Dit zijn de 2025 tops en flops van de redactie deel 2

Joas van Wingerden: heerlijke 5/A290, treurige Clio

Weinig jaren waren voor mij zo ontzettend druk en gevuld als 2025, niet alleen op het werk. Gelukkig was het vooral positieve drukte, met het begin van een aantal mooie nieuwe hoofdstukken. Zo heb ik de nieuwsredactie deels achter me gelaten om meer op pad te gaan als testredacteur. Dat betekent dat ik veel vaker in het vliegtuig zit, maar gelukkig ook heel wat meer verschillende stuurwielen voor m’n snufferd heb.

Zo kreeg ik onder meer de schone taak om de Alpine A290 naast onze Renault 5-duurtester te zetten. De R5 was al opvallend leuk om te rijden en Alpine weet die funfactor nog wat te verhogen. Het verschil tussen de twee is niet eens zo groot is als je wellicht zou denken, maar de A290 brengt het basisrecept naar zo’n niveau dat je met serieus geschut moet aantreden om ‘m bij te houden op slingerweggetjes. Heerlijk. Wat een contrast met het gevoel dat een andere Renault me dit jaar gaf. Ik was bij de presentatie van de nieuwe Clio in Parijs en moest daarna toch even mijn ogen uitwassen. Maar hé, wie weet rijdt die ook wel heel lekker. In het nieuwe jaar maar eens proberen.

Niek Schenk: elektrisch rijden voor iedereen

Eindelijk richtten veel automerken zich in 2025 op betaalbare, elektrische modellen. Dat is jarenlang anders geweest. Een merk als Tesla zette destijds hoog in met de Model S om de weg te plaveien voor het op grote schaal elektrisch rijden. Dat was een geslaagde missie, maar jarenlang kostte een elektrische auto al gauw een halve ton. Zelfs een Nissan Leaf, vaak over het hoofd gezien als die andere EV-pionier naast Tesla, was allesbehalve goedkoop. Het gevolg: de leaserijders stapten wel over, maar particuliere kopers lieten het afweten.

De Dacia Spring was, met de nodige gebreken, jarenlang de enige goedkope elektrische auto. Maar afgelopen jaar kwam de doorbraak. De Citroën ë-C3, Fiat Grande Panda, Dongfeng Box, Leapmotor T03 en Hyundai Inster maakten dat de consument eindelijk iets te kiezen heeft de in prijsklasse van elektrische auto’s rond de €20.000 à €25.000. Niet dat dit nou meteen de particuliere koper over de streep zal trekken. Integendeel. Steeds minder fiscaal voordeel remt de transitie naar elektrisch rijden en dat is volgend jaar niet anders. Maar voor wie wel al de overstap van tankstation naar laadpaal durft te maken is het goed nieuws: zelfs met een kleinere beurs valt er steeds meer te kiezen.

Roy Kleijwegt: gaat oldskool compacte hot hatch missen

Het hoogtepunt van dit jaar is een beetje zijdelings met werk verbonden, want het was toch echt een privéreis door Zuidoost-Azië. Ik heb me dit voorjaar enorm verbaasd over Maleisië als autoland. Dat het in Kuala Lumpur makkelijk Lamborghini’s en Rolls-Royces spotten was, was verrassend, maar de kwaliteit van de wegen in de rest van het land zag ik al helemaal niet aankomen. Prachtige, zo goed als nieuwe, meerbaans snelwegen die het tropische land doorkruisen, en wonderschone glooiende rijderswegen dwars door de jungle. Nergens ter wereld kun je zó dicht bij de evenaar zo fijn autorijden. Met zicht op groen begroeide bergen, jungle-valleien en ander natuurschoon terwijl het asfalt en de bruggen hagelnieuw zijn. De gehuurde Honda CR-V voldeed uitstekend voor het gezin, maar ik had graag iets uit Stuttgart of Maranello over Federal Route 102 gejaagd.

Dieptepunt was het verdwijnen van de laatste compacte hot hatch. De Volkswagen Polo GTI was geen denderende auto, maar het was wel écht de laatste in zijn soort. Ruim twintig jaar reed ik ze bijna allemaal: Clio RS, Fiesta ST, Ibiza Cupra … Wellicht de leukste auto’s op de markt omdat met 180 pk voluit over een bergweg vaak leuker was dan met 600 pk. Ik ga ze missen.

