Dit is het jargon van de autodesigner: van overhang tot sharknose

O

Overhang:

Gezien vanaf de zijkant van een auto is de overhang het deel dat zich voor en achter de wielkasten uitstrekt. De overhang doet veel met de visuele kwaliteiten van een auto. Klassieke Amerikaanse auto's hadden vaak 30 tot wel 60 cm aan plaatwerk dat aan de voor- en achterkant uitstak. In het moderne tijdperk zijn kleinere overhangen de voorkeursstijl geworden. Het maakt de auto makkelijker en beter te rijden.

De relatie tussen carrosserie-overhangen en de wielbasis is van cruciaal belang voor het bereiken van een goede visuele balans: te veel overhang is ongewenst. Ongelijke overhangen zullen een bepaalde visuele dynamiek toevoegen aan het ontwerp. Een auto met gelijke overhangen ziet er statisch uit. Een sportauto met achterwielaandrijving heeft vaak een kortere overhang voor en een relatief lange overhang achter. Een supercar met middenmotor heeft precies het tegenovergestelde: een lange overhang aan de voorkant en een korte, afgesneden staart.

P

Powerdome:

Dit is een term voor een bobbel op de motorkap die de indruk wekt van spierkracht kracht eronder. Met name in de Verenigde Staten werd deze veelvuldig toegepast, maar door de vaak minder goede stroomlijn zien we tegenwoordig veel vaker plattere motorkappen.

Proporties:

De proporties van een auto definiëren het visueel gewicht en hoe hij op zijn wielen staat. In de eerste Masterclass film doen we hierover meer uit de doeken. 

R

Rake:

De hoek van de voorruit, of achterruit, gezien vanaf de zijkant van de auto. De oude Defender was een goed voorbeeld van een voertuig met bijna geen voorruit rake. Moderne voertuigen hebben meer hellingshoek voor minder windgeruis en betere aerodynamica. Range Rovers, Mini's en Land Rovers hebben vaak uit stilistisch oogpunt nog steeds een kleine rake van de voorruit. Met betrekking tot de rake van de achterzijde geldt ook hier: hoe meer rake, hoe dynamischer een auto oogt. Denk aan een oude Volvo V70 met rechte achterzijde versus een BMW 3-serie Touring die een veel meer dynamisch ontwerp heeft. Beiden uitstekend getekend in het licht van het merk-dna.

 S

Schouder:

De schouder kunnen we bekijken vanaf de zijkant of juist de voorkant en achterkant van de auto, omdat het de curve van de carrosserie naar buiten betreft. De nadruk van de schouder ligt meestal boven de wielen, al had bijvoorbeeld de eerste Volvo S80 en tweede V70 en S60 een zeer uitgesproken schouder over de gehele lengte van de auto lopen. Sommige auto’s, zoals een aantal modellen van de VW Golf, missen de schouders volledig, omdat het dak en de zijkanten in één doorlopende lijn samenkomen.

Sharknose:

Auto-ontwerpers kijken veelvuldig naar de natuur voor inspiratie. Gedurende de jaren 60 en 70 hadden veel auto's een neus-ontwerp dat sharknose werd genoemd, vanwege de naar voren leunende vorm die doet denken aan de snuit van een haai. Dat betekende een negatieve helling van het oppervlak van de grille en de koplampen, gekoppeld aan een puntig, taps toelopend bovenaanzicht.

De carrosserie van de BMW 6-serie was elegant, typisch BMW, met agressieve 'haaienneus'-styling, die de luxe en prestatiepotentieel van de coupé benadrukte. Het dramatische, naar voren leunende profiel van de 6-serie, oogt dynamisch.

De sharknose werd in het verleden veelvuldig toegepast. Maar door zijn negatieve effect op stroomlijn treffen we enkel nog stilistische links aan naar deze neus, met naar voren gekantelde grafische elementen van de grilles en verlichtingsunits. Maar een werkelijk naar voren gekantelde neus is helaas niet meer te verantwoorden.

(Tekst eindigt na foto Chevrolet Corvette)