De eerste zonneauto was er al in 1962
Hun tijd ver vooruit
Het idee van de zonneauto begint met fabrikanten als Lightyear en Sono Motors langzaam door te sijpelen naar het productiestadium. Dat heeft best lang geduurd, want al in 1962 was er een auto die kon rijden op de kracht van de zon. Maak kennis met de omgebouwde Baker Electric van ingenieur Charles A. Escoffery.
De zonneauto van Escoffery was overigens niet de állereerste ooit gebouwd. Met die eer kan General Motors aan de haal. Ingenieur William G. Cobb had namelijk een zonneauto gebouwd die hij in 1955 presenteerde. Dat was echter geen volwaardig voertuig, maar een 38 centimeter lang schaalmodel van een Chevrolet Corvette met acht zonnecellen op de motorkap. Dat klinkt misschien vrij knullig, maar het autootje kon wel op eigen kracht rijden en toonde daarmee aan dat de technologie werkte. Helaas heeft General Motors er daarna nauwelijks werk van gemaakt. Wel kwam het concern in 1987 met de 'Sunraycer', waarmee het de eerste World Solar Challenge won. Een productie-zonneauto bouwt GM echter tot op de dag van vandaag niet.
De Sunmobile van Cobb. Bron: GM Authority
Hoewel de Sunmobile het idee van het rijden op zonne-energie onder de aandacht bracht, was het natuurlijk geen volwaardige auto. Het duurde echter niet lang meer voordat die er ook was. De Amerikaanse ingenieur en zakenman Charles Escoffery liet in 1962 zijn zonneauto zien, die hij samen met de International Rectifier Company, een bedrijf gespecialiseerd in elektrische oplossingen, had ontwikkeld. In feite was hij vrij simpel van opzet. Omdat er in die tijd geen EV's op de markt waren, koos Escoffery voor de Baker Electric uit 1912 als basis voor zijn zonneauto.
Baker, dat opgericht was in 1899 en ophield te bestaan in 1914, was een Amerikaanse autofabrikant die alleen EV's bouwde. Eigenlijk was het daarmee een soort Tesla van de vorige eeuw. De Baker Electric had zowel voor als achterin een set accu's van lood en zink. Het was tevens een ideale basis voor een zonneauto omdat hij een vrij groot dakoppervlak heeft. Aan het uiterlijk van de Baker Electric veranderde Escoffery niets. De auto kreeg alleen een plaat met daarop 10.000 fotovoltaïsche zonnecellen op het dak. Via stroomkabels aan de voor- en achterkant van het paneel werd de stroom naar de accu's toe geleid.
Het zonnepaneel van de auto van Escoffery. Bron: British Pathé
Hoge kosten, weinig rendement
Als je de Baker Electric met het zonnepaneel acht tot tien uur in de zon liet staan, waren de accu's vol. Met de volle accu's kon je drie uur rijden met een maximale snelheid van 30 km/h. Heel bruikbaar was de zonneauto van Escoffery dus niet. Ook was het project behoorlijk duur: de zonnepanelen kostten destijds naar verluidt 20.000 dollar. Nemen we de inflatie in acht en rekenen we het bedrag om naar euro's, dan zouden de kosten vandaag de dag uitkomen op ruim €190.000. Oftewel: niet te doen. Zeker in Amerika, waar zelfs middenklassers in de jaren 60 gewoon een achtcilinder onder de kap hadden. Charles Escoffery deed daarom ook demonstraties in Groot-Brittannië, waarvan de beelden bij dit artikel afkomstig zijn, en in Amsterdam.
Het idee kwam, ondanks de inspanningen van Escoffery, niet van de grond. Sterker nog: 60 jaar later is er nog geen zonneauto op de markt die enigszins betaalbaar is. Het Nederlandse Lightyear werkt weliswaar daaraan, maar voor het eerste productiemodel van de start-up, de Lightyear 0, moet je minimaal €250.000 aftikken. Een andere start-up die werkt aan een zonneauto is het Duitse Sono Motors met de Sion. Voor circa €30.000 kun je een Sion reserveren, dus het lijkt er vooralsnog op dat dat de eerste betaalbare zonneauto gaat worden. Het zaadje daarvoor was dus echter al geplant in de jaren 60.
Het beeldmateriaal is afkomstig uit dit filmpje van YouTubekanaal British Pathé. Daar kun je de zonneauto ook in actie zien.
