijn is ook dat je nooit ver boven de 2.000 tpm hoeft door te trekken om echt vlot onderweg te zijn. Het blokje loopt prachtig stil. Bij constante snelheden is er alleen wind- en bandengeruis te horen en dat geldt zeker niet voor elke bestelauto in deze klasse. Zuinig is-ie ook; de fabrieksopgave van 4,3 l/100 km is een utopie, maar onze 5,9 l/100 km mag er, ondanks een wat kieskeurig start-stopsysteem (dat de motor meestal liet lopen…) toch best zijn.