Designreview Mazda CX-80: 'Uitstekende proporties in vergelijking met premium merken'

Grote CX-60

11 januari 2025 om 15:00

Designreview:

In de rubriek designreview beoordeelt autodesigner Niels van Roij het ontwerp van een auto. Hij bekijkt het ontwerp als ontwerper en legt uit wat de sterke en zwakke onderdelen zijn van het design van een bepaald model.

Mazda heeft gisteren het doek van de 6e getrokken maar in deze designreview gaat Niels van Roij in op een nieuwe Mazda die net in de showrooms staat: de CX-80. Met drie zitrijen is het de ruimste Mazda in de Europese line-up. Autodesigner Niels van Roij beoordeelt de kwaliteit van het ontwerp.

Voor deze nieuwste SUV-telg, feitelijk een CX-60 met lange wielbasis, gewijzigde achterdeur, daklijn en DLO, behoudt Mazda vanzelfsprekend de Kodo - Soul of Motion – designtaal.

Getoetst aan de CX-80 is de CX-60 voorzien van een dynamisch karakter, door de sportievere daklijn, kortere wielbasis en minder forse achterste overhang. De CX-80 is wat meer formeel getekend. De auto is horizontaler, meer architectonisch en daarmee ook kalmer, binnen de al vrij klinische iteratie op deze grote body, van de zo pure Japanse Mazda designstijl.

Mazda CX-80.

Mazda CX-60.

De lange neus van de CX-80 benadrukt de voorin geplaatste motor en achterwielaandrijving van de nieuwe SUV. Bovendien is de overhang voor het voorwiel echt nihil te noemen. Dit is knap werk in het gebied waar voetgangersveiligheid en kostbare crashstructuren vaak veel plek innemen.

Gezien van de zijkant is de dash-to-axle ratio bovendien duidelijk heel veel groter dan bij zogenaamde premium producten van Mercedes-Benz, Audi en BMW. Deze Mazda is eleganter en verfijnder in zijn proporties dan de veel duurdere Duitse collega’s, door optimaal gebruik te maken van de lengte van de neus en de cabine verder naar achteren te plaatsen.

De chromen sierlijsten van de verlengde zijramen omringen de beglazing volledig bij de CX-80 en zijn dikker en meer formeel, rechtop, bij de D-stijl. De rijke surfacing in de kick-down in de vorm van deze chromen afwerking creëert een fraai stuk jewellery. Het effect is tweeledig. De auto is van de zijkant duidelijker te herkennen omdat de grafische outline van de ruiten en het chroom eromheen anders is. Bovendien wordt die chromen outline van een driedimensionaal effect voorzien, dat eruitziet alsof het deel uit massief metaal is gefreesd. Er is een stukje surfacing aangebracht in wat normaliter – en dus ook bij de bovengenoemde veel duurdere concurrenten, een eenvoudig plat stukje extrusie profiel-chroom is.

De kleimodelleurs, zoals beschreven in de CX-60 review, zijn een uniek onderdeel in het creatieve design proces bij Mazda. Het oordeel over de surfacing van de CX-60 blijft voor deze CX-80 logischerwijs ongewijzigd. De CX-80 is een carrosserievariant op de CX-60, waarbij het designteam de stijfheid, gebrek aan rijke sculptuur - typisch is voor alle andere Mazda modellen - van de basisauto vanzelfsprekend niet kan wegnemen.

Met name de platte body secties vergeleken met modellen uit het Mazda portfolio valt hier wat tegen. De surfacing is een sterk afgezakt vorm van de zo krachtige Kodo-designtaal. Bovendien zijn de wielen te klein voor deze carrosserie. Vergelijken we de Volvo XC90 met deze CX-80, dan wordt duidelijk dat daar de wheel-to-body verhoudingen aanmerkelijk beter zijn uitgevoerd. Verder is de ruimte boven de wielen onprettig groot. Idealiter staat het wiel exact in het midden van de opening, waarbij de ruimte boven het wiel net zo groot is als de ruimte ervoor en erachter. Bij een SUV mag de ruimte erboven net wat groter zijn. Ook dit demonstreert de XC90 sterk.

Mazda deed het bijna allemaal ijzersterk bij de opzet van deze CX-80. De proporties zijn uitstekend. Het eindproduct is echter teleurstellend door de geërodeerde surfacing variant van het Mazda merk-dna.