Gereden: BMW X3

Man man man, wat was die eerste generatie BMW X3 een knetterhard geveerde auto. Om de relatief hoge auto 'als een BMW' door bochten te laten gaan, koos het merk in 2004 voor een hard onderstel, maar dat zorgde er wel voor dat de X3 een bijzonder vermoeiende auto was om lange stukken mee te rijden. De nieuwe generatie is dat niet, weten we inmiddels. Hoewel de nieuwe elektrische stuurbekrachtiging op rechte wegen nog net wat te zenuwachtig is, zijn de veren en dempers veel mooier in balans met elkaar. De X3 stuitert niet meer oncomfortabel van putdeksel naar dwarsrichel, maar strijkt oneffenheden in het wegdek stukken netter vlak. Nog steeds is de midi-SUV van BMW een stevige auto, maar hij toont zich beduidend liever voor z'n inzittenden.

Dat merk je ook letterlijk in het interieur, dat flink ruimer is. Vooral de ruimte op de achterbank is keurig, met 2.04 meter kun je achter jezelf zitten en dat was in de oude versie geenszins mogelijk. Vooruitgang! Bovendien zien we weinig lelijke materialen terug; de kunststoffen zijn fraai en de bouwkwaliteit van het X3-binnenste op orde.

In eerste instantie komt de BMW X3 als xDrive20d en als xDrive35i. Later volgt ook nog een lichtere benzineversie, de xDrive28i. De eerste is een viercilinder diesel en die moet volgens BMW goed gaan verkopen in Nederland. Wij reden deze versie met handgeschakelde zesbak, waarbij opvalt dat de diesel pas bij 2.000 toeren echt lekker wakker is. Het turbogat is groter dan je hoopt. Bij de 35i heb je daar geen last van, want met ruim driehonderd pk barst die zes-in-lijn van het vermogen. Standaard heeft die trouwens een achttraps automaat aan boord, die bovendien (net als alle andere versies) voorzien is van een stop/startsysteem. Werkt allemaal prima.