Joy van Haelen: Twingo’s, Twingo’s, Twingo’s

Als je me vraagt naar het hoogtepunt van 2025, dan zeg ik: de Renault Twingo. Althans, niet letterlijk. Je kunt eerder stellen dat deze auto mijn grootste dieptepunt was. Laten we bij het échte hoogtepunt beginnen: de Budgetbrigade. Hier bereikte ik, dankzij de Twingo, letterlijk het hoogste punt van mijn jaar – 2.000 meter hoogte in Oostenrijk. Dit was bovendien mijn videodebuut voor AutoWeek, wat de trip extra memorabel maakte. Helaas was de rit zelf allesbehalve een hoogtepunt. De Twingo stond al jaren op mijn verlanglijstje, maar het rijden was een enorme teleurstelling. Nog voordat ik Nederland uit was, was de magie al compleet verdwenen.

Gelukkig bracht de kleine Renault ook iets moois: mijn tweede debuut. Eenmaal terug in Nederland startte mijn eigen miniserie in het blad: Joys Budgetoccasions. En ja hoor, ook hiervoor kroop ik achter het stuur van een Twingo, maar dit keer de tweede generatie. De kers op de taart? Dit jaar onthulde Renault de gloednieuwe elektrische Twingo. Hoewel ik er nog niet mee heb gereden, moet ik bekennen dat ik weer val voor zijn leuke uiterlijk. Eén ding is zeker: ik denk wel twee keer na voordat ik daarmee weer richting Oostenrijk kachel.

Stéphan Vermeulen: Sport Quattro van het lijstje, jammer van Japanners

Doordat ik met de krankzinnig dure klassieker Audi Sport Quattro op pad kon, heb ik een van de bruutste jaren-80-monsters van mijn lijst afgevinkt. Wat biedt de ingekorte, mooi van lelijkheid zijnde Groep B-homologatiespecial waanzinnige rijsensaties. Die had ik ook in de Volkswagen Golf GTI Edition 50 op de Nürburgring. Zelf rijden is leuker maar ik zat naast fabriekscoureur Benny Leuchter die de snelle rondetijd met die feestuitvoering had neergezet. Veel rustiger ging het eraan toe op IJsland waar ik hartje zomer was voor de plug-in hybride Ford Ranger. Bizarre landschappen, lege wegen, kou, en donker werd het er niet. Tot zover de lichtpunten.

Minder blij werd ik van twee nieuwe Japanse auto’s. Ik ben een groot Mazda-fan maar de 6e valt me erg tegen, die heeft niets te maken met waar Mazda voor staat. Het is ook geen Mazda, er zit veel van het Chinese Changan in. Ook de nieuwe Nissan Micra is geen Japanner. Onbegrijpelijk dat een ijzersterk retro-ontwerp als de Renault 5 ‘verMicraad’ wordt. Ik begrijp dat het allemaal met kostenbesparing te maken heeft, maar dit moet je niet willen. Had dan de Clio een Nissan-look gegeven maar dat kan niet: dat doet Mitsubishi al enkele jaren om zodoende toch een Colt aan te kunnen bieden!

Luc Vranken: plezierig verrast door de Tesla Model 3

Opvallend tegenvallend, dat vond ik het afgelopen jaar de kosten van onderhoud en reparaties van een aantal kandidaten van onze beroemde Klokje Rond-rubriek met een auto van een premium merk. Je betaalt meer voor een premium auto, en vervolgens ben je ook nog een keer meer geld kwijt aan onderhoud en reparaties. En het is ook niet zo dat er niets stuk gaat. Ik blijf het een bijzonder fenomeen vinden. Je investeert meer en je krijgt er hogere, verder oplopende kosten voor terug. Dat lijkt tegenstrijdig, maar BMW, Mercedes, Audi, Porsche en zelfs Lexus vielen in het voorbije jaar hier en daar behoorlijk door de mand.

De Tesla Model 3 was mijn hoogtepunt. Toen die auto in 2019 verscheen, werkte ik niet bij AutoWeek, dus was hij mij een beetje ontglipt. Een gebruikte Model 3, bouwjaar 2019, met net een ton op de klok, was onze occasion-duurtester van de eerste helft van het jaar. Hij heeft mij uitermate plezierig verrast. De collega’s keken daar niet zo van op, want zij kenden de Model 3 al van haver tot gort, als ze er al niet één hadden gekocht voor zichzelf! Dat laatste begrijp ik nu heel goed. Het is een leuke, uitnodigende auto. Bovendien snel en kleverig met AWD en Dual Motor!