Gereden: BMW i8 prototype

Een dwars achter de achterbank geplaatste motor die de achterwielen aandrijft is niet uniek. Minder gangbaar echter is dat die motor een aan een automatische zesbak gekoppelde driecilinder is. En om het nog iets excentrieker te maken zit in de middentunnel van deze 2+2 sportwagen een accupakket (op te laden via het stopcontact) en worden de voorwielen aangedreven door een elektromotor. Kortom we gaan op pad met een plug-in hybride, BMW's eerste, de i8.

Afhankelijk van de gekozen rijmodus (Comfort, Sport, eMode of Eco Pro) bepaalt de elektronica welke motor wat doet. In de laatste twee modi is de hoofdrol weggelegd voor de elektromotor, in de andere twee is het meer een slim samenspel tussen de twee krachtbronnen, waarbij in de Sport-stand de verrassend prettige driecilinder leidend is. De benzinemotor is goed voor 231 pk en 320 Nm, de elektromotor voor 131 pk en 250 Nm. Bij elkaar meer dan voldoende om lekker rap uit de voeten te kunnen op BMW's testbaan in het Zuid Franse Miramas.

De overgang tussen de verschillende aandrijfcombinaties, alsmede het schakelgedrag van de zestrapsautomaat gaat nog niet altijd helemaal vlekkeloos, af en toe lijkt de elektronica nog net iets te veel te aarzelen, iets wat met een aanpassing van de software wel goed moet kunnen komen. De basisingrediënten kloppen in elk geval, en ze hebben nog bijna een jaar. De driepitter blijkt dankzij een kunstig stukje sound engineering in elk geval niet suf te klinken. In tegendeel. Leuk voor de beleving.

Waar weinig meer aan verbeterd hoeft te worden is het onderstel (vóór is de wielophanging gebaseerd op die van de 5- en 6-serie xDrive en achter op die van de 3-serie). De afstemming van vering, demping, rubbers en wielgeometrie zorgen er samen met het lage zwaartepunt voor dat de auto als een dijk op de weg ligt en lekker lichtvoetig overkomt, het is dat er in de specificaties 1.490 kg opgegeven wordt, maar 1.200 kg zouden we ook geloven. Met een lichte neiging tot onderstuur gaat de auto stabiel en voorspelbaar de hoek om. Alleen wanneer je flink forceert valt er achter een beetje levendigheid te bespeuren. Geen reden voor paniek, de i8 toont zich uiterst vergevingsgezind.

Het remsysteem is dik in orde en weet de snelheid er goed uit te halen. De overgang van het in eerste instantie regeneratief remmen op de elektromotor naar het remmen op de schijven gaat nagenoeg ongemerkt.

De elektrische bekrachtigde stuurinrichting (overgenomen uit de X3, maar met aangepaste software) voelt bij lagere snelheid een beetje kunstmatig aan, maar blijkt bij het oplopen van de snelheid een prettig direct werkend systeem dat keurig doorgeeft wat er zich tussen de Bridgestones Potenza en het asfalt afspeelt.

Kan BMW een vergelijkbare rijbeleving niet bieden met een conventionele auto? Ja, zeker wel. Een potente 4-serie moet aardig in de buurt komen. Alleen met het oog op de toekomst achten ze in München de tijd rijp voor elektrificatie van de aandrijflijn. Niet in de laatste plaats omdat BMW verwacht dat straks in de centra van megasteden niet meer op de verbrandingsmotor gereden mag worden, en juist daar in de binnenstad woont een belangrijk deel van BMW's doelgroep.

De uitgebreide rijtest met het BMW i8-prototype verschijnt binnenkort in AutoWeek.