Facelift Friday: Nissan Terrano II

In de jaren 90 was het landschap van hoogpotige auto’s totaal anders dan nu. Het zijn cross-overs en ‘softe’ SUV’s die tegenwoordig de dienst uitmaken, niet in de laatste plaats dankzij Nissans eigen trendsetter Qashqai. Twee decennia terug waren auto’s met veel bodemvrijheid vaak nog echt terreinbeulen, auto’s die in Nederland veelal op grijs kenteken werden aangeschaft voor de echt zware klussen. Met name Japanse merken waren sterk in deze categorie. Toyota’s Land Cruiser komt dan meteen in gedachten, maar ook Mitsubishi’s Pajero (Sport) zag je geregeld. Nissan leverde zijn bijdrage met de stoere Patrol, waarvan we de enorme turbo in gedachten nog horen blazen.

Mistral

Als het allemaal net even kleiner mocht zijn, bood Nissan vanaf 1993 echter een alternatief. De Terrano II was de voor en door Europeanen gebouwde versie van de Japanse Nissan Mistral, een smallere, lichtere, maar nog altijd behoorlijk stoere terreinauto. De Terrano II heet zo omdat er elders op de wereld ook al een andere Terrano was, de auto die wij hier kortstondig als Pathfinder kenden.

Ford

Nissan hield de Terrano II niet voor zichzelf, maar deelde ‘m met Ford. Dat merk maakte er – eveneens voor Europa – een Maverick van. Wat voor de Nissan geldt, gaat vaak ook op voor de Maverick, al haalde Fords versie de eeuwwisseling niet. De carrière van de Terrano II is doorspekt met updates en facelifts, dus een traditionele editie van ‘Facelift Friday’ zit er niet in en de poll blijft deze keer achterwege. In plaats daarvan nemen we je korstondig mee langs de verschillende verschijningsvormen van de Terrano II, die er als korte tweedeurs en langere vierdeurs was.

De eerste editie was typisch een product van de vroege jaren 90, zij het niet zo afgerond als de mode destijds dicteerde. De strakke en opgeruimde koets werd getekend met rechte lijnen, die echter wel steevast eindigden in een afgeronde hoek. Vrij kleine koplampen, een bescheiden grille en een dito logo werden aan de zonderzijde bijgestaan door een bumper met daarin opgenomen richtingaanwijzers.

Neplichten

De achterlichten lijken zich modieus hoog op de kont te bevinden, maar dat is schijn. Lichtunits op deze plek zijn in Europa niet toegestaan in dit geval, aangezien het reservewiel het zicht op de lichtunits zou ontnemen als de naar opzij openende deur geopend wordt. Daarom bevinden de eigenlijke lichtunits zich in de bumper en dienen de hogere exemplaren hooguit voor de mistachterlichten.

Koplampmaskers

De eerste facelift diende zich aan in 1996. Behalve grille en koplampen werd ook de motorkap vervangen, want deze liep niet langer door tussen de koplampunits. In plaats daarvan werd de grille naar boven opgerekt, om zo plaats te maken voor een groter logo. De koplampen werden ogenschijnlijk achter een masker verstopt, al waren het feitelijk ronde exemplaren met een nieuwe, meegespoten behuizing erom. De voorbumper werd stevig afgerond en de wielkasten nadrukkelijker geaccentueerd.

Helder

Na nog eens drie jaar werd de Terrano alweer ontmaskerd. Vanaf dit jaar lijkt het masker niet de koplampen, maar juist de niet-functionele ‘achterlichtunits’ te omvatten. De in 1996 gelanceerde motorkap mocht blijven, maar sloot nu aan op modieuze heldere koplampunits met een donker binnenwerk. De voorschermen moesten er nu wel aan geloven, want hierin werd ruimte gemaakt voor naast de koplampen geplaatste richtingaanwijzers.

De laatste noemenswaardige update vond plaats in 2002, al is deze facelift ontegenzeggelijk minder omvangrijk dan de eerdere exemplaren. De grille werd opnieuw aangepakt en de voorbumper kreeg een nieuwe indeling. De donkere koplampunits werden op bepaalde uitvoeringen vervangen door exemplaren met een verchroomd binnenwerk en met zaken als een geheel in carrosseriekleur uitgevoerd koetswerk, andere wielen en een luxueuzer aangekleed interieur werd de Terrano klaargemaakt voor het laatste deel van z’n carrière.