47 jaar en 600.000 kilometer waren Jacob en zijn onverwoestbare Opel Ascona bij elkaar

Tot de dood hen scheidde

Marc Klaver
FOTO'S Pieter E. Kamp
Reportage

16 december 2023 om 11:52

Jacob Aukes en zijn oranje Opel Ascona. Samen tot de dood hen scheidt en dat is helaas een paar maanden na het interview bewaarheid geworden. In overleg met zijn kinderen en kleinkinderen is besloten zijn opmerkelijke verhaal tóch te publiceren. Maar liefst 47 jaar en meer dan 600.000 kilometer waren Jacob en zijn onverwoestbare Ascona bij elkaar. Als scheidsrechter op weg naar sportzalen en voetbalvelden en als drummer naar zaaltjes om op te treden met zijn tweemansband The Funny Boys.

We treffen Jacob begin maart 2023 bij zijn hoekwoning in Hoogezand. Hij staat ons al op te wachten in de geopende garagedeur, naast zijn glimmende Opel. Het kan niet missen, we zijn aan het juiste adres. Klaar om het verhaal aan te horen van een 80-jarige man die pas aan zijn tweede auto bezig is. Duurzaamheid ten top! Een eerste blik in die garage leert dat het vertrek tot de nok toe gevuld is met vooral auto-onderdelen. Dozen en kisten vol. ‘Koplampen C Kadett 1979’ lezen we op de ene doos en weer een andere vermeldt ‘Opel Ascona diverse onderdelen’.

(foto Pieter E. Kamp)

Door de jaren heen heeft Jacob alles verzameld om zijn trouwe Ascona rijdende te houden. Plaatwerk, uitlaatdelen, radiateurs; het lijkt wel op het magazijn van een dealer. “Als ik iets tegenkwam op een beurs, dan kocht ik het. Veel spullen zijn nu nergens meer te vinden, zoals een grille of knipperlichten. Ik heb ze liggen. Ook nieuwe onderdelen, voor de ontsteking, wielophanging en remmen. In de garage zien ze mij alleen maar voor de apk. Nou ja, niet meer, want in november kreeg ik een brief dat mijn auto vijftig jaar oud is en niet meer gekeurd hoeft te worden. Ik was in oktober nog geweest en daar rolde hij zo doorheen.”

Voordat we op pad gaan neemt Jacob ons mee naar de woonkamer. Daar staan alle tafels en vensterbanken minstens zo vol als de stellingen in de garage. Niet met onderdelen, maar met planten, snuisterijen en foto’s. Een grote tv domineert de ruimte, Jacob zoekt snel de afstandsbediening en legt het apparaat het zwijgen op. Naast de koekoeksklok hangen foto’s van zijn in 2015 overleden echtgenote Aeilke. Haar dood was voor de nuchtere Groninger geen reden om bij de pakken neer te gaan zitten. Integendeel, hij bleef nog altijd actief als scheidsrechter en als voetballer in zijn team met leeftijdgenoten bij vv Harkstede. “Ja, elke dinsdag spelen we een potje voetbal en ik ben de oudste van het stel.”

Volt trots toont Jacob ons een groen shirt, in goud bedrukt met Aukes 80. Dat slaat niet alleen op zijn leeftijd, maar ook op het aantal doelpunten dat hij door de jaren heen wist te scoren voor zijn clubje. Voetballen is zijn lust en zijn leven, van jongs af aan. De oranje Ascona brengt hem vrijwel elk weekend twee keer naar een wedstrijd ergens in het Noorden om daar met het fluitje de orde te bewaren en het spel eerlijk te laten verlopen.

(foto Pieter E. Kamp)

Niet alleen voetballen was zijn passie, ook de oude trouwe Opel kreeg altijd alle aandacht. Hoe kan iemand bijna een halve eeuw met dezelfde auto rijden? “Het is pas mijn tweede auto sinds ik mijn rijbewijs haalde. De eerste was een Kever 1200, die ik kocht in 1962, net 20 jaar. Ik werkte als elektricien en storingsmonteur bij de firma Eekels en in mijn vrije tijd begon ik steeds meer met het repareren van wasmachines. En er ging ook steeds meer tijd in een andere hobby zitten: muziek. Het liefst was ik professioneel muzikant geworden, rythm & blues. Zo begon ik samen met een vriend het duo The Funny Boys, later aangevuld met zangeres Angelique. Dat betekende veel op pad met een aanhanger en daarvoor was de Volkswagen niet geschikt.”

