Facelifts, ze doen meer kwaad dan goed

Facelifts, het zijn altijd momenten waarop automerken flink de mist in kunnen gaan. Omdat ze de klanten toch vooral duidelijk willen maken dat er van alles veranderd is, voeren ze ook wijzigingen aan het uiterlijk door. Soms een ideaal moment om de auto het uiterlijk te geven wat-ie altijd al had moeten hebben. Denk aan de facelift van de Jaguar XF, waarbij de Engelse auto eindelijk een front kreeg dat aansloot bij dat van de fraaie C-XF Concept.
In een meerderheid van de gevallen is het echter een ander verhaal. Ontwerpers moeten met iets anders komen, maar het lijkt erop dat ze soms niet helemaal weten wat ze nu precies moeten. Zodoende worden auto's die bij hun introductie perfect in balans zijn halverwege hun carrière ineens als een BN'er van het C-garnituur die net een keer te veel bij Robert Schoemacher is geweest.
Wat mij tot het schrijven van deze blog heeft aangezet? De faceliftwoede bij Volvo. Sowieso komt de facelift voor de Volvo S60 en V60 al erg vroeg. Maar ik vond die auto's ook nog eens behoren tot de mooiste auto's op de prijslijst. Het sierlijke is er met het nieuwe front helaas helemaal vanaf en zodoende vallen ze wat mij betreft terug in de grijze massa. Doodzonde, lage bijtelling of niet.
Dit staat natuurlijk niet op zichzelf, we hebben in het verleden vaker mislukte facelifts gezien. Mij staat vooral de 'verbetering' van de Hyundai Coupé in 1999 bij. De best wel fraaie Koreaanse prins veranderde door wat overenthousiaste stagiairs op de ontwerpafdeling in een ongelukkige kikker.
Andere voorbeelden: de Mercedes SL (van een tijdloze schoonheid veranderd in een dikke Duitser) en –jawel- de Multipla. Want wat je ook van het origineel vindt, de auto heeft in ieder geval karakter. Na de facelift werd de Fiat een grijze muis, die je telkens kwijtraakte op het parkeerterrein bij de supermarkt.

Ben ik nog mislukte facelifts vergeten?