De Vluchtstrook: Mules, de lastdieren van de auto-industrie
Iets te verbergen?
Autofabrikanten willen nieuwe, nog te introduceren modellen meestal nog even onder de pet houden. Nu zo'n beetje iedereen op straat een smartphone met camera op zak heeft, is dat nog knap lastig. Het laatste redmiddel? De 'mule', een prototype dat gehuld is in een ander jasje.
Autofabrikanten doen er alles aan om nieuwe modellen zo lang mogelijk verborgen te houden voor nieuwsgierige blikken. Al het afplakwerk dat dagelijks de revue passeert op spionagefoto's is vaak echter vergeefse moeite. Meestal valt wel te herleiden waar autofabrikanten mee bezig zijn en een vakkundige illustrator kan op basis van gecamoufleerde prototypes vaak ook wel een aardige inschatting maken van het uiteindelijke ontwerp.
Dat laatste wordt al een stuk lastiger wanneer autofabrikanten zogeheten 'mules' gebruiken bij het testwerk. Een mule is in feite niets meer dan een prototype waarin alle technologie van het nieuwe model is gestopt, maar dat nog niet beschikt over het definitieve ontwerp. De herkomst van het begrip 'mule' is niet eenduidig aan te wijzen. 'Mule' is Engels voor muilezel, een kruising tussen een paard en een ezel. Aangezien een 'mule' in de auto-industrie ook een kruising is, komt het begrip daar vermoedelijk vandaan. Daarnaast zou je de prototypes ook kunnen zien als 'lastdieren' voor het testwerk. Het is onduidelijk wie het begrip precies de wereld in heeft geholpen. Vanaf de jaren 50 noemden enkele autotijdschriften het in ieder geval al in hun duiding. Het Amerikaanse tijdschrift Road & Track schreef in 1956 bijvoorbeeld al dat het prototype voor de Chevrolet Corvette 'the mule' heette.
Verschillende manieren
Voor de buitenkant van de mule gebruiken fabrikanten vaak een ander model uit hun gamma of de huidige generatie van de auto die eraan zit te komen. Wel is het vanzelfsprekend handig als de mule een vergelijkbaar formaat heeft als de auto waar hij voor dient. Soms is het ook zo dat men de carrosserie van een ander merk leent in de hoop ultieme verwarring te zaaien. Een recent voorbeeld hiervan is de mule van de Kia e-Niro die Genesis eind vorig jaar gebruikte voor het testen van vermoedelijk een nieuwe elektrische SUV. In dit geval is duidelijk te zien dat het om een verhulling gaat, met name door de provisorische manier waarop men de e-Niro heeft uitgerekt en de wielkasten uitzaagde.
'Dat is een rare e-Niro?!'
Een ander voorbeeld van deze aanpak is de Lotus Exige met Franse genen op foto 3. Waar Kia nog een concerngenoot is van Genesis, staan Lotus en Alpine wel behoorlijk wat verder van elkaar. Met de kennis van nu weten we dat het hier ging om het testwerk voor de Alpine A110. De Exige was vermoedelijk een geschikte kandidaat als mule omdat de twee sportwagens wat formaat en layout betreft op elkaar lijken. Het Franse kenteken verraadde de Lotus echter, net als de heftig uitgeklopte spatborden en de bolle achterbumper.
Het is natuurlijk makkelijker als automerk wanneer je in je eigen gelederen een geschikte mule hebt. Zo verrichtte Volvo in 2015 het testwerk voor de XC40 met een flink verhoogde V40. Vergeleken met de e-Niro ging men op het oog behoorlijk netjes te werk. Alleen de verbreding voor de spatborden is er wat knullig opgeplakt, maar voor de rest oogt het prototype met zichtbare logo's als een reguliere V40. Hoogte laat zich echter moeilijk verstoppen, waardoor het in deze situatie overduidelijk om een mule gaat. McLaren volgde min of meer dezelfde aanpak met het prototype voor de Speedtail (foto 5). Op het eerste gezicht lijkt het hier te gaan om een 720S, maar de centrale zitpositie van de bestuurder en de grote buitenspiegels doen al meteen vermoeden dat er meer achter zit.
De Volvo V40 op steroïden.
Zinloze exercitie?
Eenvoudiger wordt het wanneer het prototype een opvolger is van het huidige model, zoals bij de Audi A7 het geval was. Dan kun je namelijk gewoon het huidige model pakken en daar zonder al te veel uiterlijke aanpassingen de technologie van het nieuwe model in proppen (foto 4). Een nietsvermoedende voorbijganger zou er geen aandacht aan besteden. Het lijstje van voorbeelden uit dit artikel is uiteraard slechts een greep uit het aanbod van de afgelopen jaren, er zijn legio voorbeelden van mules te vinden.
Je zou kunnen denken dat het dan een zinloze exercitie is. Waarom al die moeite als autojournalisten nog steeds kunnen achterhalen waar het in de specifieke situaties om gaat? Dat laatste is misschien wel zo, maar dan blijft het nog steeds maar de vraag hoe de auto in kwestie er uiteindelijk uit komt te zien. Een betere vermomming is er eigenlijk niet.