De nieuwe pseudo-eindheffing is de doodsteek voor youngtimers ‘van de zaak’

De pseudo-eindheffing is één van de belangrijkste autogerelateerde maatregelen van afgelopen Prinsjesdag. De maatregel is hier op de site al uitgebreid toegelicht en is gericht op werknemers die auto’s ter beschikking stellen aan werknemers. Als die auto’s niet volledig elektrisch zijn, moet de werkgever jaarlijks 12 procent van de nieuwprijs van de auto afdragen als extra ‘strafmaatregel’, wat in de praktijk vaak betekent dat de kosten voor zo’n auto met vijftig procent stijgen. De pseudo-eindheffing beperkt zich tot werknemers die de auto ook privé gebruiken en dus bijtelling betalen, alleen is het wel zo dat woon-werkverkeer voor deze maatregel als privé wordt gezien. Dat is opmerkelijk, want voor de bijtelling geldt een ritje naar het werk (terecht) wél als zakelijk.

Niet voor eenmanszaken, wel voor dga’s

Een nog groter probleem is er echter voor wie een youngtimer van de zaak heeft. Het gaat daarbij dus specifiek om mensen die als werknemer een youngtimer hebben die op naam van het bedrijf staat. Dat sluit de grote groep eenmanszaken met youngtimers uit, want zij zijn geen werknemers van hun eigen bedrijf. De pseudo-eindheffing geldt naar het zich nu laat aanzien echter wel voor dga’s die een youngtimer op naam van de eigen BV hebben staan, en dat is best een aanzienlijke groep. Ook zijn er mensen die daadwerkelijk een youngtimer ‘van de zaak’ krijgen, dus werknemers die in plaats van een nieuwe leaseauto met een minstens 15 jaar oude auto op pad mogen, tegen de bijbehorende gunstige bijtelling.

Voor de laatste twee groepen is de pseudo-eindheffing extra pijnlijk, en daar zijn twee redenen voor. Ten eerste wordt de heffing berekend over de nieuwwaarde zolang de auto nog geen 25 jaar oud is, terwijl de bijtelling voor youngtimers vanaf 15 jaar over de dagwaarde wordt berekend. Dit is ongetwijfeld gedaan om te voorkomen dat de youngtimer-categorie nog aantrekkelijker wordt als uitwijkmogelijkheid, maar betekent ook dat de pseudo-eindheffing straks het gros van de zakelijke youngtimers kan treffen.

Volvo XC90

Rekenvoorbeelden

Bovendien - en nu komen we op het echt pijnlijke punt -  hebben deze youngtimers vaak een erg hoge nieuwwaarde. Er zijn immers maar weinig mensen die zakelijk in een Polo of Charade van 15 jaar of ouder rijden. Doorgaans wordt er gekozen voor youngtimers die ook in 2025 nog lekker kunnen meekomen als het gaat om zaken als snelheid, veiligheid en luxe, en dat zijn door de bank genomen auto’s die nieuw gewoon erg duur waren. Een BMW 5-serie uit 2008 kostte nieuw bijvoorbeeld zomaar 60.000 euro, waarbij je als dga of werknemer dus te maken krijgt met een eindheffing van 7.200 euro per jaar. Oftewel: 600 euro per maand. Nog erger wordt het voor wie in een lekker dikke SUV rijdt. Een dik aangeklede Volvo XC90 V8, bijvoorbeeld, met een nieuwprijs die op papier zomaar eens een ton zou kunnen zijn. Dan wordt de rekensom met die 12 procent ineens wel erg makkelijk: 12.000 euro alstublieft, oftewel 1.000 per maand. Elektrische XC90-youngtimer, dan maar?

Importauto's

Bijkomend 'probleem' is dat deze youngtimers niet zelden importauto's zijn en de nieuwwaarde bij importauto's vaak juist hoog wordt ingeschat. Dat komt dan weer door de bpm, die bij zo'n importauto onder meer kan worden berekend door de bpm af te schrijven naar rato van de afschrijving die de auto zelf heeft doorgemaakt. Een hoge theoretische nieuwprijs is dan dus juist gunstig, omdat het een procentueel hogere afschrijving op de bpm oplevert.