Back to the Future: Mercedes-Benz F100

Waar een gedegen studie naar zowel verkeersveiligheid als autogebruik toe kan leiden, toonde Daimler-Chrysler in 1991 op de autoshow van Detroit in de vorm van de Mercedes-Benz F 100. Een volumineus gevaarte, dat boven alles een bestuurdergeoriënteerd voertuig bleek te zijn. En veilig. Heel veilig.

Hoe Duits-degelijk moet je zijn om een splinternieuwe auto te ontwerpen met een broodnuchter, statistisch gegeven als uitgangspunt? De geachte dames en heren die de F 100 als project ter hand namen, gingen er namelijk vanuit dat de gemiddelde auto werd bevolkt door 1,2 tot 1,7 personen. Dat is afgerond anderhalf mens. Maar halve mensen bestaan natuurlijk niet, en omdat anderhalf minder is dan twee, werd blij geconcludeerd dat het eindelijk over en uit was met twee zitplaatsen voor in de auto.

Blij, omdat uit weer andere onderzoeken was gebleken dat het midden van elke auto altijd de veiligste plek is. Daar bevind je je immers zover mogelijk bij het plaatwerk vandaan, en daarmee van eventueel naderend onheil. Oftewel: de bestuurder van de F 100 kreeg een erepositie midvoor, net zoals in een McLaren F1. Voor de overgebleven halve persoon uit bovengenoemd onderzoek was er plaats achterin. Vreemd genoeg niet eveneens in het midden van de auto, maar – oei, gevaarlijk! – op tweemaal twee naast elkaar staande stoelen. Waarmee de F 100 een auto voor 5,0 personen was. De bestuurder zat eenzaam en alleen voorin, met als veilig voordeel dat hij of zij minder gemakkelijk zou worden afgeleid door de passagiers.

In- en uitstappen kon de bestuurder altijd aan de veilige trottoirkant van de auto en er zou daarnaast geen aparte rechtsgestuurde versie nodig zijn. Het klinkt allemaal logisch en verstandig, maar de centrale zitpositie heeft het nog altijd niet tot serieproductie wetente schoppen. Dit in tegenstelling tot veel andere snufjes. Zo had de F 100 geen gewoon instrumentarium, maar een multifunctioneel beeldscherm voor de weergave van informatie naar keuze.

In het dak waren zonnecellen gemaakt, die stroom leverden aan de airco, die zichzelf op zijn beurt volautomatisch inschakelde om oververhitting van het interieur tegen te
gaan. Ook nieuw was de smart key in de vorm van een plastic kaartje dat de contactsleutel verving. Voor elke bestuurder was er zo'n handigheidje met magneetstrip, dat onder meer de favoriete stoelpositie van het baasje of vrouwtje onthield. Een vergelijkbaar functionerende sleutel kwam in 1998 beschikbaar voor de toen nieuwe S klasse. Verder was het allemaal veiligheid wat bij de F 100 de klok sloeg; het één was nog indrukwekkender dan het andere. Tegenwoordig kijken we verwend op als er (in de hogere segmenten) iets van deze zaken níet standaard is: telefoontoetsen op het stuur, elektrische handrem, intelligente cruisecontrol, xenonlicht, regensensor, achteruitrijcamera, run-flatbanden en nog heel veel meer. De F 100 had het allemaal wél. En dat 22 jaar geleden al.