Designreview Alfa Romeo Tonale: 'simpelweg aanstootgevend'

Een werkelijk gezonde Alfa Romeo oogt als de 156: een ongekend charismatisch ontwerp. Agiel, rank, slank. Flamboyant, met precies de juiste hoeveelheid Italiaanse flair en bovenal: moderniteit!

Na tientallen jaren van investeringen en directies die verschillende methoden probeerden om Alfa nieuw leven in te blazen, heeft het Italiaanse merk opnieuw de krantenkoppen gehaald om de verkeerde redenen: onverstandige productbeslissingen die middels slechte ontwerpstrategieën richting dito verkoopcijfers stuurden. Op zijn minst bijzonder, na absolute kaskrakers als de 156, voortkomend uit de juiste designstrategieën.

Alfa Romeo hét stijlmerk

Alfa Romeo is geen stijlmerk. Het is hét stijlmerk. Een van de weinige fabrikanten die bekend staan om het niet gewoonweg bouwen van leuke - maar gewoonweg verbluffend fraaie automobielen. Design is, zelfs meer dan de briljante technische vondsten die het Italiaanse merk deed, dé bestaansreden van Alfa.

Alfa Romeo 6C 2300 Mille Miglia van 1938.

Decennia lang hebben Alfa Romeo-eigenaren hun merk erg veel vergeven. Simpelweg omdat ze een magnifiek getekende bolide voor hun geld kregen. Alfa-eigenaren kochten geen auto omdat ze een goedkopere BMW wilden, maar omdat ze hielden van de manier waarop Alfa’s waren vormgegeven en hoe die looks hen onderscheidden van de mainstream-automobilist. Een bewuste keuze om stijl te waarderen boven betrouwbaarheid.

Tegen deze achtergrond zijn de keuzes van Alfa’s meest recente nieuwelingen, de Giulia en Stelvio, verbijsterend. De huidige range is slap, optisch zwaar en zonder enig gevoel voor evenwicht of atletiek vormgegeven. Ondanks de zoveel betere proporties die het achterwiel aangedreven platform de Giulia-designers bood, kun je hun uiterlijk door iemand met enig kritisch esthetisch vermogen enkel omschrijven als jammerlijk slecht door het misplaatst retro-ontwerp. Ongekend na de legendarisch vooruitstrevende 156, 147 en 166.

Alfa Romeo Tonale heeft verschrikkelijke basisproporties

Dan de Tonale. Die is simpelweg aanstootgevend. De auto kent werkelijk verschrikkelijke basisproporties, die helaas de detailstyling en surfacing enkel extra benadrukken. Een cab forward carrosserieontwerp. Een enorme overhang vooraan met een neus die als het exemplaar van een miereneter naar beneden krult. Een grote, massief getekende achterkant met ook weer een gigantische overhang. Het ontbreekt dit ontwerp ook ernstig aan conceptuele diepgang – het waarom – en de delicate vormen, elegantie en creativiteit die daaruit voort zouden hebben moeten komen. Een Alfa die er zo slecht uitziet is geen Alfa - het is tijd- en geldverspilling.

De Tonale is in het bijzonder resonerend, aangezien de rode draad door de prachtige historie van het Alfa Romeo design is. Er is een rijk verleden, dat spirituele inspiratie zou hebben moeten bieden.