Ascona in 1976 gekocht

Na veertien jaar trouwe dienst ruilde hij de Volkswagen in op de Ascona met trekhaak. “Dat was in 1976 en we zijn nu meer dan 600.000 kilometer verder. De teller gaat na honderdduizend steeds weer op nul, ik heb de standen in een boekje bijgehouden. Het werk als wasmachinereparateur bracht met zich mee dat ik vaak een machine mee moest nemen. Dat deed ik jarenlang met een groot rek op de trekhaak. In 1993 kocht ik een C-Kadett station, daar schuif je zo een Miele naar binnen.”

De Opel Kadett C Caravan, waar een wasmachine makkelijk inpakte, nu is het een opslag. (foto Pieter E. Kamp)

Met de komst van een extra auto liep de tellerstand van de oranje Opel minder hard op, wat het gemiddelde over de afgelopen 47 jaar op een kleine 13.000 per jaar brengt. Jacob neemt ons mee naar een tweede garage. Piepend en krakend gaat de oude kanteldeur open en we zien de rode Kadett uit 1979 met origineel Nederlands kenteken in een eveneens volgepakt vertrek. De auto zelf is ook als bergruimte in gebruik. Best een bijzondere Kadett trouwens, het is een 1.6. Met trekhaak en net als de Ascona op lpg.

Ascona ging in 1995 op gas

Hij heeft er heel wat kilometers mee gemaakt. “Die kun je nog bij de zes ton van de Ascona optellen. De laatste jaren rijd ik er niet meer mee, maar wegdoen vind ik zonde en de vaste lasten zijn heel erg laag. Wegenbelasting betalen hoeft sowieso niet meer. Ik weet nog goed dat de Ascona in 1995 wegenbelastingvrij werd met de nieuwe regels voor oldtimers. Voor een auto die ouder was dan 25 jaar hoefde je niet meer te betalen. Pas toen heb ik de gasinstallatie ingebouwd. In 2014 werd dat ineens weer opgetrokken naar veertig jaar, dus heb ik een paar jaar wel moeten betalen. Gelukkig is het geen zware auto en bleef lpg als brandstof nog altijd goedkoop.”

(foto Pieter E. Kamp)

We gaan naar buiten om de Ascona eens nader te inspecteren. Dat Jacob graag in de weer was met elektronica zie je meteen. In het interieur liggen bossen met draden, een stekkerblok met drie 12 volt-pluggen en allerlei interessante kastjes, waaronder eentje voor de cruisecontrol. Verder zien we dat de portierbekleding ontbreekt en dat de binnenkant geel is. Jacob: “Door de jaren heen heb ik zo nu en dan een aanrijding gehad, altijd buiten mijn schuld . In Sappemeer stak ik een kruising over, het licht was groen. Een ander reed door rood en ramde mij in de flank. Gelukkig was er een ooggetuige die bevestigde dat ik groen had. Een paar jaar later boorde zich iemand in de achterkant, ook bij een verkeerslicht. Verder een paar kleine schades en de voorspatborden zijn nieuw.”

(foto Pieter E. Kamp)

De motorkap gaat open en ook daar weer veel huisvlijt, zoals een elektronische ontsteking en een gesoldeerde radiateur. Alles oogt schoon en verzorgd, nergens zien we roest. Motor en bak zijn nog origineel, net als de koppeling en de startmotor. Jacob: “Van de dynamo zijn de koolborstels vervangen en met enige regelmaat wordt de klepspeling gecontroleerd, net als de olie en de koelvloeistof. Is dat op peil, dan kan er weinig misgaan.” Aan het eind van de middag nemen we diep onder de indruk afscheid van Jacob. Een paar maanden later bewees de familie hem de laatste eer. Dat doen wij met dit opzienbarende, mooie verhaal.