Designreview Ferrari 12Cilindri: ‘nu al een onvergetelijke top-Ferrari’

De LaFerrari was de eerste volledig in eigen huis getekende moderne Ferrari. Een serie aan wild getekende auto’s en coachbuildingprojecten volgden. Onduidelijk was hun onderlinge positionering en bovenal de designstrategie.

Vanzelfsprekend is elke moderne sportauto indrukwekkend, maar de designideeën van bijvoorbeeld de F12 en 812 waren dat allerminst. De voorheen door Pininfarina zo gecontroleerde proporties en surfacing waren nu vervangen door onprettige verhoudingen, omtrokken met een wilde huid die was voorzien van nietsbetekenende inkepingen: de openingen op de motorkap van de F12 bijvoorbeeld. Ze monden uit in de flanken en dienen geen enkel aerodynamisch nut.

Recentelijk opnieuw een paradigmaverschuiving bij Ferrari: de 296 GTB. Een geheel ander karakter en als ontwerp past deze naadloos in de elegante merkhistorie. Het 296-design herdefinieert de Ferrari berlinetta-proporties: slank met een compacte architectuur, een ranke uitstraling die het sportieve karakter visualiseert.

Verschillende historische modellen inspireerden Ferrari Centro Stile: pure vormen en haast sensueel in elkaar grijpende volumes verwijzen naar Ferrari's uit de jaren 60, met speciale aandacht voor de 250 LM uit 1963: zijn weelderig gesculpteerde carrosserie en natuurlijk de ongebruikelijke compositie van de achterste spatborden, met excentrieke luchtinlaten, die prachtig zijn gemoderniseerd.

Dan door naar de Ferrari 12Cilindri, die al even fijn geproportioneerd is. Het ontbreken van wilde spoilers, lucht in- en uitstroomopeningen en vleugels maakt de auto rondom clean en vrij van visuele ruis.

De grafische elementen van de koplampen verwijzen duidelijk naar de 365 GTB Daytona, een naam die helaas al is ingenomen door een andere, veel minder sterk getekende Ferrari.

Ferrari Daytona SP3

Bijzonder in dit licht is onze Daytona Shooting Brake Hommage. De schetsen die we twee jaar geleden toonden, kennen een soortgelijke intelligente focus en zijn eveneens een moderne interpretatie van de horizontale units uit het verleden.

Boven het achterwiel van de 12Cilindri zien we uitzonderlijk uitgesproken, fraai geboetseerde krachtige heupen. Ze komen voort uit de moderne interpretatie van de diepe vouw die over de koets van de klassieke Daytona loopt.

De outline van de zijruiten is stilistisch sterk en bewerkstelligt een visueel slanke cabine. De graphic loopt vervolgens over de auto heen en breekt daar volledig met het verleden. Er ontstaat een sterke outline van de voorruit en het voorste deel van het dak, en een band van metaal die de twee sculpturale heupen verbindt. Eindelijk een auto zonder zwart dak dat voorruit en achterruit visueel linkt. Deze ingeving is excentriek en vernieuwend, en tegelijkertijd volledig gecontroleerd.

Achterop zien we opnieuw een subtielere link met heritage: het typische familie-dna van vier ronde achterlichten is sterk gemoderniseerd en geminimaliseerd in een pure horizontale baan met tweemaal twee touches rood, met iets meer gewicht.

Na de 296 GTB is de 12Cilindri – eindelijk – een onvergetelijke nieuwe top-Ferrari, haast zonder esthetische tekortkomingen. Naarmate je de 12Cilindri langer bekijkt, openbaren zich steeds meer uitzonderlijke surfacing-oplossingen. Ferrari’s Centro Stile heeft sterk inhoudelijk getekend, met krachtige interpretaties van klassieke vormideeën en gedurfde nieuwe concepten.